Het eerbetoon van het Franse FFSA-team aan Jules Bianchi

Net als de hele autosportwereld wilden de leden van het huidige Franse FFSA Circuits Team, dat een paar jaar geleden door Jules Bianchi werd bezocht, en hun aanvoerder Jean Alesi hulde brengen aan de coureur uit Nice die in de nacht van vrijdag 17 juli om het leven kwam. Zaterdag 18 juli.

JOHANNES ALESI:
“Deze 18 juli is een donkere dag. Maar Jules zal niet vergeten worden. Hij won geen Grand Prix of titel in F1Maar in de autosport zullen we hem minder vergeten dan een coureur die won dankzij zijn persoonlijkheid, zijn eenvoud en zijn manier van doen. Hij was geliefd, alle fans wilden met hem op de foto, iedereen wilde hem leren kennen. Hij was de kleine lieveling van de F1, iedereen was dol op hem. Ondanks een slecht presterende auto reed hij nog steeds op 100%. Hij heeft zijn instellingen verfijnd zodat hij niet op 5, maar op 4,5 seconden van pole staat: een echte prof! Zijn staatsgreep in Monaco is een wereldtitel waard. 24 uur na zijn ongeluk wisten we dat het heel ernstig was, maar zolang er leven is, is er hoop en Jules had ons aan wonderen gewend. Zijn ouders waren uitzonderlijk tijdens deze nachtmerriemaanden, ik denk diep aan hen. Jules heeft ons verlaten, hij was nooit alleen tijdens zijn gevecht en hij zal altijd in onze gedachten zijn. »
 
PIERRE GASLY :
'Ik kan het me nog steeds niet realiseren?' het was een voorbeeld voor ons allemaal, vooral voor mij. Hij was een soort grote broer die we willen kopiëren. Zijn vastberadenheid en zijn mentaliteit waren ongelooflijk en het vertienvoudigde mijn motivatie. Hij wilde overal de beste in zijn, gaf nooit op en slaagde altijd, waar hij ook ging: karting, Formule Renault, F3, GP2, overal was het potentieel enorm. Hij was een kampioen. Hij had een toekomst in de F1; deze toekomst moest door hoogtepunten gaan en hij verdiende het om de glorie en de erkenning van zijn werk te kennen. Ik kan me niet realiseren dat het allemaal voorbij is. Jules was vriendelijk en bescheiden. Er zouden er meer dan één hun gedrag hebben veranderd toen ze in de F1 aankwamen. Hij, nee. Hij had alles om te slagen en hij was al bij iedereen geliefd. »
 
ANTHOINE HUBERT:
“Ik ben geschokt omdat net als Jean Alesi, Olivier Panis of Alain Prost We zeiden dat we hoop hadden op een wonder, ook al wisten we dat Jules een heel moeilijke strijd voerde. Ik was erg overstuur toen ik het nieuws hoorde toen ik wakker werd. Hij was de beste Fransman van de afgelopen jaren en zeker de grootste hoop op een wereldtitel de komende jaren. Het is zielig. Maar behalve dat hij een sportman was, was hij de aardigste en meest aanspreekbare van alle Formule 1-coureurs. Hij kwam mij feliciteren met mijn Formule 4-titel toen hij in de F1 zat en hij andere vissen moest bakken. Hij zal een voorbeeld blijven dat ons allemaal zal motiveren voor de rest van onze carrière. Dit geldt des te meer voor mij omdat hij in dezelfde categorieën en in hetzelfde team zat als ik. Zijn gedrag en passie zullen ons blijven leiden. »
 
ARTHUR-PIEK:
“Allereerst verlies ik een vriend. Jules zal enorm gemist worden door ons allemaal, zowel de sporter als de man. Vorig jaar ontmoetten we elkaar vaak tijdens de races om samen te eten of te voetballen. Hij had altijd een glimlach, hij was altijd blij. Het is deze levensvreugde en deze frisheid die ik, naast zijn enorme talent, diep in mij wil bewaren. » 
 
DORIAN BOCCOLACCI:
“Ik ben in 2006 begonnen met karten in Brignoles, op de baan van Jules' vader, Philippe? Jules was pas 16 of 17 jaar oud en hij kon fantastisch karten. Toen zag ik hem de autosportladder beklimmen en in de F1 terechtkomen. Het voedde mijn droom om in zijn voetsporen te treden, om iemand te volgen die als een grote broer was wiens prestaties we bewonderen. Zijn heengaan raakt mij enorm. Ik wist dat zijn gezondheid niet verbeterde, maar ik bleef hoopvol. Mijn gedachten zijn bij zijn familie, vooral bij zijn broer. Ze hebben negen maanden lang een beproeving doorstaan. We moeten Jules diep in ons houden, denk aan hem. Het is oneerlijk, maar we moeten proberen vooruit te komen en kracht te putten uit wat hij deed. »
 
AURELIEN PANIS:
“Jules was echt een fantastisch persoon. Ik had de kans om hem te ontmoeten tijdens de fysieke voorbereidingscursussen van de federatie en hij was zelfs mijn monteur als ik kartte! Het stelde ons in staat bijzondere, professionele en menselijke relaties op te bouwen. Met grote droefheid hoorde ik dat hij was vertrokken. Hij zal altijd in onze gedachten blijven als een groot talent en ook als een groot kampioen. Mijn condoleances aan zijn familie, Jules zal nooit vergeten worden. »