Voormalig F1-coureur Patrick Tambay sterft

De wereld van de Franse autosport is in rouw. Patrick Tambay, piloot van Formule 1 tussen 1977 en 1986 (114 Grands Prix), overleden op 73-jarige leeftijd deze zondag, bevestigde de familie aan AUTOwekelijks.

De Fransman, geboren in 1949 in Parijs, had met zes verschillende teams in de hoogste categorie deelgenomen, waaronder Ferrari, met wie hij in 1982 twee overwinningen behaalde in Duitsland en in 1983 op Imola. Maranello (Italië) Na de dood van Gilles Villeneuve was Tambay een essentiële speler in de constructeurskampioenschapstitels die de Scuderia in die jaren behaalde.

In totaal zal Patrick Tambay naast zijn twee overwinningen vijf poleposities, elf podiumplaatsen en twee snelste ronden in de race hebben behaald. Zegevierend in de Volant Elf in 11, won hij de eretitel van vice-kampioen van F2 twee jaar later.

Het jaar daarop gebukt onder verschillende pensioneringen, deed hij het niet beter dan de derde plaats en besloot daarom naar Amerika te vliegen, waar hij tot ieders verbazing de Can-Am-uitdaging won aan het stuur van een Lola T3-CS . Een prestatie die in 333 voor hem de deuren naar de F1 opende. 

Twee overwinningen bij Ferrari 

Het was bij Engine Surtees dat de Tricolore zijn carrière begon in de hoogste categorie, voordat hij toetrad McLaren gedurende de volgende twee seizoenen, en te lijden onder de geleidelijke achteruitgang van het Britse team op dat moment.

In 1981 bracht hij een seizoen door bij het Franse Ligier, waar hij werd ontslagen en waar hij later het gevoel kreeg dat hij niet voldoende steun kreeg.

Als hij op dat moment de F1 verliet, werd hij een paar maanden later op korte termijn teruggeroepen na het vreselijke en tragische ongeval van Gilles Villeneuve. Enzo Ferrari koos hem om hem te vervangen en voor het eerst in zijn leven zat Tambay aan het stuur van een van de beste auto's op de grid.

Hij behaalde zijn eerste carrièresucces tijdens de Duitse Grand Prix van 1982, de dag na het ernstige ongeval van zijn teamgenoot Didier Pironi. Verlengd door Ferrari in 1983 na zijn succesvolle interim, behaalde Patrick Tambay het jaar daarop opnieuw een overwinning op Imola na het verlaten van leider Riccardo Patrese, voor extatische fans.

Patrick Tambay bestuurt de Ferrari 126C3 tijdens de Duitse Grand Prix van 1983 / © DPPI

Het einde van het seizoen is minder in zijn voordeel, maar Mauro Forghieri, destijds ook technisch directeur overleden, zal van hem zeggen dat hij dat wel is  “een intelligente man, met een gezond lichaam en geest” en dat was het ook “Het is een waar genoegen om met zo’n nauwgezette man samen te werken. ".

Eindelijk keert het terug naar Renault voor twee seizoenen en voordat hij uiteindelijk zijn geweldige carrière in de F1 bij Lola beëindigde in 1986.

Tijdens zijn carrière nam Patrick ook deel aan vier edities van de 24 uur van Le Mans. Eerst met Renault Sport in 1976 en 1977 (twee pensioneringen), daarna in 1981 met Rondeau, voordat hij acht jaar later het podium bereikte met Silk Cut Jaguar.

Tambay vervolgde zijn carrière in rallye-raids (3e in Parijs-Dakar in 1988 en 89). Het was ook in 1989 dat hij 8e werd in het World Sport-Prototype Championship op een Jaguar. Wij zien het dan binnen IMSA, op de Bugatti EB110 van Gildo Pallanca-Pastor (1995-96) en in de Grand-Prix Masters (2005-06).

AUTO-redactiewekelijks, bedroefd door dit nieuws, betuigt zijn meest oprechte medeleven aan de familie en dierbaren van Patrick Tambay.

LEES OOK > Patrick Tambay (1949-2022)