De pensioenkroniek van Patrick Tambay in 1986: “Adelaïde zal mijn laatste vertrek zijn geweest”

“De dappersten onder jullie die vroeg opstonden op die beroemde zondag van de GP van Australië zullen zeker geen spijt hebben gehad van hun paar uurtjes minder slaap. Een van de mooiste Grands Prix sinds lange tijd was het offer van een uitslaapplaats zeker waard, toch? Opnieuw hebben we gezien dat, wanneer consumptie niet relevant is, het spektakel ontstaat F1 weet geweldig te zijn met spanning en wendingen, allemaal besprenkeld met een soort dramatische intensiteit in die mate dat een Franse piloot rechtstreeks betrokken was bij de inzet van dit evenement. De Australiërs hadden het geluk dat ze hun grote publiek konden motiveren met het aangekondigde programma!

“Het is waar dat de tactische fout op de Williams-tribune aanzienlijk was. »

Er stonden dus drie mannen op de grill. Prost, Piquet en Mansell. Drie mannen die een heel weekend lang geen enkele fout mochten maken, drie mannen op wier schouders, wat ze ook mochten zeggen, de druk en spanning extreem moeten zijn geweest. Iedereen had zich op zijn eigen manier psychologisch voorbereid. Alain was uit Mexico naar huis teruggekeerd en had zich ontspannen door te golfen. Hij nam zelfs als bijna “prof” deel aan de Lancôme Trophy! Golf ook tijdens de Australische week. Mansell beoefende deze sport ook de paar dagen voorafgaand aan de race, in navolging van Greg Norman, de huidige Australische nummer 1 in de discipline. Nigel heeft uiteindelijk niet veel om jaloers op te zijn... Wat Piquet betreft, hij cultiveerde zijn vorm voor de televisie in zijn hotelkamer! Het is waar dat hij geen reden had om te klagen over de vermoeidheid en de vlieguren: Mexico en Adelaide aan het stuur van zijn persoonlijke vliegtuig! En op de terugweg richting Japan... Het moeilijkste deel was waarschijnlijk niet voor hem geweest, gepassioneerd door de lucht, maar waarschijnlijk voor zijn vrienden die aan de vlucht deelnamen. Johansson en zijn vriendin, de vriendin van Piquet en een Italiaanse journalist. Het vliegtuig zat vol! En voor degenen die een dringend verlangen hebben, moet je wachten op de volgende tussenstop! Tenzij je je po in je koffertje meeneemt...

“Alain geloofde altijd in zijn succes, zelfs in moeilijke tijden. »

Race daarom met wendingen en de overwinning voor Alain. Vreemd genoeg had de Italiaanse pers, hoewel weinig mensen in Frankrijk op zijn succes rekenden, hem als winnaar aangewezen. Het is waar dat de tactische fout van de stand is Williams was groot. Omdat Mansell de titel op zak had, moest zijn ingenieur hem uit veiligheidsoverwegingen dwingen de banden te verwisselen. Natuurlijk is het moeilijk om op zo'n bevel te reageren als je machine perfect werkt... maar de voorzichtigheid vroeg om stopzetting. Alain had daardoor het geluk lek te rijden, na een botsing met Berger. Laat niemand hem de schuld geven van deze gelukkige knipoog, Alain maakt alleen maar verloren spullen goed. Laat niemand ons komen vertellen dat dit kampioenschap uit 86 “uitverkocht” was.

Competitief en homogeen, de McLaren TAG/Porsche ne valait pas la Williams/Honda et le budget respectif des deux motoristes ne supportait aucune comparaison. Comme quoi Prost, l’homme, possède sa part de responsabilité dans cette victoire finalement très morale. Alain a toujours cru à sa réussite, même dans les moments difficiles. Je pense à la disparition de son frère Daniel. Bien sûr, on pourrait parfois lui reprocher un certain manque d’humilité, mais nous devons nous dire que nous avons affaire avec un authentique champion, certainement pas au bout de son énorme potentiel. Nous ne voulons pas encore l’admettre, mais Alain est déjà un très grand Monsieur du sport automobile. Je ne le dirai jamais assez. Quant à vous donner les raisons de cette réussite et de sa motivation outrancière… Je crois que c’est maladif chez lui, viscéral, partie intégrante de son système nerveux. Que ce soit dans un baquet, au golf ou à la belote, il veut gagner.

Het was in augustus 1982 in Duitsland dat Patrick Tambay © DPPI

Door inspanning en berekening bereikt hij dit. Deze behoefte om te winnen is sterker dan hij. Haar nagels zijn ook het teken van deze pijnlijke dorst naar overwinning. Hypergespannen, gemarteld en tegelijkertijd de schijn wekkend perfect onder controle te zijn... Geweldig karakter. De verdienste van Alain is groot, die van zijn team niet minder. Laten we even nadenken over deze fantastische oorlogsmachine: de McLaren MP4! Vijf jaar oud en geen rimpel! Betrouwbaar, constant, evoluerend met nauwelijks waarneembare aanrakingen. hier is auto waar iedereen van droomt. John Barnard heeft geen kortere weg genomen bij het ontwerpen ervan, ik denk dat hij er een jaar aan heeft besteed, maar het resultaat is prachtig. Omdat er nog maar één jaar gunstig is voor de turbomotor, zullen we de MP4 in 87 weer zien, zoals hij was.

