Familieverhalen bij Alfa Romeo

Hij loopt de pitlane op, schudt de hand, wisselt een paar woorden met jong en oud, Bruno Giacomelli is niet de bekendste van de voormalige Italiaanse Grand Prix-coureurs, maar hij wordt niet in de laatste plaats gewaardeerd. In de jaren zeventig was hij de piloot die een lot voor zichzelf wist te bepalen door zich los te maken van de bewerkingslijnen van een bedrijf in Brescia (Lombardije) om een ​​paar jaar later toegang te krijgen tot de belangrijkste discipline. Hij was ook deze ietwat nonchalante piloot wiens rondheid hem de vriendelijke bijnaam ‘panda’ had opgeleverd. Hij was vooral de piloot op wie Alfa Romeo had ervoor gekozen om erop te vertrouwen om naar terug te keren F1 in 1979. 

« Het was alweer bijna dertig jaar geleden dat het bedrijf eind 1951 het vakgebied verliet, legt hij meteen uit aan Frédéric Vasseur die hem tijdens deze wake van de Italiaanse Grand Prix welkom heet op de stand van Alfa Romeo. Het was heel bijzonder en ik ben erg trots dat ik deel heb mogen uitmaken van dit avontuur. Helemaal aan het begin was het nog niet zeker dat het programma door zou kunnen gaan, omdat Alfa Romeo een staatsbedrijf was met alle politieke spelletjes van dien. De arme Carlo Chiti, projectmanager, besteedde 80% van zijn tijd aan het omgaan met politici; wat echt jammer is, want hij was een uitstekende technicus wiens vaardigheden nuttiger zouden zijn geweest