Verzamelaar Gilles Villeneuve – Grote getuige Daniele Audetto

Dit artikel is te vinden in onze Gilles Villeneuve Collector die de carrière van de Canadees volgt! Het is verkrijgbaar binnen onze online winkel in papieren versie voor 5 euro.

Grote Getuige – Daniele Audetto

Directeur sportactiviteiten van de Fiat-groep tussen 1977 en 1986

‘Het was het risico dat hem het gevoel gaf dat hij leefde’

Hoe heb je Gilles Villeneuve ontmoet?

Na Silverstone (1977 met McLaren. Noot van de redactie) waar Villeneuve interessant potentieel had laten zien, zei dhr. Ferrari wilde hem ontmoeten. Daarom vroeg hij zijn secretaresse hem te bellen en hem door te verbinden. “ Pronto? Het is Ferrari. ik zou graag willen praten over F1 met jou, kom zo snel mogelijk naar Maranello! » Terwijl hij hetzelfde verwachtte “ Ik zal zonder vertraging aankomen » dat hij gewoonlijk bij zo’n gelegenheid verbaasd was geweest zichzelf te horen zeggen: “ Stuur mij uw contractvoorstel en we zien het later wel! ". Ferrari hing abrupt op, op zijn zachtst gezegd verrast. Had deze episode tot gevolg gehad dat zijn nieuwsgierigheid vertienvoudigd was? Toch belde hij mij om hem te ontmoeten. Voormalig sportief directeur van de Scuderia, nu was ik directeur sportactiviteiten van de Fiat-groep en het was voor mij dan ook logisch om naar Montreal te gaan.

Daar aangekomen nam ik contact met hem op en spraken we af elkaar in mijn hotel te ontmoeten. Ik zat in de lobby toen ik een motorfiets van het type Harley-Davidson voor de hoteldeuren zag stoppen. Een aankomst in ‘pitstop’-stijl, ik dacht dat de fiets door de deur zou gaan. De twee motorrijders in zwart leer liepen richting de receptie en ik hoorde ze vragen of meneer Audetto daar was. Ze kregen te horen waar ik was en ze liepen naar mij toe. “ Hallo, ik ben Gilles Villeneuve ", zei de jongen. “ Ik ben Joann, zijn vrouw », vervolgde het meisje. Nadat ik Gilles had gefeliciteerd met zijn prestatie op Silverstone, legde ik hem uit dat meneer Ferrari hem wilde ontmoeten en bood hem een ​​test aan op Fiorano. Hij antwoordde mij: “ Testen is niet nodig, ik ga snel. Als je wilt, tekenen we het contract en doe ik de test! » Hoe verbaasd de Commendatore ook was geweest, deelde ik hem mee dat ik zijn opmerkingen aan de heer Ferrari zou doorgeven en dat hij zou beslissen.

Hij was zo zeker van zichzelf dat het gemakkelijk zou zijn geweest om het voor agressie aan te merken. Je zag meteen dat hij wist wat hij wilde. De naam Ferrari liet hem koud! Dus belde ik Ferrari en vertelde hem eerlijk dat de jongen niet echt onder de indruk was. Deze keer was het Ferrari die mij een beetje verraste door te antwoorden: “ Je stuurt het naar mij, en je zult zien dat hij de test zal doen voordat hij het contract tekent of er een contract moet worden getekend! »Ik heb de kaartjes meegenomen. Hij kwam met Joann en tekende het contract voordat hij in de auto stapte. Hij was zo zeker van zichzelf dat hij erin slaagde meneer Ferrari om te draaien. Een eerste !

Waarom ging meneer Ferrari naar hem op zoek terwijl hij Eddie Cheever bij de hand had om het vertrek van Niki Lauda af te weren?

Vanwege wat Gilles met de McLaren op Silverstone had laten zien, maar ook om Philip Morris een plezier te doen (het tabaksbedrijf. Opmerking van de uitgever). Eddie was degene die hem ging ophalen na de Japanse GP van 1976, waar Lauda de handdoek in de ring gooide. Niki had een contract voor het seizoen 1977, maar omdat de relatie met Ferrari na het ongeval ingewikkeld was geworden (op de Nürburgring in 1976, waar hij bijna zijn leven verloor. Noot van de redactie), hebben we Cheever ondertekend als 3^e coureur voor het geval dat... Ten slotte had Niki in het seizoen 1977 deelgenomen en nadat de titel was behaald in Watkins Glen (Verenigde Staten. Noot van de redactie) besloot hij niet deel te nemen aan de laatste twee Grands Prix van het seizoen.

