Grand Prix van Brazilië – column van Julien Fébreau

In de shuttle die ons naar het circuit van Interlagos brengt, was ik van plan om je op deze zondagochtend van de Grand Prix te vertellen over mijn mooiste herinneringen in São Paulo. Mijn ternauwernood vermeden verkeersongeval met Kimi Räikkönen een paar jaar geleden, of mijn arrestatie door de lokale politie wegens stoppen voor een rood licht, terwijl je midden in de nacht beter je route kunt volgen, afhankelijk van je eigen situatie in hechtenis van de politie... Dit alles zal uiteindelijk moeten wachten, maar ik beloof dat ik het je ooit zal vertellen!

Omdat ons tiende seizoen op Canal+ over een paar dagen eindigt in Abu Dhabi, heb ik ervoor gekozen om met jullie over ons team te praten. Je vraagt ​​mij regelmatig naar de manier waarop de groep “leeft” tijdens de Grands Prix, of de sfeer die daar heerst.

Sinds 2013 dekt Canal+ de F1 met serieuze…

Met het risico in een cliché te vervallen: het is een echte familie die we vormen in de F1. Naar elk circuit reizen een tiental mensen en tweemaal dat aantal vormt het redactie- en productieteam in Parijs. Net als bij een F1-team zit iedereen op zijn plek en speelt hij een duidelijk omschreven rol. Het volbrengen van je missie blijft de prioriteit, maar iedereen weet hoe je een steunpilaar kunt worden voor de rest van de groep.

Televisie maken vergt uitgebreide middelen op het gebied van geluid, beeld, transmissie... Maar tweeëntwintig keer per jaar (binnenkort 24!) gebeurt het wonder en drie dagen lang vinden we onze abonnees op de antennes van Canal+. “ Jullie twee lijken erg dichtbij. », krijg ik vaak te horen. Weet dat we dat echt zijn. Sinds onze start in 2013 is er een zeer krachtige teamgeest ontstaan. Hoewel we samen meer tijd op het veld doorbrengen dan met onze gezinnen, zorgen we vooral voor elkaar. Als een van ons zich minder lekker voelt, is het de rest van het team die om hem heen samenkomt.

Het hele jaar door naar de uiteinden van de wereld reizen is een buitengewone kans die wij zeer op prijs stellen. Soms is het echter lastig om tijdsverschillen op te vangen en je niet te oriënteren in onpersoonlijke hotelkamers. Ook het leven van je dierbaren vanaf een afstand observeren is niet eenvoudig. Zo heb ik altijd van mijn mensen in Frankrijk geëist dat ze mij nooit slecht nieuws vertellen als ik op reis ben. Afstand en onmacht om te handelen kunnen ondermijnen. De telefoon van mijn kameraden bij de Grands Prix wordt echter nooit uitgeschakeld bij een terugval en hetzelfde geldt voor ieder van hen.

…maar zonder jezelf al te serieus te nemen!

Nog prettiger is dat je weet dat je, om deel uit te maken van de groep, humor en veel zelfspot nodig hebt. In de shuttles die ons van de luchthavens naar de hotels of naar de circuits brengen, vliegen de grappen en de punchlines… Net zoals uiteindelijk in de ether! Ik geloof dat dit ook is wat onze programma's sterk maakt. Deze sfeer wordt nooit nagebootst. We staan ​​net als in het leven voor de camera's en ik ben ervan overtuigd dat dit bijdraagt ​​aan het succes van de F1 op Canal.

Er blijft een traditie bestaan ​​waarvan we nooit afwijken op de zondag vóór de “Rendez-Vous au Premier Virage”. Een paar seconden voordat we in de ether gaan, geven Jacques Villeneuve, Alain Vancoillie (manager van onze commentaarcabine) en ik een high five. Op dat moment klonk in mijn koptelefoon systematisch de stem van Dominique Sidiropoulos, ons uitgevershoofd in Parijs: “ Kom op, goede wedstrijd! .

Dit moment heeft mij altijd gesterkt. Ik weet dat mij niets meer kan overkomen. Ik heb maar één wens: met mijn vriendengroep op het circuit en al onze abonnees de Grand Prix delen die op het punt staat te beginnen. Dus, voor een laatste keer dit jaar, vrienden in Abu Dhabi, “ Het volume hoger zetten... "

LEES OOK > Grand Prix van de VS – column van Julien Fébreau