De ‘vallende sterren’ in de Formule 1: deze morgens die niet altijd zingen…

Nog maar achttien jaar oud, geen kilometers gereden in de Ferrari SF-24, een tekort van twee vrije trainingen, wat vooral een handicap oplevert op een hogesnelheidscircuit met muren en blinde bochten, een druk die met 10 wordt vermenigvuldigd als het om de team… Alle ingrediënten waren aanwezig om het begin in een hel te veranderen F1 van Oliver Bearman in Saoedi-Arabië. Het is duidelijk dat niemand hem de schuld zou hebben gegeven van het leveren van een matige prestatie, van het in de rij blijven, vooral niet de besluitvormers in de paddock die de eersten zouden zijn geweest die het “solide debuut” van de Brit zouden begroeten, en de eersten die hen zouden vergeten. zo snel.

Wat de jonge Ollie op zaterdag 9 maart in Jeddah presteerde, gaat veel verder dan de 7e plaats die hij behaalde. Door tot de verbeelding te spreken, bood hij zichzelf een winnend ticket naar het wereldkampioenschap aan. Na zo'n ongelooflijke start als zijn seizoen in Formule 2 Ofwel een succes ofwel een mislukking zal slechts een minimale invloed hebben op de toekomst ervan, of helemaal geen invloed. Ook al wordt Ferrari geconfronteerd met het probleem van het moeten vinden van een stoeltje voor 2025, voor Frédéric Vasseur is het zeker lastiger op te lossen.

Alleen als de dag aanbreekt, zal de herinnering aan zijn heldendaden uit het verleden al voortleven, en het is een heel andere uitdaging die Bearman zal moeten aangaan, net als anderen vóór hem. Anderen die ook hun allereerste keer met een heet strijkijzer hadden gemarkeerd en de mooiste toekomst leken beloofd.