Fernando Alonso, de man van slechte keuzes?

Twee wereldtitels, slechts twee titels die je zou willen toevoegen, verworven in 2005 en 2006 met Renault, die slechts gedeeltelijk hulde brengen aan het talent en de onfeilbare vastberadenheid van Fernando Alonso. Als moderne Don Quichot heeft de Spanjaard te vaak gevochten tegen de windmolens aan het stuur van eenzitters met beperkte prestaties. Een man van verloren zaken die grotendeels hebben bijgedragen aan zijn legende, hij is ook de man van slechte keuzes op de juiste momenten. Dodelijke gevolgen, pech, werpfout: er zijn veel redenen die verklaren waarom de coureur uit Asturië zelden de auto in handen had die beter was dan de rest, waardoor hij Michael Schumacher chez Ferrari, Sebastian Vettel chez Red Bull, Lewis Hamilton chez Mercedes et Max Verstappen twee seizoenen lang om overwinningen als parels aan elkaar te rijgen. Zijn successen, en dat is zijn verdienste, heeft Alonso gebouwd aan het stuur van eenzitters die zeker competitief zijn, maar op geen enkele manier domineren.

Fernando Alonso's debuut bij Minardi in 2001 © DPPI

Dat maakt hem tot een held, maar geen slachtoffer, omdat hij zijn kansen en mogelijkheden had. Zijn staat van dienst is beneden het niveau dat hij zou moeten hebben. Dat heeft hij in de eerste plaats te danken aan zijn keuzes die niet altijd door de omstandigheden zijn gedicteerd. Aston Martin Zal het zijn laatste redding zijn? Hij heeft nog twee seizoenen voor de boeg, maximaal drie, om van deze laatste weddenschap de ultieme verlossing te maken voor al zijn schakelfouten.