Canadese GP – column van Julien Fébreau

Terwijl de barre reeks tussen Azerbeidzjan en Canada ten einde loopt, en na 9000 km reizen en 8 uur cumulatief tijdsverschil mijn lichaam mij met een zekere vermoeidheid tot de orde roept, is de tijd gekomen om (een beetje) tot rust te komen voordat we terugkeren naar de Europese Grand Prix. De mogelijkheid om ook het motto van Quebec – “ Ik herinner me » – en om mijn geheugen op te vragen.

Ik weet hoeveel geluk ik heb dat ik al bijna twintig jaar in het hart van mijn passie mag leven en, naast de sport zelf, mensen mag ontmoeten en buitengewone situaties mag meemaken. Sinds 2005 en mijn eerste bezoek aan Montreal heb ik de kans gehad om enkele van deze speciale momenten in Canada mee te maken. Het is daarom met het Quebec-accent dat “ Ik ga ze je vertellen! .

Canal+ abonneert zich op legendarische bezoeken.

Zo werd ik op de zaterdagavond van het evenement in 2006 door een bevriende Canadese journalist, dicht bij de organisator van de Grand Prix, uitgenodigd voor een gala-avond in het Montreal Casino, gelegen op Île Notre-Dame. de race wordt uitgevochten. Dit indrukwekkende gebouw met unieke architectuur, oorspronkelijk gebouwd om de Franse en Quebecse paviljoens voor de Wereldtentoonstelling van 1967 te huisvesten, is tegenwoordig de grootste speelhal in Canada. Maar naast de speelautomaten en andere Black Jack-tafels die er staan, is er een groot restaurant waar ik die avond onverwachts aan de tafel van Miss Universe 2005 zat – Natalie Glebova, een Canadese – en een ex-partner van Sylvester Stallone. Het is niet gemakkelijk om het ijs te breken, maar hun humor en eenvoud zorgden er al snel voor dat de sfeer lichter werd, vooral toen de chef-kok enkele ogenblikken later onze tafel uitnodigde om naar de keuken te komen om “te helpen bij het bereiden van de gerechten”. Zo bevond ik mij, als jonge journalist die ik was, in de keukens van het Casino, waar ik vlees aan het sausen was en hete borden doorgaf aan Miss Universe. Ik herinner me dat ik tussen twee tournedos door tegen mezelf zei dat mijn werk absoluut goed was!

Mijn idool ontmoeten

In een minder glamoureus register, maar net zo gedenkwaardig, herinner ik me een uniek moment met mijn levenslange idool. 2011, zaterdagavond kwalificatie voor de Grand Prix van Canada. Ik verlaat de paddock en loop langs het roeibad dat grenst aan het circuit om bij mijn auto te komen. Tijdens deze lange wandeling in de verzengende hitte zag ik iets wat leek op een marmot (tenzij het een bever was geweest!), bijna bewegingloos, op de nog warme stenen die aan de rand van de poel liggen. Het arme wezen ziet er slecht uit en beweegt nauwelijks. Terwijl ik me afvraag wat ik moet doen om hem te helpen, stopt er een auto naast mij. Het bestuurdersraam rolt naar beneden en verschijnt Michael Schumacher. Hij vraagt ​​me wat er aan de hand is en ontdekt net als ik het dier dat gewond lijkt. Zichtbaar aangedaan zet hij hier het contact uit en stapt uit zijn auto, waardoor er een file ontstaat. Michael leunt dan naar mijn lengte en vraagt ​​mij: “ Denk je dat we hem een ​​beetje water moeten geven om hem op te frissen? Wie zouden we kunnen bellen? ". Ik geef toe dat ik op dit moment moeite heb om te beseffen dat ik naast ‘God Michael’ zit en het lot van dit kleine harige wezentje bespreek. In de tijd die het kostte om het nummer van de plaatselijke SPA te zoeken, kreeg het dier uiteindelijk wat kracht terug en dook het in het Olympische zwembad. Opgelucht stapt Michael weer in zijn auto en biedt aan mij naar mijn auto te brengen die veel verderop geparkeerd staat. Ik weiger. Ik moet duidelijk een stukje lopen om te herbeleven wat er net is gebeurd!

Een paar jaar later was het op hetzelfde roeibad Red Bull zal ondanks zichzelf een remake van Titanic spelen. Met het oog op een promotiespot, het Oostenrijkse bedrijf besluit midden in de winter Sébastien Buemi achter het stuur van een F1 te vertrouwen voor een “artistieke” evolutie op het stuk water dat in deze tijd van het jaar volledig bevroren is. MaarGelukkig breekt het ijs als je het in het zwembad laat zakken auto vindt u onderaan. Filmen klaar!

In de keukens van het Sofitel in Montreal met chef-kok Olivier Perret, Romain Grosjean en banketbakker Clément Tilly.

Montreal, de Franstalige stad bij uitstek, was voor mij ook een gelegenheid om geweldige ontmoetingen te hebben met bepaalde Fransen die in Quebec kwamen studeren of de Grand Prix van Canada bijwoonden. Zo ontmoette ik een paar jaar geleden een jonge fotografieliefhebber, vastbesloten om er ooit zijn carrière van te maken. Toen ik dat jaar als toeschouwer kwam, adviseerde ik hem om door te zetten, gezien de kwaliteit van de foto's die hij mij presenteerde. Tegenwoordig is hij een van de meest erkende fotografen in de paddock. F1 en het DPPI-bureau, en u waardeert regelmatig zijn werk op de pagina's van AUTOwekelijks. Gefeliciteerd met je reis, Florent Gooden!

Terwijl u wacht om andere herinneringen te delen en u over een paar dagen te zien op CANAL+ op Silverstone voor de Britse Grand Prix, zorg goed voor uzelf, vrienden, en tot ziens op de volgende bocht!

LEES OOK > GP van Miami – column van Julien Fébreau / GP van Emilia-Romagna – De kroniek van Julien Fébreau