De vreugde die Alain in Adelaide kon voelen, werd alleen geëvenaard door mijn verdriet: terwijl ik deze regels schrijf, heeft deze Australische GP een grote ‘kans’ om de laatste van mijn carrière te zijn. Ik verwachtte op het laatste moment een wonder, maar dat gebeurde niet... en ik hoorde de dag voor de race dat de FORCE-fabriek zijn winkels zou sluiten zodra we terugkeerden naar Europa. Ik heb het chassis begraven Renault Eind 85 heb ik zojuist Lola's/Haas Dit jaar. Doodgraver. Grappig lot... Het initiële project van Carl en Teddy Mayer, gebaseerd op drie jaar, zal zijn doel dus niet bereiken. In een tijd waarin het erg moeilijk is om in de F1 te starten en nog moeilijker om je stempel te drukken, denk ik niet dat we iets verkeerd hebben gedaan. Vooral omdat we tijdens het seizoen slechts een derde van de Ford-turbo profiteerden. In plaats van puur resultaat, streefden we naar vooruitgang in de werktechniek, het functioneren en de prestaties van het team, we bereidden ons voor op de toekomst.

"Ik heb het Renault-chassis eind jaren '85 begraven, dit jaar heb ik net het Lola/Haas-chassis begraven."

Ongetwijfeld begrepen sommige mensen bij Ford US dit niet en werden ongeduldig. Ten onrechte. Er is op dit moment nog niets officieel van de Amerikanen, maar ik hoop dat deze “kwestie” zo snel mogelijk duidelijker zal worden. “ Ik heb het Renault-chassis eind jaren '85 begraven, dit jaar heb ik alleen het Lola/Haas-chassis begraven. Hoe zijn wij daar terechtgekomen? De echte redenen liggen ongetwijfeld ver van de sportwereld. Bernie Ecclestone was geïnteresseerd in het kopen van het team, er werd een Haas/Ecclestone/Ford-contract getekend op Brands Hatch, waarna Ford USA niets meer wilde weten over Ecclestone... die zelf zijn kijk veranderde vanaf de dag dat BMW de voortzetting aankondigde van zijn F1-activiteiten. Gordon Murray vertrekt terwijl onze ingenieur mensen jaloers maakt... Een contract verbindt Haas met Ford tot eind 88, maar Ford wil heel graag naar Benetton, dit contract kan mogelijk worden teruggekocht, maar een clausule verbiedt Ford om in de F1 te zitten zonder uitrusting Lola…

Volledige verwarring! Maar we hadden de sponsors. Barclay met drie miljoen dollar, USF/G met vier miljoen dollar. De Ford-garantie dat deze aangevraagde partners nooit zijn aangekomen. Verdacht. Parallel aan deze vicieuze cirkel, waarvan de oorsprong ligt bij een persoon met een zeer sterke tong – maar wie? – de volgende wijziging in de technische voorschriften opgelegd door de FISA speelde een belangrijke rol. Ford is er eindelijk niet meer happig op om een ​​hoop dollars te investeren in de huidige turbomotor terwijl het nu nodig is om een ​​atmosferisch exemplaar te ontwerpen. Wat gaat er van deze V6 worden? Zonder Lola kan hij theoretisch niet racen, maar zullen we hem waarschijnlijk niet onder een andere naam zien: Cosworth? - volgend seizoen? De naamsverandering zou het van alle beperkingen bevrijden en de Benetton-horizon openen waar sommigen erg aan gehecht lijken te zijn.

Het personeel heeft dan ook hun ontslagbrief ontvangen, de fabrieksdeuren zijn gesloten en hier sta ik dan, met mijn mond in het water op een moment dat alle goede mensen zijn weggenomen, of bijna allemaal. We ronden de discussies in november af, we beginnen er niet mee. Terug uit Australië wachtte mij een tweede onaangename verrassing: mijn hoop om deel te nemen aan Parijs-Dakar, een echte verademing in deze moeilijke tijden, was vervlogen. De sponsor van de operatie kondigt op het laatste moment een probleem aan. Niets gaat volledig verloren terwijl de constructie van de auto doorgaat, maar de jacht op het budget wordt steeds spannender! Dit is in ieder geval waar ik momenteel mijn dagen aan wijd! »

LEES OOK > Overwinningen van Patrick Tambay in de F1: Duitsland 1982 (1/2)
LEES OOK > Overwinningen van Patrick Tambay in de F1: San Marino 1983 (2/2)

Patrick Tambay