Archief: toen Nigel Mansell de F1 verliet voor… IndyCar

Na twaalf jaar in Formule 1 waaronder zes op WilliamsNigel Mansell beleefde zijn beste seizoen in 1992. Als alles lijkt te glimlachen voor de coureur die uiteindelijk het kampioenschap wint, is Mansell op zijn slechtst: zijn relaties met WIlliams-Renault zijn afschuwelijk en zeker geworden Alain Prost zojuist getekend bij het team voor 1993. Flashback.

Het is 13 september 1992 tijdens de Italiaanse Grand Prix in Monza, de 13e van de 16 evenementen van het seizoen. Nigel Mansell is al kampioen en heeft zojuist zijn elfde pole position van het seizoen behaald. Toch lijkt de Leeuw neerslachtig en staart hij wezenloos voor de media.

Sinds de Hongaarse GP een paar weken eerder heerst er een zware stilte binnen Williams. Het moet gezegd dat de komst van Alain Prost, drievoudig wereldkampioen, aanstaande is, terwijl Ayrton Senna zichzelf “gratis” aanbiedt aan Williams.

Mansell voelt zich verraden, in de steek gelaten door een team waaraan hij alles heeft gegeven, en is moe van de behandeling die hem wordt opgelegd als hij nog maar wereldkampioen is. Na een ontmoeting met het management is Nigel radeloos in de paddock.

Vlak voor de start van de race liet hij de media snel weten dat hij de perskamer had opgeëist voor een conferentie. Voordat hij sprak, probeerden verschillende leden van Williams' staf tevergeefs hem ervan te weerhouden te spreken, maar Mansell had te veel aan zijn hoofd. En hij laat ‘de’ bom vallen.

“Ik heb besloten om aan het einde van dit seizoen met pensioen te gaan uit de F1. Ik heb deze beslissing genomen met enige spijt, maar niet zonder veel reflectie.”

Mansell vervolgt, hij wijst op de verslechtering van zijn relatie met Williams-Renault de afgelopen dagen, zijn verlaagde salaris ondanks dat hij slechts wereldkampioen is, de komst van Prost in het team en vermoedelijke onderhandelingen met Senna.

Voor de Britten is het te veel: de scheiding is rond. Voordat Mansell zijn persconferentie afsluit, benadrukt hij dat hij niet wil stoppen met racen, uit pure passie voor de sport: hij overweegt te emigreren naar de Verenigde Staten.

Een paar dagen nadat hij zijn terugtrekking uit de F1-paddocks heeft aangekondigd, tekent Mansell bij Newman-Haas ter vervanging van Michael Andretti om het jaar daarop deel te nemen aan het CART-kampioenschap, deIndycar Vandaag. Het stuur is het beste in de competitie en het salaris is hoger dan bij Williams.

Begeleid door een geavanceerd team en zorgzaam personeel behaalde Mansell 5 overwinningen in 13 races. Aan het einde van een historisch seizoen wordt hij tot kampioen gekroond. Hij wordt inderdaad de eerste “rookie” in de geschiedenis die de Indy-kampioenstitel wint, en treedt toe tot de zeer gesloten kring van F1- en CART-wereldkampioenen.

Als eerste Engelsman die aan het hele kampioenschap deelnam (Clark had al gewonnen in Indianapolis), zette hij de concurrentie in de schijnwerpers: dankzij hem raakte de hele wereld geïnteresseerd in de ‘Amerikaanse Formule 1’. Het autosport-epos van Nigel Mansell wordt dan "nog meer" legendarisch, dat van een jonge Engelsman die zijn hele lichaam en ziel gaf voor zijn passie voor sport en overwinning.