Doet Fernando Alonso te veel?

Feiten: Gestart vanaf de achterkant van de grid vanwege een motorwissel bij hem Alpine A521, Fernando Alonso was teruggegaan naar de puntenpoort toen hij de Alfa Romeo door Antonio Giovinazzi en Kimi Räikkönen. Wat volgde waren bittere onderlinge gevechten waarbij de Spanjaard zijn frustratie over wat hij beschouwde als ‘dubbele standaarden’ bij het afdwingen van respect voor de grenzen van de route niet verborg. De tweevoudig wereldkampioen werd aan de buitenkant van bocht 1 ingehaald door Raïkkönen en eiste dat de Fin hem de positie teruggaf, omdat hij op het moment van de manoeuvre alle vier de wielen buiten de witte lijn had staan. De racecommissarissen gaven geen krimp. Even later was het Alonso die inhaalde terwijl hij de grens van het circuit verliet, op Giovinazzi. Dit keer adviseerde de raceleiding hem zijn bezittingen terug te geven aan de Italiaan, die de coureur was Alpine zei zonder bezwaar. Ironisch en bijtend, Alonso is een van de grote entertainers van het seizoen, maar doet hij niet nog steeds een beetje te veel?

JA, door Julien Billiotte 

Fernando, Fernando, o Fernando! De tweevoudig Spaans wereldkampioen is ongetwijfeld de coureur die de reglementen het beste kent, tot in de kleinste artikelen, hoe technisch en obscuur ze ook zijn! Maar de piloot Alpine moet weten dat de scheidsrechter altijd gelijk heeft, ook als hij ongelijk heeft, wat afgelopen zondag in Austin niet het geval was. Zeker, Kimi Räikkönen (Alfa Romeo) bevond zich met alle vier de wielen buiten de witte lijn toen hij zijn oude rivaal bovenaan bocht 1 inhaalde, maar was de Fin niet vriendelijk naar buiten geduwd door deze andere oude veteraan die de trotse Iberisch? Juist omdat er een dunne lijn is tussen deze twee scenario’s – het buiten de baan stoppen van een deelnemer en het voltooien van een inhaalactie buiten de grenzen van de route – vonden de commissarissen niets om over te klagen. Zoals racedirecteur Michael Masi na de GP uitlegde, is dit geen volledig binaire situatie, maar eerder een incident dat ruimte laat voor interpretatie. Het is niet verwonderlijk dat Alonso onmiddellijk eiste dat de plaats aan hem zou worden teruggegeven op een toon die suggereerde dat het bijna door goddelijk recht van hem was. Alpine verzekert dat zijn coureur simpelweg zo min mogelijk tijd wilde verliezen omdat hij hoopte ook de andere Alfa Romeo, die van Antonio Giovinazzi, in te halen. In zijn ogen wilde Alonso daarom dat de commissarissen zo snel mogelijk zouden regeren (uiteraard in zijn voordeel!) om niet achter te blijven.

Geërgerd door de (niet-)beslissing van de stewards ging de vurige Asturiër naar Giovinazzi en overmeesterde de Italiaan door off-piste ruw te bijten. “Jaaa!” » riep hij toen uit, alsof het hem niets kon schelen om een ​​foutloze inhaalactie te maken en alleen maar wilde bewijzen dat hij gelijk had in de racerichting. Alonso is een immense kampioen met een onlesbare honger naar overwinning en een buitengewone competitieve geest in alles wat hij doet. Vrijdagavond bij COTA stond de Spanjaard op het basketbalveld in de paddock en daagde zijn persvoorlichter uit in een basketwedstrijd waar de geest van Coubertin niet echt zweefde! Dit is wat de Stier van Oviedo (Spanje) zo charmant maakt, maar we kunnen niet anders dan denken dat hij soms zijn beste vijand blijft. Omdat hij meent dat hij voortdurend wordt vervolgd, heeft hij soms de neiging om rood te zien en in de problemen te komen, met het risico zichzelf tot zinken te brengen. Maar we kunnen zijn buitengewone zwier nooit wegnemen, wat hem, in combinatie met zijn intacte talent, tot een van de grote mannen van zijn sport maakt. 

NEE, door Alexis Plisson

Voordat hij stopte vanwege een probleem met de achtervleugel, zette Fernando Alonso een show neer in het midden van het peloton tijdens deze Grand Prix van de Verenigde Staten. De Spanjaard vocht verschillende keren met de twee Alfa Romeo-coureurs en werd beloond met enkele gedurfde, zelfs spectaculaire inhaalacties, voordat hij verschillende keren zijn posities moest opgeven. Een arbitrage van de kant van de commissarissen die hij soms accepteerde, maar vaak besprak. “Drie soortgelijke manoeuvres, drie verschillende beslissingen...” zei de tweevoudig wereldkampioen ironisch na de race. Eerst met Kimi Räikkönen en daarna met Antonio Giovinazzi, de Stier van Asturië en zijn inhaalactie deden ons de strijd om de eerste plaats tussen de twee kampioenschapsleiders een paar ronden vergeten.

In een Grand Prix die dichter bij het slaapverwekkende dan bij het spectaculaire ligt, wil ik zeggen: “Bedankt Fernando!”. Ja, bedankt voor het stimuleren van onze zondagavond en het vestigen van de aandacht op de strijd om de middenmoot, die maar al te vaak wordt vergeten. En bedankt voor het tonen van zwier in een race waarin we het bijna alleen over strategie hadden. Dit seizoen is het deze offensieve houding op het circuit die hem in staat stelt zich staande te houden tegen jonge coureurs, zoals zijn gevecht met Verstappen in Rusland. En vanuit boekhoudkundig oogpunt steekt hij duidelijk goed af bij zijn jonge teamgenoot, Esteban Ocon, waar hij ongeveer tien punten voorsprong op heeft. 

Met deze verhalen over teruggekeerde plaatsen en klachten op de radio betreurt de Spanjaard dat de Formule 1 “gaf geen goed beeld” aan de ter plaatse aanwezige toeschouwers. Deze verklaring weerspiegelt het karakter, genereus! Fernando Alonso doet nooit te veel. Hij is een van die mensen die van nature heel zijn en nooit halve maatregelen nemen. En dat doet veel goed in een tijdperk waarin uiterlijkheden en kant-en-klare zinnetjes de boventoon voeren. De Spanjaard laat niemand onverschillig met zijn scherpe tong en zijn sterke karakter, en dat is des te beter. En aangezien de resultaten volgen, ondanks de terughoudendheid van voormalige coureurs als Mark Webber of Nico Rosberg over zijn hoge leeftijd (40 jaar), waarom zou hij dan veranderen wie hij is?