Sir Frank Williams, de vier acts van een F1-held

« Zijn of niet zijn ", vroeg Hamlet uit de pen van William Shakespeare. Voor Frank Williams, is de vraag al lang niet meer gesteld. Op Silverstone is het allemaal Engeland F1 die zijn held vierde. Vreemd gejuich voor een teambaas die al tijden niet meer heeft gewonnen, maar waar de Britse teams meer dan ooit aanspraak op maken. De volksraadpleging is niet zo verrassend, aangezien Groot-Brittannië graag zijn helden eert, degenen die de glorie maken of hebben gemaakt van dit oude rijk dat niet langer over veel regeert, behalve misschien over de autosport. Eenvoudige helden die dicht bij de mensen staan, zoals Nigel Mansell die, en dat is geen toeval, meer dan ooit het archetype van de Williams-coureur blijft...

Zijn moeilijke begin

Het was in 1966 dat Frank Williams, zich bewust van zijn beperkingen als coureur, Williams Racing Cars Ltd oprichtte. en begint auto's klaar te maken voor zijn vriend Piers Courage, rijke erfgenaam van een brouwersfamilie. Het team maakte zijn debuut in 1967 in F3 voordat u zich ertoe verbindt F2 het volgende jaar. Voor het seizoen 1969 kocht Williams een Brabham en begon de F1 met bemoedigende eerste resultaten, waardoor hij werd benaderd door Alessandro de Tomaso om deel te nemen aan een auto ontworpen door Dallara.

De ramp slaat toe 1970 Nederlandse Grand Prix, waar Courage wordt gedood. Hoewel hij erg getroffen was door de dood van zijn vriend, zette Williams toch zijn avontuur in de F1 voort. Nadat hij zijn onafhankelijkheid had herwonnen na zijn scheiding van De Tomaso, huurde hij privémarsen in, gesponsord door Polytoys voor de seizoenen 1971 en 1972 en die hij toevertrouwde aan de Fransman Henri Pescarolo en de Braziliaanse hoopvolle Carlos Pace, zonder overtuigende resultaten te behalen.

Williams besloot toen om zelf fabrikant te worden. Na een kort optreden in 1972 tijdens de Britse Grand Prix in handen van Pescarolo maakte de FX3 in 1973 zijn echte wedstrijddebuut. Ook al draagt ​​deze auto zijn naam niet (hij werd in 1972 ingeschreven onder de naam Polytoys en vervolgens in 1973 onder de naam Iso-Marlboro), kunnen we ervan uitgaan dat het de eerste Williams F1 in de geschiedenis is. In 1975, gedropt door Iso, Frank Williams doet onder zijn eigen naam mee aan het kampioenschap. Berooid denkt hij de beschermheer te hebben gevonden die hij zo mist als de rijke Oostenrijks-Canadese industrieel Walter Wolf aanbiedt het team te hulp te komen.

Zijn talloze successen

Frank Williams werd uit het team gezet dat hij had opgericht en reageerde snel. Dankzij het geld uit de doorverkoop van Williams Racing aan Walter Wolf, In 1977 richtte hij een nieuw team op genaamd Williams Engineering.. Voor de gelegenheid bundelt hij de krachten met de jonge ingenieur Patrick Hoofd, die hij in 1975 in dienst nam. Vanaf het seizoen 1978 en de FW06 werd Frank weer een volwaardige fabrikant.

We moesten wachten tot 1979 en de komst van de FW07 voordat de Williams eindelijk de top van de hiërarchie bereikte. Na een eerste overwinning voor Clay Regazzoni op Silverstone op 14 juli zette Alan Jones zijn overwinningen voort. Op de eerste titel moet je nog een jaar wachten. Tussen 1980 en 1997 domineerde het team het wereldkampioenschap zoals geen ander dat had bereikt door zichzelf 9 fabrikantentitels en 7 coureurstitels met Alan Jones, Keke Rosberg, Nelson Piquet, Nigel Mansell, Alain Prost, Damon Hill en Jacques Villeneuve.

Tussen 2002 en 2004 beleefde het een nieuwe periode van succes BMW waarvoor geen enkele titel een sanctie inhoudt. Toen het Duitse bedrijf Sauber overnam, herwon Williams de status van een onafhankelijk team dat het sindsdien nooit meer heeft verlaten, met één enkele en laatste overwinning – de 114e – tot nu toe. in 2012, met Pastor Maldonado in Spanje.