Daarna verscheen Cheever in Canada, waar Gilles begon, met zijn advocaat in Maranello. Toen Enzo de beheerder vroeg om hem het contract te overhandigen, dacht Eddie dat hij alleen maar controle wilde hebben over de voorwaarden, maar toen hij het eenmaal in handen had, scheurde hij het in vier stukken en zei tegen hem: “ Hier is je contract, nu ben je vrij! » Gilles reed ook de Japanse GP, waar hij vertrok op de voorwielen van Ronnie Peterson's Tyrrell voordat hij tegen de menigte botste, waarbij een amateurfotograaf en een baancommissaris om het leven kwamen (twee andere mensen stierven een paar dagen later aan hun verwondingen. Opmerking van de uitgever).

Na zijn terugkeer uit Japan vertelde Ferrari me dat hij het contract van Cheever misschien iets te snel had opgezegd, omdat hij zich afvroeg of Gilles klaar was voor een volledig seizoen. Gedurende de winter reed hij veel op Fiorano, waarbij hij zich bij elke deelname aan het circuit verbeterde en extreem snel werd. Enzo werd verliefd op Gilles, die hem deed denken aan Tazio Nuvolari. Hetzelfde risico nemen, hetzelfde vermogen om te winnen met auto's die minder efficiënt zijn dan de concurrentie. Hij was gewonnen. Het is om dezelfde redenen dat Gilles de harten van de fans heeft veroverd, vanwege zijn buitengewone rijgedrag, vanwege zijn moed, vanwege zijn risicobereidheid op het circuit, maar niet alleen dat...

Het gezicht van een engel. – FOTO: DPPI

Moest het overal en altijd snel gaan?

Dat is het precies! Ik weet nog dat ik als sportief directeur van Lancia vaak contact had met Maranello die ons de motor voor de Stratos leverde. De Scuderia stelde ons zijn coureurs ter beschikking voor de Ronde van Italië Auto: Jody Scheckter op een Ritmo Abarth en Gilles op een silhouetauto afgeleid van de Stratos. Ze namen deel aan de baanevenementen, gekoppeld aan een rallyrijder voor de wegevenementen. Gilles werkte samen met Walter Röhrl.

Op Imola zette hij een show neer, maar trok zo hard aan de motor dat de koppakking barstte. Tegen de tijd dat de reparaties plaatsvonden, was het onmogelijk om het volgende stoppunt op tijd te bereiken... tenzij we de snelweg tussen Imola en Misano namen. Röhrl had het bij de start van het evenement al voor elkaar gekregen zonder betrapt te worden, maar deze keer niet! Wij werden uitgesloten. Bij Gilles was de show altijd kleurrijk, maar dat ging vaak ten koste van grenzen die ruimschoots werden overschreden: die van het circuit, de mechanica en de redelijkheid!

Heeft u dit persoonlijk ervaren?

Meer dan eens, en ik bewaar er een even verbaasde als beangstigende herinnering aan! Hij woonde in het Prinsdom en ik in Bordighera, de eerste afslag na Ventimiglia. Elke keer dat hij met zijn Ferrari naar Maranello ging, pikte hij me onderweg op en wilde altijd zijn vorige record verbeteren! Hij haalde van rechts naar links in zonder ooit onder de 200 km/u te komen. Het was twee uur angst. Hij zat altijd op de limiet, zoals in alles. Destijds had hij in Monaco een motorboot, zoals Riva, met een voorbereide Mercury-motor, en het was zijn ding om te wachten op slecht weer om op de grote golven te springen.

Hij maakte geweldige sprongen. Ik heb ooit een motorbootrace georganiseerd tussen F1-coureurs. Het idee ontstond tijdens een diner tussen Tullio Abbate – een piloot en botenbouwer –, Didier Pironi en Villeneuve. Het project werd pas werkelijkheid dankzij de hulp van Villa d'Este en een aantal sponsors. Als de eerste ronde zonder twijfel gewonnen was door Bruno Giacomelli, werd de tweede ronde heviger betwist. Pironi werd tweede met Villeneuve vlak achter hem. Als er iemand voor hem stond, wilde Villeneuve er op alle mogelijke manieren doorheen komen. Deze keer rees de boeg van zijn boot boven de achtersteven van die van Pironi. Hij vloog letterlijk weg, passeerde Didier en liet een merkteken achter op diens helm. Nu 2^e, hij ging achter Riccardo Patrese aan in de laatste bocht…

