Tien opmerkelijke races in de geschiedenis van de F1

Grand Prix van Duitsland 1957

De race die in 1957 op de Nürburgring werd georganiseerd, zal een van de mooiste rijdemonstraties van de Argentijn Juan Manuel Fangio blijven. Op pole met zijn Maserati, de koning van F1 werd op dit moment snel overweldigd door Ferrari door Mike Hawthorn en Peter Collins.

In de vijftiende ronde (van de tweeëntwintig) had El Maestro 48 seconden achterstand op de Commendatore-auto's. Fangio dichtte het gat in slechts zes ronden en haalde de Ferrari's in voor de overwinning, terwijl hij tijdens zijn comeback het baanrecord vestigde.

Belgische Grand Prix 1963

Graham Hill (BRM) pakte de pole position voor de tweede Grand Prix van dat jaar, terwijl de toekomstige winnaar van het evenement, Jim Clark (Lotus), pas vanaf de 8e plaats startte. De verlegen Schot nam echter al in de eerste ronde de leiding van de race over, nog vóór de Raidillon de l'Eau Rouge.

De regen werd zwaarder op de Ardennenglijbaan vanaf de 17e ronde, toen Graham Hill gedwongen werd met pensioen te gaan. Wat niet belet dat Clark wint met meer dan 4 minuten voorsprong op de tweede, Bruce McLaren (Kuiper). De Lotus-coureur zou op dit circuit vier opeenvolgende successen boeken, wat hem tot een van de “Kings of Spa” zou maken.

Grand Prix van Italië 1971

In de jaren zeventig had het circuit van Monza niet veel gemeen met het circuit dat we nu kennen. Het was veruit het snelste circuit van het seizoen, bestaande uit slechts vijf bochten die met elkaar verbonden waren door rechte stukken. Bij de start sprong Clay Regazzoni (Ferrari) vanaf de vierde startrij om de controle over de race over te nemen, tot grote vreugde van de massaal aanwezige fans op de tribunes.

Na zestien ronden zijn er al vijf verschillende leiders. Tijdens de daaropvolgende ronden gaven de motoren de geest op de Ferrari's van Ickx en Regazzoni, wat voor opschudding zorgde op de tribunes. Maar deze editie van de Italiaanse Grand Prix staat vooral bekend om de spannende finale waarin de eerste vijf coureurs de parabool passeerden en wiel aan wiel over de finish kwamen.

Peter Gethin behaalde daar zijn enige overwinning (en de 16e voor het BRM-team als fabrikant) tienduizendsten voor Ronnie Peterson (maart) en een tiende voor wijlen François Cevert (Tyrell).

Grand Prix van Duitsland 1976

Het seizoen 1976 staat bekend om de verschrikkelijke titelstrijd tussen regerend kampioen Niki Lauda (Ferrari) en zijn rivaal James Hunt (McLaren). De Grand Prix die op de Nürburgring werd georganiseerd was zeker de meest memorabele dat jaar, niet vanwege de overwinning van Hunt, maar omdat de F1 hier een van zijn grootste drama's beleefde.

Beginnend op natte banden stopte Lauda, ​​zoals veel coureurs, aan het einde van de eerste ronde, maar verloor tijd in de pitlane en keerde terug in het peloton. In de volgende ronde raakte de Ferrari-coureur, om een ​​onbekende reden, de muur in de voorgaande Bergwerkbocht en stuiterde vervolgens midden op de baan voordat hij werd aangereden door andere auto's.

De auto van de Oostenrijker vloog in brand en Lauda bleef vastzitten in de vlammen voordat vier andere chauffeurs hem kwamen bevrijden. Zijn toestand is kritiek, met ernstige brandwonden en het inademen van giftige dampen. Hoe ongelooflijk het ook mag lijken, Niki Lauda keerde zes weken later terug naar de competitie en eindigde bij zijn terugkeer als vierde in Monza.

