Charles Leclerc bevond zich op een andere planeet in Australië

Zijn glimlach, bijna gelukzalig omdat hij die niet van zich af kan schudden, verraadt dat Charles Leclerc begin er de smaak voor te krijgen. Hoe zou het anders kunnen? Na twee moeilijke jaren waarin hij werd gedegradeerd tot de rol van figurant, transformeert Charles Leclerc langzaam in de held van een toneelstuk, waarbij we verwachtten dat nog een paar hoofdrolspelers hem het antwoord zouden geven. Na drie optredens verandert de show in een one-man show. Behalve dat de Monegask er niet is om te lachen, noch om de galerij te amuseren. In Australië monopoliseerde hij de schijnwerpers en bevestigde hij in zijn eentje dat Ferrari weer in de gunst kwam, nadat hij het in Bahrein had laten kennismaken met de geneugten van champagne (zonder alcohol). Als Melbourne niet de chic van La Scala heeft en de Australische ronde nog niet plaatsvindt aan de voet van het Sydney Opera House (misschien vanaf 2026?), dan waren de verandering van omgeving en de charmes van het watergedeelte van Albert Park niettemin voldoende om a te inspireren team auteur van een vrijwel vlekkeloze prestatie sinds het begin van het jaar.

Op het circuit van Melbourne gaf Charles Leclerc niets toe en bood Ferrari's eerste grand slam sindsdien aan Fernando Alonso in 2010. De Monegask pakte de pole – gezaghebbend met bijna drie tienden voorsprong Verstappen – de overwinning en de beste ronde van de race, terwijl ik de besturing van de Grand Prix nooit heb opgegeven, ook al was het maar tijdelijk. “In Bahrein hadden we dat al gedaan