Geen terugkeer naar Pirelli-banden van 2018, reacties uit de paddock

In Oostenrijk werd eind juni de Formule 1 heeft het dieptepunt van onbekwaamheid bereikt. Dat de stemming uiteindelijk ten gunste van het behoud van de 2019-banden neigde, verandert niets. De schade is aangericht en wat er nog van zijn geloofwaardigheid overbleef, was bijna verbrijzeld. Hoe zou de Formule 1, die gedijt op avant-gardetechnieken, die in zijn DNA zit zodra de wetgever de standaardisatie voorstelt van onderdelen die niets bijdragen aan de prestaties, zelfs maar een dergelijk overleg kunnen organiseren? Een onnatuurlijk referendum dat, in het geval van een overwinning voor de voorstanders van de terugkeer van de bandenarchitectuur in 2018, tot doel had degene af te remmen die het beste werkte en zich het beste aanpaste? Sinds wanneer is de F1 aan het nivelleren? En in naam van wat?

Het is gemakkelijker om met het ‘spektakel in gevaar’ te zwaaien dan de redenen voor het eigen falen in twijfel te trekken. Hoe Red Bull Racing, dat ook zijn periode van overheersing kende, heeft het dit gekibbel geïnitieerd? En nog belangrijker: hoe team Kon Ferrari dit voorbeeld volgen? Enzo, sta op, ze zijn gek geworden! Zij wiens naam alleen al de essentiële waarden van de F1 oproept, zij die een bolwerk wil zijn tegen de excessen van een sport die ook spektakel wil zijn, had niet het recht zich daartoe te beperken.

Bij stemming was het echter de bedoeling om dit tandvlees uit 2019 uit te roeien, dat schuldig was bevonden aan de onverdeelde overheersing van Mercedes. Een stemming die gedoemd was te mislukken, omdat de voorstanders van verandering met het spel van allianties geen enkele kans hadden om de vereiste 70%, oftewel 7 van de 10 stemmen, te halen.

Het is niet verwonderlijk dat we in het ‘voor’-kamp Red Bull vinden, Toro RossoFerrari, Alfa Romeo et Haas, en in de ‘tegen’-clan, Mercedes, Williams, RacingPoint, Renault et McLaren. “Na het horen van ieders argumenten, aldus Andy Green, technisch directeur van Racing Point, we vonden dat het spel de moeite niet waard was. Het komt te laat in het seizoen, het meest redelijke is om te werken aan het verbeteren van de banden en de show voor het seizoen 2020. Een overhaaste reactie midden in het seizoen was niet de oplossing. " " Jammer, kon Paul Monaghan, hoofdingenieur van Red Bull Racing, alleen maar antwoorden: omdat het doel was om de show nieuw leven in te blazen. Het was een kans om minder egocentrisch te zijn. Wij aanvaarden de meerderheidsstemming, maar onze mening blijft dezelfde. »

“We wilden kijken of er iets gedaan kon worden om de show te verbeteren, concludeerde Mario Isola, wedstrijddirecteur van Pirelli. De dominantie van Mercedes helpt op dit moment niet mee en we hadden een discussie over de herintroductie van de 2018-banden, maar na analyse van de positieve en negatieve punten is de conclusie dat het beter is om de banden van het jaar te behouden. Deze bijeenkomst was behoorlijk productief met nieuwe ideeën en nieuwe voorstellen. We moeten ze analyseren. We zullen blijven discussiëren en misschien kunnen we op Silverstone iets voorstellen.".

Dergelijke voorstellen uitgegeven door deze stabiele baas betreffende de verplichting om in de race op te stellen met de banden die voor Q3 worden gebruikt, en niet langer voor Q2. Tijdens de laatste sessie konden we dus zien dat sommige teams de pole op Soft-banden wilden veroveren, terwijl anderen deze liever opofferden om in Mediums te starten en te profiteren van een langere eerste stint. Een dergelijke wijziging, die zeer eenvoudig te implementeren is, zou het voordeel hebben dat het de reikwijdte van de strategieën vergroot en een minder voorspelbaar raster biedt.

Op dezelfde manier zouden we, nog steeds van dezelfde manager, twee verplichte bandenstops kunnen opleggen om chauffeurs nog een mogelijkheid te bieden om van de auto voor hen af ​​te komen. Als deze maatregelen niet ideaal zijn, hebben ze in ieder geval de verdienste dat ze het DNA van het vakgebied het minst beschadigen en snel toepasbaar zijn. Moge deze belachelijke ontmoeting, die klinkt als een vreselijke erkenning van machteloosheid, aanleiding geven tot enkele vernieuwende ideeën.