Moko: “F1-liefhebber zoals anderen zijn kunstliefhebbers”

Hallo Moko! Zoals altijd toon jij je kleuren...

Dit Ferrari-jack, ik heb het vastgemaakt met alle vlaggen van de wereldkampioenen van het steigerende paard. De enige die ik eraan toevoegde was Gilles Villeneuve, omdat hij een grote plaats in het hart van de oude Enzo had. Van de Commendatore heeft hij zijn bolwerk nooit verlaten Maranello, en maakte er een mondiaal strijdpaard van.

Waar komt deze passie vandaan F1 in het algemeen en voor de Scuderia in het bijzonder?

Ik kom oorspronkelijk uit Senegal. En daar begon het allemaal, toen de ‘auto’ naar mij toe kwam dankzij deze Italiaan uit Modena die na de oorlog naar mijn land was geëmigreerd, in de jaren 1940. Zijn naam was Ido Ricchetti. Zoals alle expats uit die tijd kwam hij in de buurt van mijn geboortedorp, Thiès, om gymkhanas te doen. Ik was er elke zondag bij. Ricchetti reed in een autootje dat me aan een schildpad deed denken Alfa Romeo Zagato. Ze was zo mooi dat ik besloot de heer te verdragen. Ik weet niet hoe hij erachter kwam, maar hij maakte er een punt van om mij te ontmoeten en bij elke nieuwe gymkhana nam hij me mee voor een kleine rondleiding. Deze heer die zich enorm heeft ingezet voor de wederopbouw van Senegal, begon in de jaren zeventig samen met andere expats aan de organisatie van de 6 uur van Dakar, waar ik de kans kreeg piloten uit Frankrijk te ontmoeten, waaronder Anny-Charlotte Verney. Vanaf daar begon de fascinatie. Ik herinner me haar vooral omdat het de eerste keer was dat ik een vrouwelijke autocoureur zag. Op een dag verliet ik mijn dorp om meneer Ricchetti in Dakar te bezoeken en hem te vertellen dat ik van plan was piloot te worden. Hij legde me uit dat gymkhana's gewoon zondagsplezier waren, dat coureur worden iets anders was... Hij vond me leuk en in zekere zin werd ik geadopteerd. Wanneer