Twee Audi Quattro's voor één titel: het verhaal van Hannu Mikkola's seizoen 1983

Hannu Mikkola begint zich, in de puurste traditie van de Vliegende Finnen, te onderscheiden op het wereldtoneel tijdens de Rallye van de 1 Lakes, die hij in 000 voor het eerst won met een Ford Escort TC. 

Het is ook bij het merk Oval dat we de inwoner van Joensuu in de jaren zeventig het vaakst zullen zien, ondanks enkele misstappen op het Afrikaanse continent met massievere voertuigen die bestand zijn tegen ruige wegen (Peugeot 504 tijdens de Marokko Rally van 1975, Mercedes 450 SLC 5.0 in Ivoorkust 1979). 

Het jaar 1981 markeerde een beslissend keerpunt in zijn carrière. Hij verliet Ford om zich bij Audi aan te sluiten, dat vervolgens de laatste hand legde aan een toekomstig icoon: de Quattro. Uitgerust met vierwielaandrijving bleek de Quattro vanaf het begin snel, maar ontbrak de betrouwbaarheid. Een succes in Monte Carlo leek realistisch na de eerste 10 klassementsproeven, maar een crash door wegvallen van de remmen temperde de hoop. 

Het Duitse merk verfijnt zijn beest; het jaar daarop won Walter Röhrl de rijderskroon, terwijl de firma Ingolstadt de overwinning behaalde onder de fabrikanten. Het zal niet lang meer duren voor Hannu Mikkola's tijd is.

De Quattro werd verbeterd voor de campagne van 1983 om te voldoen aan de nieuwe reglementen van Groep B. Nu genaamd "Quattro A1", won hij aan spierkracht en kracht. De 5 cilinders van het motorblok zijn om gewichtsredenen van aluminium gemaakt. De neus is 44 kg lichter, terwijl de KKK-turbo het vermogen tussen 16 en 320 pk verhoogt. 

Winnaar in de sneeuw in Zweden en vervolgens te midden van een aanzienlijke menigte in Portugal, Hannu Mikkola, geassocieerd met Arne Hertz, eindigde als tweede op de Kenya Safari. Dit zal het laatste resultaat zijn van het Finse duo met de “A1”. 

Audi introduceert inderdaad de Quattro ‘A2’ tijdens de Ronde van Corsica. Wees voorzichtig, het is tijd voor een technisch punt. Groep B vroeg vervolgens om op basis van de cilinderinhoud een berekening uit te voeren om het minimumgewicht van de auto en de maat van de banden vast te stellen. De berekening was gebaseerd op de verplaatsing vermenigvuldigd met 1,4. 

Het resultaat werd onderverdeeld in twee klassen: cilinderinhouden tussen 2 en 500 cc enerzijds en blokken tussen 2 en 999 cc anderzijds. De A3 gebruikte de motor uit de Groep 000-versie van 3 cc. Vermenigvuldig deze waarde met 999 en we krijgen 1 cc. 

De A1 behoorde daarmee ternauwernood tot de tweede plaats in de categorie Groep B. Daardoor kon de Audi niet minder dan 1 kg wegen, een enorm nadeel ten opzichte van de Lancia 100, die technisch minder geavanceerd was (tweewielaandrijving) maar lichter en lichter. wendbaarder. 

De Duitse ingenieurs hebben het in hun keel. Ook slaagden ze erin de cilinderinhoud van het hart van de Quattro te verlagen tot 2 cc, waardoor ze na berekening door konden stromen naar het eerste deel van Groep B, in principe gereserveerd voor lichtere en minder krachtige modellen (135 x 2 = 135 cc)! 

Zo ziet de A2 eruit, voorzien van carrosseriepanelen van composiet en Kevlar om kostbare kilo’s af te scheren. Door de herverdeling van het gewicht kan de oliekoeler ook onder de achtervleugel worden geplaatst. De sedan levert nu tussen de 350 en 370 pk bij 7 tpm. Einde natuurlijk, bedankt voor het lezen! 

Laten we de sportdraad weer oppakken. Hannu Mikkola verlaat het Isle of Beauty met gebogen hoofd na een ongeval en kan vanwege een motorstoring niet herstellen op de Akropolis (Griekenland). Bij de Antipoden was het een defecte brandstofinjectie die hem dwong met pensioen te gaan in Nieuw-Zeeland.

Kortom, halverwege het seizoen gaat niets goed met de Fin, die 65 punten heeft in het algemeen klassement tegenover 87 punten voor titelverdediger Walter Röhrl (Lancia). Tegelijkertijd met een toename van de betrouwbaarheid zal Hannu Mikkola echter om contractuele redenen profiteren van de afwezigheid van zijn tegenstander in vier van de laatste vijf evenementen. 

Hannu Mikkola laat deze kans niet voorbijgaan, vooral omdat hij volgens zijn contract aan alle twaalf rally's van het seizoen mag deelnemen. Argentinië zette hem met succes weer op de been, voordat hij uiteraard de voorsprong voor zijn supporters in Finland verdubbelde.

Ondanks zijn perfecte terreinkennis begon Hannu Mikkola verkeerd aan het evenement. Bij het landen vanaf een sprong breekt de versnellingsbak. Hier wordt hij na ruim twee minuten afgewezen. Tijdens de volgende fase is het de turbo die in actie komt. Vervolgens beweegt de motorsteun onder de motorkap. Nog meer problemen.

Hoe dan ook, de coureur valt steeds vaker aan en weet Stig Blomqvist twee etappes voor de finish in te halen! “De zwaarste overwinning uit mijn carrière”, verzekert hij.

Een schrik in San Remo (Italië) met een volledig uitgebrande auto weerhield hem er niet van om de campagne af te sluiten met twee solide prestaties, tweede in Ivoorkust en bij de RAC. Het is goed, de titel zit in de pocket, best comfortabel zelfs (23 punten voorsprong op Walter Röhrl). 

Ten tweede, in 1984, zal Hannu Mikkola in de rest van de jaren tachtig uit vrije wil lichtere programma's volgen. “Ik reed zeventien tot achttien rally’s per jaar met de WRC en het Britse kampioenschap, legde hij in 2018 uit aan het tijdschrift Rallye Sport Mag. Het was te veel. »