Grand Prix van Australië 1986

Voor de seizoensfinale kunnen drie coureurs de wereldtitel veroveren: het duo Williams, Nigel Mansell en Nelson Piquet ookAlain Prost (McLaren). Mansell pakte zaterdag de pole terwijl zijn rivalen pas op de tweede startrij stonden. Bij de start was het echter Keke Rosberg (McLaren), die als 7e startte, die de controle over de race overnam.

In de 23e ronde liep Prost een lekke band op en keerde ver achter zijn tegenstanders terug naar de baan, maar wist de rest van het evenement de kruising te maken. Het was toen dat het kampioenschap veranderde. Keke Rosberg zag zijn rechterachterband ontploffen en trok zich terug uit zijn laatste Grand Prix.

Mansell ervoer hetzelfde ongeluk met zijn linkerachterband op zeer hoge snelheid op het rechte stuk van het circuit. Geconfronteerd met deze situatie besloot Williams uit voorzorg Nelson Piquet terug te roepen, wat Prost de eerste plaats opleverde. Ondanks de waarschuwing van het brandstoflampje van zijn McLaren hield de wereldkampioen stand tot het einde en pakte zijn tweede wereldkroon.

Grand Prix van Japan 1989

Ayrton Senna en Alain Prost voerden tijdens de seizoenen 1988 en 1989 een meedogenloze oorlog bij McLaren en deze Japanse Grand Prix vormde duidelijk een van de hoogtepunten van dit duel. Prost heeft sinds de start van de race de leiding gehad, maar Senna moet hem absoluut inhalen om de titel te behalen (alleen de 11 beste resultaten telden destijds mee om kampioen te worden).

De rest is bekend. Twee à drie lengtes achter zijn teamgenoot duikt Senna naar binnen in de laatste chicane. Prost stuurt en de twee auto's komen met elkaar in botsing. De Fransman gaf het op terwijl de Braziliaan herstartte en ondanks een gebroken voorvleugel en een pitstop de race won. De Fransman wordt niettemin tot wereldkampioen gekroond, waarbij Senna wordt gediskwalificeerd omdat hij bij vertrek de chicane heeft doorgesneden. De Braziliaanse legende nam wraak op de manier die we het volgende seizoen kennen...

Grand Prix van San Marino 1994

Het is zeker het meest rampzalige weekend in de geschiedenis van deze sport, maar het was onmogelijk om deze Grand Prix niet te noemen

Het begon allemaal met het gewelddadig verlaten van de baan van Rubens Barrichello (Jordanië) op vrijdag tijdens de training. De pilot komt uiteindelijk goed uit de verf. Zaterdag tijdens de kwalificatie kwam de Oostenrijker Roland Ratzenberger (Simtek) om het leven in de Villeneuve-bocht met een snelheid van meer dan 300 km/u. Na deze gebeurtenissen geeft Ayrton Senna (Williams) toe dat hij aarzelt om te starten.

Tijdens de startprocedure stopte de Benetton van JJ Lehto en werd aangereden door Pedro Lamy (Lotus). Nadat hij de start van de race had geleid, ging Ayrton Senna de Tamburello-bocht uit en raakte de muur. Een donkere dag in de geschiedenis, die het gezicht van de discipline voor altijd veranderde.

Europese Grand Prix van 1997

In deze laatste Grand Prix van het seizoen zou Jerez kronen Michael Schumacher, nadat hij vorig seizoen bij Ferrari kwam, of Jacques Villeneuve (Williams). De spanning kon niet groter zijn na de kwalificatiesessie waarin drie coureurs dezelfde tijd neerzetten in 1'21"172), waaronder de twee kanshebbers voor de wereldtitel.

Nadat hij zijn tijd vóór zijn rivalen had behaald, startte Villeneuve op pole voor Schumacher en zijn Williams-teamgenoot Heinz-Harald Frentzen. De Rode Baron was bij de start de snelste en leidde de race tot de beroemde 47e ronde. De zoon van wijlen Gilles Villeneuve probeert een viriele aanval uit te voeren op zijn rivaal, die vervolgens dit beroemde stuur geeft, voordat hij zijn race in het grind beëindigt.

