F1 en politiek: stilte, we rollen!

Heeft ze ooit echt nagedacht over de wereld waarin ze opereert? Vóór de Covid-19-pandemie, die het land de afgelopen maanden dwong zijn manier van denken en handelen te herzien, was het antwoord duidelijk nee. Onverschillig tegenover armoede en respect voor de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens – aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in 1948 –, heeft de F1 is nooit gestopt met het plaveien van zijn weg. Door zich te verschuilen achter dit oude gezegde, moderner dan ooit, dat zegt dat sport en politiek vooral niet met elkaar mogen vermengen, heeft het zich op wonderbaarlijke wijze aangepast aan de militaire junta’s die van 1964 tot 1985 in Brazilië en van 1976 tot 1983 in Argentinië , gemarteld en vermoord, terwijl ze tot 1975 te maken kreeg met het Spanje van Franco of met de salazaristische dictatuur die Portugal domineerde tot de Anjerrevolutie in april 1974. En hoe zit het met de 21 Grands Prix die tot 1991 in Zuid-Afrika werden verreden onder het Apartheidsregime?

Sindsdien heeft het nieuwe gebieden veroverd die ook niet uitblinken vanwege hun buitensporige liefde voor democratie en individuele vrijheden, zoals Maleisië in 1999, China en Bahrein in 2004, Turkije in 2005, Abu Dhabi in 2009, India in 2011, Rusland in 2014. , Azerbeidzjan in 2017 en morgen Saoedi-Arabië. Voordat de Formule 1 dit weekend terugkeert naar het Turkije van ‘Sultan’ Erdogan, die spanningen cultiveert en zich richt op