Max Verstappen verijdelde de ondeugden van de Grand Prix van Miami

De afwezigen hadden het mis! Het ‘wauw’-effect dat de promotor uit Florida absoluut wilde creëren voor het eerste opus van zijn Grand Prix van alle waanzin was adembenemend voor de ‘happy weinigen’ van de entertainment- en financiële samenleving. Ter nagedachtenis aan een journalist die de mijlpaal van de 500 Grands Prix heeft overschreden, heeft nog nooit een race geprofiteerd van een dergelijke mediahype en een “A-lijst” van gasten die de grootste filmfestivals groen van jaloezie maakten. Aan het einde van het seizoen zal Miami zijn Oscars verdienen, die voor regie en decoraties. Juwelen van de Art Deco-architectuur, de stad die pronkt met haar excentriciteit en haar kitscherige kant heeft het fantastisch gehad met plastic pontons, harszeeën en kartonnen decoraties. Het ‘nep’ is ‘chique en schokkend’, een beetje zoals die Netflix-serie waarvan we de kleine verhalende arrangementen kennen, maar die we steeds opnieuw kunnen bekijken. Miami heeft vanuit dit oogpunt de partituur perfect geïnterpreteerd. En komt verveling dan niet voort uit uniformiteit? Is het niet beter om van een ultra ‘old-school’ en zacht ongeorganiseerd Imola, waar de nadruk ligt op traditie, over te stappen naar een race rond een stadion met een uitgesproken commercieel aspect, maar met een enorm potentieel met een heel ander publiek? Ja