Chase tijdens de Grand Prix van de Verenigde Staten

Niet alle successen zijn gelijk, net zoals soms 2e plaatsen worden gevierd als overwinningen... en gewonnen races worden ervaren als kleine teleurstellingen. In Austin, Max Verstappen had alles om gelukkig te zijn toen hij uit zijn auto stapte. Hij leek echter bezorgd. Deze 15e overwinning van het jaar, zijn 5e op rij op Amerikaanse bodem (3 races gewonnen in Austin, 2 in Miami), en dit 50e carrièresucces dat hem nog dichter bij de erfenis brengt die hij heeft achtergelaten Alain Prost (51) waren niet genoeg om hem volledig tevreden te stellen. De fluitjes die op het podium werden ontvangen van Amerikaanse fans van Lando Norris et Lewis Hamilton, maar ook Mexicaanse liefhebbers van Sergio Pérez, hielpen de Nederlander niet om enige vreugde te uiten. Toch had deze bronca in ieder geval de verdienste hem een ​​voorproefje te bieden van wat hem dit weekend in Mexico te wachten staat.

De ontgoocheling van een publiek dat ongetwijfeld afgemat is door zijn overheersing, is voor de Nederlander nooit een fundamenteel probleem geweest. Hij heeft zelfs de neiging zich ervan te voeden om zijn tegenstanders verder te vernietigen. Nee, de reden voor zijn pruilen en zijn chagrijnigheid na de race, die hij altijd zo slecht verbergt, was van een andere aard. En die zaten vooral in één getal: 2,225 seconden. Dit was het geruite gat tussen hem en Lewis Hamilton, die zondag als tweede over de finish kwam.

En dat alles op reguliere wijze... ook al registreerde de FIA ​​de diskwalificatie van de Engelsman na de race vanwege een Amerikaanse fout.