Niki Lauda, ​​de reis van een legende

De autosportwereld heeft moeite om hiervan te herstellen de dood van Niki Lauda, overleed gisteravond op 70-jarige leeftijd aan een longziekte nadat zijn gezondheid afgelopen augustus plotseling verslechterde. De charismatische Oostenrijker met zijn unieke stijl was tot vorig jaar nog aanwezig in de paddocks als non-executive vice-president van Mercedes F1, het team dat de baas is over de discipline.

Geboren in een high society-familie, moest hij toch een lening afsluiten om zijn F1-seizoen te financieren. Toen hij iets ouder was dan twintig, nam hij deel aan zijn eerste Grands Prix met March Racing Team voordat hij bij BRM kwam.

Niki Lauda op de March 721-Cosworth tijdens de GP van Monaco van 1972 (credits – WRI2)

Hij zal getekend blijven door het dodelijke ongeval van François Cévert in Watkings Glen (VS) dat het jaar daarop plaatsvond. Het was in 1974 dat hij de eerste van zijn 25 overwinningen vierde door de Spaanse GP op het circuit van Jarama te winnen, voordat hij datzelfde jaar een tweede succes boekte in Zandvoort (Nederland). Een jaar later vierde hij zijn eerste titel met de team vóór het seizoen 1976 dat zijn legende zou vormen.

Niki Lauda tijdens de Spaanse GP van 1974 in Jarama op de Ferrari 312B3 (credits: WRI2)

In 1976 nam hij het op tegen James Hunt in de strijd om de kroning. Het was tijdens dit beroemde seizoen dat hij zijn vreselijke ongeval kreeg op de Nürburgring (Duitsland) en bijna zijn leven verloor door ernstige brandwonden op te lopen. Slechts een maand later verscheen hij met aanzienlijke gevolgen op de grid in Monza (Italië) en behaalde hij de prestatie om net buiten het podium te eindigen. Als hij uiteindelijk de kroning miste met een punt verschil tegen Hunt, werd hij dit seizoen de legende van de F1. De film Rush, geregisseerd door Ron Howard in 2013, vertelt over deze periode en door het daaruit voortvloeiende succes konden jongere generaties de reis van de kampioen leren kennen.

Niki Lauda op zijn Ferrari 312T2 tijdens de Duitse GP van 1976 op de Nürburgring (credit: DPPI – Hoch Zwei)

De film eindigt na het gekozen pensioen van Niki Lauda in Suzuka (Japan) onder stortbuien, maar de Oostenrijker nam het jaar daarop wraak door zijn tweede titel te winnen. Vervolgens vertrok hij naar het Brabham-team onder leiding van Bernie Ecclestone en trok zich uiteindelijk beetje bij beetje terug uit de Grands Prix, waarbij hij zich liever concentreerde op de activiteiten van zijn luchtvaartmaatschappijen.

Niki Lauda tijdens de Nederlandse GP van Zandvoort in 1977 op de Ferrari 312T2 (credits: DPPI)

Toch keerde hij in 1982 terug naar McLaren en zal drie jaar moeten wachten om zijn laatste kroning in 1984 te winnen, waarbij hij de titel met een half punt voorsprong op zijn teamgenoot pakt Alain Prost die een nieuwe legende in de F1 zou worden. Zijn laatste seizoen in de wereld van de Grands Prix verliep discreter, maar de ‘Computer’, zijn bijnaam verwijzend naar zijn racekennis en zijn kwaliteiten als ongeëvenaarde debugger, behaalde toch nog een laatste prestigesucces in de duinen van Zandvoort tijdens de Nederlandse GP van 1985. 

Niki Lauda op de McLaren MP4/2 tijdens de Britse GP van 1984 op Brands Hatch (credits: DPPI)