Na de prijsuitreiking wilde Gilles meteen vertrekken met zijn helikopter. Normaal gesproken moet je voordat je vertrekt wachten tot alles op de juiste temperatuur is, omdat het een heel delicaat stuk gereedschap is. Omdat er echter steeds meer mensen rond het vliegtuig zaten, vertrok hij zonder te wachten. Hij was al hoog toen de motor boven het Comomeer afsloeg, en hij begon als een steen te vallen... Sterker nog, hij legde me later uit, dat hij niet de minste schade had opgelopen, dat hij de motor met opzet had afgezet. een show op te zetten! Gilles reed visueel en volgde de wegen en snelwegen. Hij bestuurde zijn helikopter zoals hij zijn auto's bestuurde.

Heeft dat hem enige vijandschap opgeleverd?

Nee, het was simpelweg niet mogelijk om geen vrienden met hem te zijn, omdat hij zo natuurlijk en heel was. Het is waar dat hij een beetje wild was, maar toen het ijs eenmaal gebroken was, was er niets warmers. Risico was zijn filosofie. Het was het risico dat hem het gevoel gaf dat hij leefde! Hij was degene die hem sterk maakte! Daarom hield iedereen van hem, ook Enzo, die in hem een ​​gewoon mens vond die buitengewone dingen deed, die onder alle omstandigheden en met elke auto kon winnen. Tijd om wereldkampioen te worden had hij niet, al was hij wel sneller dan Scheckter in 1979. Alleen lukte dat toen nog niet. Zonder twijfel zou hij daar met de tijd zijn gekomen.

Heeft Enzo Ferrari voor Gilles gedaan wat hij nooit voor een andere coureur heeft gedaan?

Gilles was als een zoon voor Ferrari geworden. Hij was de enige die onuitgenodigd zijn kantoor binnenkwam. Hij passeerde het kantoor van Valerio, de secretaris van Ferrari, opende de deur en zei: "  Hallo Enzo, kom stai? » Ferrari hield ook van deze gezellige momenten met Gilles, omdat hij Frans met hem kon spreken. Het was de enige vreemde taal die hij beheerste, omdat hij in zijn jonge jaren in Frankrijk had gewerkt. Hij vergaf Gilles alles, hij die gewoonlijk zo weinig vergaf.

Toen het vizier eenmaal naar beneden was, was hij niet langer dezelfde man. – Foto-DPPI

Was u aanwezig in Imola, in 1982, toen hij zich verraden voelde door Pironi, en twee weken later in Zolder?

Ik was niet aanwezig in Imola, maar wel in Zolder. De eerste persoon met wie ik sprak na het ongeval was Jochen Mass, een goede vriend. Hij was erg geschokt. Hij vertelde me over het gebrek aan begrip tussen hen, voordat hij me vertelde: “ Weet je, het is geen eenvoudig ongeluk, het is heel ernstig ! » Jochen was opzij gegaan om de lijn over te laten aan Gilles die in een snelle ronde zat, en Gilles begreep de manoeuvre niet. Net als in Japan in 1977, waar het Peterson-wiel hem had gekatapulteerd, was het deze keer de Massamars. Bij Imola had Marco Piccinini de leiding (van de Scuderia. Opmerking van de uitgever).

Ik was daar als hoofd van de Fiat-groep. Ferrari was erg getroffen door de dood van Gilles. Hij was een stoere man die mij na Lauda's ongeval op de Nürburgring, terwijl ik aan zijn bed in het ziekenhuis lag, vertelde dat ik terug moest keren naar het circuit om zijn stuur aan Peterson aan te bieden. We wisten toen nog niet of Niki het zou overleven, maar Ferrari dacht aan het team en de mensen die voor hem werkten. Hij kon zijn emoties opzij zetten voor het welzijn van het bedrijf. Deze extreme helderheid die hij in het geval van Niki had, had hij niet meer na het ongeluk van Gilles. Er gingen drie Grands Prix voorbij voordat hij een beroep deed op Patrick Tambay, de enige coureur die acceptabel was om mee te nemen. Patrick was geen vervanger, hij was veel meer dan dat.

Bent u veertig jaar na zijn dood verrast door de aanhoudende populariteit van Gilles?

Neen ! Met Ayrton Senna vertegenwoordigen zij de essentie van hun sport. Het zijn geen F1-coureurs, het zijn F1! Hun tragische einde waren ook elektroshocks waardoor de discipline vooruitgang kon boeken op het gebied van veiligheid.