Derde achter de McLarens van Mika Häkkinen (1e overwinning) en David Coulthard is Jacques Villeneuve titelhouder. Schumacher werd vervolgens gediskwalificeerd voor het kampioenschap, maar behield nog steeds zijn zes overwinningen die hij dat seizoen behaalde.

Grand Prix van Brazilië 2008

Deze editie op Interlagos zal zeker een van de meest memorabele kampioensfinales in de geschiedenis van de F1 blijven. Voor zijn tweede seizoen, Lewis Hamilton (McLaren) moet minimaal 5e eindigen om titel te krijgen. Zijn laatste tegenstander, de Braziliaan Felipe Massa (Ferrari) moet de race winnen, in de hoop dat het geluk aan zijn zijde staat bij een matig resultaat van de Brit.

Voordeel op zaterdag voor de Braziliaan van Scuderia die een comfortabele pole position pakt voor Jarno Trulli (Toyota) en zijn Ferrari-teamgenoot Kimi Räikkönen, uittredend wereldkampioen. Hamilton staat slechts 4e, maar dit resultaat zou genoeg kunnen zijn om zondag te winnen.

De volgende dag verstoorde de regen het proces. Een paar ronden voor het einde verloor Hamilton een vijfde plaats, wat op dat moment genoeg was voor zijn geluk ten gunste van de jongeren Sebastian Vettel (Toro Rosso). Felipe Massa kwam na 71 ronden van de race voor een uitzinnige menigte over de streep en dacht dat hij zijn eerste titel had gewonnen.

Er heerst euforie op de Ferrari-stand, ontsteltenis bij McLaren, waar we denken dat we het scenario van het voorgaande seizoen opnieuw beleven, toen Räikkönen de kroon pakte tegen Lewis Hamilton en Fernando Alonso voor een klein punt. In de laatste sector halen Vettel en Hamilton Timo Glock (Toyota) in, die op slicks bleef staan.

Explosie van vreugde bij McLaren. De jonge Brit kan zijn ogen niet geloven, hij is wereldkampioen. Ferrari mag dan zijn 16e (en tot nu toe laatste) constructeurstitel hebben gewonnen, Felipe Massa zou het ongetwijfeld verdiend hebben om voor eigen publiek gekroond te worden.

Grand Prix van Brazilië 2012

Opnieuw een Grand Prix van Brazilië en een spannende eindstrijd om de titel. Deze keer is het Sebastian Vettel (Red Bull) en Fernando Alonso (Ferrari) die strijden om de lauweren op Interlagos. Degene die wint, zal zijn derde wereldkroon in de wacht slepen, waarbij Vettel genoegen kan nemen met de zesde plaats om gekroond te worden, terwijl Alonso moet winnen of als tweede moet eindigen in de hoop dat zijn Duitse rivaal slechts het minimum aantal punten pakt.

Na een gemiddelde start werd Vettel bij het uitkomen van de vierde bocht geraakt door Bruno Senna (Williams). De Duitser begint in een spin en vertrekt op de laatste positie. Geduldig zal de toekomstige Ferrari-coureur hogerop komen in de hiërarchie en na 71 intense ronden waarin de kroon verschillende keren van eigenaar wisselde, won Jenson Button (McLaren) voor Alonso en Felipe Massa (Ferrari).

Ondanks al zijn inspanningen kan laatstgenoemde niet voorkomen dat de stoomwals van Red Bull, die als zesde de gevaren van de race, de regen en een niet echt perfecte strategie had getrotseerd, een derde titel op rij won. Deze Grand Prix blijft tevens de laatste van Lewis Hamilton bij McLaren, en de laatste van Michael Schumacher (Mercedes), 7e na een adembenemend duel tegen Kimi Räikkönen (Lotus).