Alfa Romeo bestaat 110 jaar: vijf opvallende auto's in de competitie

Alfa Romeo 158

Hij kreeg de bijnaam "Alfetta", vanwege zijn beperkte afmetingen in vergelijking met andere eenzitters. Vanuit hedendaags perspectief is de 158 echter helemaal niet klein van formaat met 4,3 meter lengte en een wielbasis van 2,5 meter!

Hoewel hij in 1938 op de circuits verscheen, is het de versie uit 1950 die ons interesseert, degene die werd gebruikt door “De drie F” (Juan Manuel Fangio, Giuseppe Farina, Luigi Fagioli) ter gelegenheid van het eerste Wereldkampioenschap van Formule 1. Uitgerust met een 8 pk sterke achtcilinder lijnmotor, stelde de 350 Giuseppe Farina in staat richting de kroning in 158 te varen nadat het Italiaanse bedrijf alle zes de rondes had gewonnen, met uitzondering van Indianapolis. 

Alfa Romeo 159

Het jaar daarop zal de auto door de Transalpine-ingenieurs worden verbeterd om 420 pk te bereiken bij 9 tpm. De brandstoftanks worden groter, maar de deelnemers moeten tijdens één Grand Prix twee tot drie keer naar de pomp; een nadeel ten opzichte van concurrenten met redelijkere motoren.

Met een voor die tijd uitstekende verhouding gewicht/vermogen (1,67 kg/pk!), bleek de 159 onverslaanbaar tijdens een hete ronde. Bewijs hiervan is dat de Alfetta tijdens de zeven evenementen in 1951 pole position pakte! Dit keer is het Juan Manuel Fangio die kampioen wordt. 

Alfa Romeo 8C 2300

Er is meer in het leven dan F1. In het interbellum zou één model de mythe van Alfa Romeo smeden: de 8C. Dankzij zijn raceafgeleide, de 2300, kon het Milanese bedrijf bekend worden bij het grote publiek in heel Europa, vooral dankzij deUithoudingsvermogen.

Dankzij zijn 8-liter 8-cilinder lijnmotor (2.3C) en het lichtgewicht chassis (amper één ton) haalt hij een snelheid van 200 km/u in de Sarthe. Het is namelijk tijdens de 24 uur van Le Mans dat dit het beste tot uiting komt, met vier opeenvolgende successen tussen 1931 en 1934!

Tweemaal verbeterde ze het ronderecord, in 1932 en 1933. Achter het stuur bestonden de Fransen Raymond Sommer en Philippe Étancelin zegevierend naast de Italianen Luigi Chinetti en Tazio Nuvolari, ook al gingen de lauweren van 1931 naar het Britse duo. Hendrik Birkin. 

Alfa Romeo Type 33

De Timo 33 kan zeker aanspraak maken op een zeldzame prijs in de competitie: een lange levensduur. Het racedebuut, ontwikkeld begin jaren zestig, dateert van 1960 maart 12 tijdens de Belgische heuvelklim van Fléron, wat de weg vrijmaakte voor een carrière van… 1967 jaar! H. Marko en © DPPI

Tussen 1967 en 1977 evolueerden de 33 aanzienlijk. De eerste versie heeft een atmosferische V8-motor van 230 pk en het ontwerp is vergelijkbaar met een kleine boot. Tien jaar later gaat ze aan de slag met een twin-turbo flat-12-eenheid met 640 pk en 720 kg!

Onder de opmerkelijke overwinningen van dit chassis herinneren we ons de titel in het Wereldkampioenschap sportwagens van 1977 met de Italianen Arturo Merzario, Vittorio Brambilla en de Fransman Jean-Pierre Jarier. Twee jaar eerder hadden de Tricolores Jacques Laffite en Henri Pescarolo meegeholpen aan de wereldtitel.

In Italië was de Targa Florio een favoriet veld met twee successen op de kleine Siciliaanse wegen in 1971 (Vaccarella-T. Hezemans) en 1975 (Vaccarella-Merzario). 

Alfa Romeo 155 V6TI

Zonder twijfel de meest melodieuze van dit kwintet. Ontwikkeld voor het Duitse toerkampioenschap (DTM), transformeert de wijze 155 sedan in een roofvogel. De 6 liter V2.5-motor levert een vermogen van 420 pk en toerentallen tot 11 tpm! 

Dankzij de koolstofvezel carrosserie kan de 155 amper een ton (1 kg) overschrijden, terwijl de vierwielaandrijving (ATW) hem permanent aan het circuit houdt. Voeg daar nog twee hele mooie kleurstellingen aan toe (de rode Alfa Corse en de Martini) en je krijgt een beauty.

De resultaten zijn net zo spannend als het gegevensblad. De Italiaan Nicola Larini behaalde 11 overwinningen en de titel, onder de neuzen van de Duitsers (Mercedes en Opel). De Alfa Romeo zal de komende jaren in het gareel vallen, omdat Mercedes inzet op meer regelmaat.