Zijn enorme drama's

Over vijftig jaar zal Sir Frank veel vreugden hebben meegemaakt, maar ook tragedies die hem diep hebben getekend. In 50 stierf zijn coureur en vriend, Piers Courage, tijdens de Nederlandse Grand Prix op Zandvoort. “Hij was een geweldige persoonlijkheid, herinnert hij zich. Hij had voortreffelijke manieren. Zijn heengaan was een groot verlies. Bij de begrafenis waren op één na alle piloten aanwezig, en iedereen huilde. »

Op 8 maart 1986 werd Frank tot in het diepst van zijn lichaam getroffen na een auto-ongeluk op de weg die naar het circuit van Paul-Ricard leidde, waardoor hij verlamd raakte. Sindsdien maakt hij gebruik van een rolstoel. “Zijn ongeluk was dramatisch en veranderde onze levens, legt zijn oudste zoon Jonathan uit, die Williams Heritage beheert. Ons gezin moest zich aanpassen, moeder moest zich aanpassen om vader en zijn omgeving weer op te bouwen. Ze was uitzonderlijk. Papa's vastberadenheid om terug te keren naar de F1 verdween nooit. Hij is een racer, alleen de volgende race telt. Zijn competitieve karakter is sterker dan ooit. Wat hij wist op te bouwen was een enorme erfenis voor zijn familie en voor de fans. »

De tragedie slaat opnieuw toe 1 mei 1994 in Imola, waar Ayrton Senna stierf achter het stuur van een van zijn auto's. “Een zeer getalenteerde piloot, diep vastberaden, betreurt Sir Frank, 25 jaar later, door deze tragedie die hem lange tijd heeft achtervolgd en achtervolgd. Hij staat aan de oorsprong van dit nieuwe soort zeer gefocuste en ontwikkelde piloten die we vandaag de dag hebben. » 

Opnieuw een harde klap op 8 maart 2013, toen hij op 66-jarige leeftijd de pijn leed van het verlies van zijn vrouw, Lady Virginia, aan kanker. Beter bekend onder de bijnaam “Ginnie,” ze was een integraal onderdeel van de geschiedenis en het succes van het team. Zonder haar zou Frank Williams zijn handicap nooit hebben overwonnen.

Zijn onwankelbare geloof

Hoewel hij zijn team niet langer dagelijks leidt, blijft Sir Frank werken vanuit zijn kantoor in Grove. “Papa beschikt over de meest buitengewone veerkracht en vasthoudendheid die volgens mij voortkomt uit zijn passie, merkt zijn dochter Claire op, die de functie van adjunct-teambaas bekleedt. Hij houdt gewoon van de F1, het is zijn leven. Toen hij uit het internaat kwam, wat een behoorlijk trieste en eenzame tijd was, gaf de Formule 1 hem een ​​gemeenschap. Na zijn ongeluk was zij, net als zijn familie, zijn reden van bestaan, en daarom noemt hij haar zijn zuurstof. Hij leeft en ademt voor haar, zelfs vandaag de dag. » 

Met zijn oude handlanger Patrick Head, weer actief als consultantlanceerde hij een nieuwe uitdaging als laatste duim omhoog voor dit bestaan, dat hem net zoveel heeft gegeven als van hem heeft afgenomen: het team weer op het F1-schaakbord zetten. Op Silverstone ontving hij als verjaardagscadeau voor zijn eerste wereldkampioenschapsoverwinning Het Amerikaanse telefoonbedrijf Rokit heeft een contractverlenging van twee jaar gekregen, tot eind 2023.

“50 jaar F1, flapte hij er afgelopen weekend verward uit. Ik kan niet zeggen dat ik van elke minuut heb genoten, want sommige momenten waren heel moeilijk – ik verloor mijn vrouw, ik verloor piloten – maar F1 was ondanks alles heel goed voor mij. Ik ben altijd een snelheidsfreak geweest. Ik reed ook en deed alsof ik piloot was. De komst van Patrick Head was doorslaggevend, hij was de sleutel om het bedrijf te maken tot wat het is. We hebben veel succes gehad, maar er is een bekende uitdrukking in de F1: “Je echte niveau is dat van je laatste race! »Wij zullen blijven vechten! Ik heb geen zin om ergens anders heen te gaan! »

Het laatste woord laten we over aan Jaime, zijn tweede zoon, manager van een kleine platenwinkel in Londen. “Het is in zijn ogen niet belangrijk om vandaag het oudste hoofdteam in de F1 te zijn. verklaart de enige van de broers en zussen die afstand heeft genomen van de autosport. Hij is geen man die stilstaat bij zijn successen. Hij denkt na over wat er daarna komt: de volgende Grand Prix. Zijn kracht is zijn doorzettingsvermogen. De dingen die hij ondanks tegenspoed heeft bereikt, zijn buitengewoon. Je moet een buitengewone persoonlijkheid hebben om vooruit te kunnen blijven gaan, ondanks wat je door de jaren heen hebt doorstaan. Hij blijft vooruitgaan omdat hij zo gemaakt is. Niets heeft hem ooit tegengehouden! » Het is dus niet van plan om te stoppen...