Carpoolen J.-L. Moncet: “Een speciale gezant zijn is een levensstijlkeuze”

De beroemde Franse journalist is te gast in de sectie carpoolen, te vinden in nummer 2263 van AUTOwekelijks, te koop in digitale versie en op kiosken. Hoewel hij van plan was het in 2020 rustig aan te doen door niet meer naar de circuits te reizen, herinnert hij zich in Parijs, met zijn Mini Cooper, enkele van de geweldige momenten uit zijn rijke carrière.

“Ik heb een sterke band opgebouwd met drie Fransen: Alain Prost, Jacques Laffite en Jean Alesi. Jeannot, hij is helemaal gek maar geweldig, Hij legt uit. We hebben samen wat stomme dingen gedaan, hij is een vriend. Voor Alain was het, ook al begon het met Pilote Elf, aan het einde van het seizoen 1979 dat hij mij verblindde.

Hij wilde de F1. Dus onderdak bood ik hem aan in mijn hotelkamer, in Montreal en vervolgens in Watkins Glen. In de Verenigde Staten sliepen we zelfs met zijn drieën met mijn collega Éric Bhat. In Canada ging Lauda na de tests voor het eerst met pensioen. Het kostte Bernie Ecclestone geen seconde om Alain te bellen en hem het stuur bij Brabham aan te bieden. Maar Alain was die dag erg sterk. Hij had het avontuur kunnen aangaan zonder de auto te kennen. Hij wilde het, maar hij weigerde. Hij was al van een andere stof. » 

Ayrton Senna heeft duidelijk zijn stempel gedrukt op zijn carrière in de jaren tachtig en negentig. « Hij was helemaal niet de engel die we graag zien. Van binnenuit konden we het duidelijk zien. Ik heb een anekdote die het personage samenvat. Filip Morris (het tabaksbedrijf. Noot van de redactie) vroeg Alain halverwege de jaren tachtig om na elke race een column te verzorgen, zoals hij dat vroeger met mij deed voor L'Auto Journal, maar dat over de hele wereld werd verspreid: New Yorker, tijdschrift Argentinian, enz.

Daarom stuurde ik het gedeelte naar Agnès Carlier, die verantwoordelijk was voor de communicatie van het tabaksbedrijf, en die de tekst vervolgens onder de media verspreidde. Dan arriveert Senna bij het huis van Alain, McLaren, in 1988. Hij moet ook zijn column hebben. Dus wat denk je dat hij had kunnen doen? “De man die de teksten van Prost schrijft, Ik wil liever dat hij de mijne doet", hij kondigde aan. Het was Senna. »

Jean-Louis Moncet maakt daarom de balans op van een leven dat met 300 mijl per uur wordt geleid, tussen geschreven journalistiek en televisie. “Er zijn twee soorten journalisten. Allereerst blijft de man die kookt in de gangen. Hij beklimt de ladder, omdat hij weet hoe hij een hele reeks problemen met betrekking tot de organisatie moet aanpakken. Dan is er de speciale correspondent. Beslissen om een ​​speciale gezant te worden is een levenskeuze. Je wilt niet meer terug naar de redactie, vastzitten voor proeflezen, zoeken naar foto's. Je leeft vrij. Egoïstisch, maar vrij. De krant stuurt je ergens heen, het lukt jou. »

Ontdek de rest van carpoolen met Jean-Louis Moncet in uitgave 2263 van AUTOhebdo, in de uitverkoop in digitale versie en op kiosken.