Archief. En Alonso’s favoriete race is…

La Formule 1 had een speciale behandeling gereserveerd voor het afscheid van Fernando Alonso afgelopen weekend in Abu Dhabi. Naast de gebruikelijke festiviteiten voor de tweevoudig wereldkampioen, konden we dankzij een persconferentie erachter komen wat de belangrijkste race in de F1-carrière van de Spanjaard is.

“Een handvol uitblinkers qua prestatie en uitvoering”, introduceert hij. Het is noch de Braziliaanse Grand Prix van 2005, waar hij destijds de jongste wereldkampioen in de discipline was, noch de Hongaarse Grand Prix van 2003, die zijn eerste succes in de F1 markeerde. Nee, het belangrijkste evenement voor de Asturiër is de Europese Grand Prix van 2012, die op 24 juni wordt verreden op het stadscircuit van Valencia (Spanje).

“Als ik er maar één moest kiezen, het zou waarschijnlijk Valencia 2012 zijn, een race die ik nooit had mogen winnen », zegt Fernando Alonso. Zijn schamele elfde tijd in de kwalificatie op zaterdag zou geen succes worden, vooral niet op een circuit dat toen bekend stond om zijn processies. “De auto was dat weekend niet bijzonder snel, we waren nog niet eens in Q3. "

Fernando Alonso gelooft dat het succes een belangrijke architect was van deze gloriedag voor zijn fans. “Als ik het 100 keer had gespeeld, zou ik het 99 keer hebben verloren. » In 2012 hanteerde Fernando Alonso een Ferrari verre van boven de rest te staan: correlatieproblemen tussen windtunnelanalyses en de baan, gebrek aan grip en lage snelheid tijdens een ronde. Voor deze GP leidt hij echter het algemeen klassement, dankzij strijdlustig rijden (overwinning in de regen in Maleisië).

Aangespoord door zijn publiek haalt de leider van de Scuderia bij de eerste remming drie concurrenten in. Hij klom keer op keer en bereikte de vierde positie toen de Safety Car tussenbeide kwam om het puin op te ruimen van een lekke band tussen Heikki Kovalainen en Jean-Éric Vergne.

Daar pakt hij de derde plaats van a Lewis Hamilton vertraagd in zijn pitstop. Dan stroomt het stoutmoedig over Romain Grosjean vanaf de buitenkant van de eerste bocht vanaf de groene vlag. Eindelijk, hij profiteerde van de wrede overgave van Sebastian Vettel, met een defecte dynamo in de 34e van 57 ronden, om de controle over te nemen!

“Perfecte strategie, goed inhalen, grote risico’s nemen, alles werkte perfect, herinnert zich de winnaar van de 24 Uren van Le Mans 2018. We hadden geen dominante positie, maar toch won ik. Ja, dit is waarschijnlijk de race die ik me zou herinneren. »

Tijdens zijn paraderonde zwaait hij trots met een Spaanse vlag en stopt voor een tribune vol uitzinnige supporters. De emotie was te zien op het gezicht van de trotse Iberiaan, die op een persconferentie zei: “Het is echt moeilijk om onder woorden te brengen hoe ik me voel. Thuis een race winnen is iets unieks, een heel speciaal gevoel.

Ik ben erg trots om deze ronde te winnen voor een tribune vol rode toeschouwers. Dit is waarschijnlijk mijn beste emotionele overwinning. Niets kan concurreren. » Gelukkig profiteerde hij ervan: tussen 24 juni 2012 en de GP van Abu Dhabi 2018 op 25 november won de Spanjaard slechts drie F1-evenementen.