Moeten we verder gaan dan 24 GP’s per seizoen?

Feiten: Met terugkeer van Las Vegas naar de F1-kalender vanaf 2023 heeft de discipline in theorie 23 evenementen per jaar, wat een record zou zijn in de ruim 70 jaar dat het bestaat. De wettelijke limiet van 24 Grands Prix per jaar lijkt geen obstakel te zijn voor de machten aan het hoofd van de F1, die zelfs melding maakten van een uitbreiding naar 30 bijeenkomsten op de middellange termijn. Maar moeten we in het belang van de sport verder gaan dan 24 GP’s per seizoen?

JA, door Bastien Cheval

Hoe meer hoe beter? Wat als dit waar zou zijn in de Formule 1? Het afgelopen seizoen, in 2021, gaf ons een duizelingwekkend spektakel, van maart tot december, met 22 races (een record) die elk hun eigen verhaal hadden getrokken en hun eigen dramaturgie hadden afgeleverd tot aan het uiteindelijke boeket. Een lang seizoen is dus niet per se saai. En het boekjaar 2022 begint met 23 bijeenkomsten even spannend.

Is het dus een slecht idee om het glazen plafond, vastgelegd in de Concorde Agreement, van 24 Grands Prix per seizoen te doorbreken? Zonder de tellers te laten exploderen en F1-personeel te vorderen voor meer dan de helft van de weekenden van het jaar, zou de game de moeite waard kunnen zijn. Meer Grands Prix betekent meer inkomsten voor de Formule 1, dus het is puur in het financiële belang van de sport en haar belanghebbenden om de kalender te verlengen. Bovendien zou deze hervorming voor de teams een kans kunnen zijn om hun organisatie te herzien, hun personeel te versterken en uiteindelijk meer monteurs en ingenieurs in staat te stellen hun dromen waar te maken en door de grote deuren van het Circus te gaan.

Bovendien is de huidige uitbreiding van de kalender vooral te danken aan de wens van de F1 om zich open te stellen voor nieuwe gebieden die klaar zijn om de prijs te betalen (de Verenigde Staten en het Midden-Oosten, om samen te vatten). Als gevolg hiervan wordt de plaats van historische sportcircuits bedreigd. Zelfs de Grand Prix van Monaco zou in de problemen komen, heiligschennis! Ook Frankrijk dreigt in dezelfde situatie terecht te komen als Duitsland, dat sinds 2019 geen Grand Prix meer organiseert. Is de fles niet meer groot genoeg om alle dronkenschap te bevatten? Laten we een grotere fles kopen!

En wie weet is het met een kalender van 25 Grand Prix per seizoen mogelijk om het Afrikaanse continent terug te dringen met, waarom niet, een terugkeer naar Kyalami? Laten we niet vergeten dat de F1 een wereldkampioenschap is, van de hele wereld.

NEE, door Medhi Casaurang-Vergez

Als we kinderen vertellen dat ze zich tijdens verjaardagsfeestjes niet met snoep moeten proppen, is daar een reden voor. Snoepjes eten is goed, maar pas op voor een overdosis aan kleine genoegens. Een Formule 1-seizoen zou er binnenkort zo uit kunnen zien. Een Grand Prix is ​​leuk om naar te kijken, maar als je de helft van je weekenden van het jaar onderuitgezakt op de bank doorbrengt, loop je dan niet het risico deze momenten van welzijn te devalueren?

Ook al betekent dit dat je eruit moet zien als een (jonge) oude dwaas, er was nog niet zo lang geleden een tijd waarin elke ronde van de kalender vol verwachting was, aangewakkerd door de bijna onveranderlijke vertraging van twee weken waarin de volgers de afgelopen gebeurtenis ontleedden en waar de evocatie van de komende reis de vrije loop gaf aan scenario's die in het voordeel waren van zijn favoriete coureur/team. De hoogmis op zondag was niet te missen, juist omdat we toen vijftien dagen moesten spenen.

In 2022 hebben we niet eens meer de tijd om de verklaringen van de coureurs na de race te lezen, aangezien de Twitter-accounts op maandagochtend om 8 uur uit hun dak gaan en “RACE WEEK” uitroepen! Wacht, hebben we niet net een week racen achter de rug, nietwaar? Het wordt steeds moeilijker om van elke race te genieten vanuit het gezichtspunt van de toeschouwer. Hoe kun je een van de 22 Grands Prix in je herinneringen niet verwarren, vooral met steeds meer vergelijkbare circuits bedacht door het Tilke-kantoor?

Natuurlijk past mijn economische en trage karakter in deze steeds snellere wereld zich misschien niet aan de strategie van Liberty Media aan, en is mijn wens om terug te keren naar een schema van zestien afspraken zoals in de jaren negentig en begin 16 slechts een overblijfsel van nostalgie.

Wat als we ons in de plaats zouden stellen van een stabiele medewerker? Ik heb het niet over de piloten, die een droomleven leiden, maar over de mannen en vrouwen achter de schermen, de monteurs en degenen die zorgen voor de logistiek in de vier uithoeken van de wereld. Tussen de wintertests in februari/maart en de finale in december kunnen ze nu nauwelijks rusten. Zelfs de traditionele augustuspauze werd bijna vergeten om meer vluchten te kunnen noteren!

De F1 profiteert van onze soms onredelijke liefde voor deze sport om te flirten met de grens van redelijkheid.