Monaco 1988: de onvoltooide symfonie van Ayrton Senna

Op een droge baan zal de man die destijds aan zijn eerste seizoen bij het team van Ron Dennis bezig was de hele paddock doen verbazen. Met een turbomotor waarvan de druk is ingesteld op 2.5 bar en ongeveer 650 pk, is de McLaren MP4/4 is een raket die atmosferische eenzitters neerzet.

Nog ongelooflijker, Alain Prost (McLaren), winnaar van de vorige Grand Prix op Imola (San Marino), werd in een gelijkwaardige auto (+1''427) met bijna anderhalve seconde afgekeurd!

Ayrton Senna bereikte die dag een bijna mystieke dimensie, een fascinerende ervaring die hij als volgt beschreef: « Ik vloog niet meer bewust. Het was instinctief besturen, in een andere dimensie.

 Ik was ver buiten de grenzen, maar kon ze nog steeds verleggen. Het circuit was een tunnel en ik bleef maar doorgaan. Dit maakte mij bang, omdat ik besefte dat ik mijn bewuste toestand te boven was gegaan. »

De Braziliaan viel de volgende dag de GP van Monaco met een knal aan. Naarmate de ronden verstrijken, wordt de voorsprong groter. In ronde 54 heeft Ayrton Senna ruim 50 seconden voorsprong op Alain Prost. De overwinning is bijna daar. Ron Dennis besluit dan de boel te kalmeren en adviseert zijn veulen om rustiger aan te doen.

Werd Ayrton Senna afgeleid door de teamorder? Of heeft hij het zelf uitgebracht? Hij raakte de rail bij de Portier-bocht en stopte met nog elf ronden te gaan.

“Ik was dit weekend zo dicht bij perfectie dat ik ontspande. Ik nodigde fouten uit, en dat is de les die ik die dag heb geleerd.", hij legde uit. Woedend op zichzelf komt hij niet opdagen voor de debriefing op zondagavond en keert terug naar zijn woonplaats in Monaco. De mannen van McLaren zullen de komende uren niets van hem horen.

Alain Prost won de race met een marge van 20 seconden op Gerhard Berger (Ferrari). Michele Alboreto (Ferrari) volgt op 41 seconden.