De grote retro 2023 AUTOhebdo: onze favorieten

De favoriet van Jean-Michel

De overwinning van Ferrari tijdens het eeuwfeest van 24 Uren van Le Mans

La légende rejoint la légende. Ce dimanche 11 juin pour l’édition du centenaire des 24 Heures, Ferrari réussit l’exploit de bâtir un pont entre le passé et le futur en magnifiant le présent. Au terme d’un duel d’une rare intensité contre la Toyota #8 du trio Boom-Hartley-Hirakawa, de 499P #51 van Alessandro Pier Guidi, James Calado en Antonio Giovinazzi brengt het bedrijf Maranello terug naar waar het zijn reputatie heeft gesmeed, waar het thuishoort. Op Le Mans! Tweeënzeventig uur eerder was het de #50 van Antonio Fuoco, Miguel Molina en Nicklas Nielsen die, na 50 jaar afwezigheid en slechts een paar maanden werken, de eerste rij had bereikt van de belangrijkste race ter wereld. door de Hyperpole los te koppelen. Niemand dacht toen dat het Rode Leger van Antonello Coletta verantwoordelijk was voor het programma WEC, kan een van de mooiste pagina's uit de geschiedenis van "Cavalino Rampante" en de autosport schrijven.

Winnende comeback voor Ferrari in Sarthe. Het steigerende paard keert voor het eeuwfeest terug naar de beste Sport-Proto-categorie en wint voor Toyota. / © DPPI

Jérémy’s favoriet

De titel van kampioen F2 de Theo Pourchaire

Het is niet alleen op het gebied van droogsnoeien dat Théo Pourchaire de afgelopen vier jaar is gegroeid. Eind 2019, toen er een stevige vertrouwensrelatie ontstond tussen AUTOhebdo, Théo en zijn entourage, won de kleine man uit Grasse, die toen nog lang niet zijn huidige 1m86 had gemeten, de titel van Duits F4-kampioen, de meest moeilijk kampioenschap van die tijd op dit niveau. De formule overslaan Renault rechtstreeks te bereiken F3 in 2020 werd hem de hel beloofd. We legden aan ART Grand Prix uit dat ze gek waren om onder deze omstandigheden alles op hem te wedden. Zijn eretitel van vice-kampioen, zes maanden later, maakte hem definitief tot de grote talenten van zijn generatie. Daarachter was de F2 delicater. Zijn demonstratie in de straten van Monaco in 2021 werd helaas gevolgd door een ongeval in Bakoe, waardoor hij fysieke kwelling kreeg en zijn momentum stopte. Zijn campagne voor 2022 was enigszins teleurstellend, waarbij (legitieme!) onervarenheid hem op sommige plaatsen en soms inhaalde. Hem eindelijk zien zegevieren in de voorkamer van de F1 in Abu Dhabi een paar weken geleden klinkt als een eerlijke beloning, een eerlijke beloning voor deze getalenteerde, enthousiaste, maar vooral schattige jongen, die nooit een jota zal zijn veranderd toen hij dichter bij de bedwelmende wereld van de F1 kwam. Théo heeft zich al die jaren uit loyaliteit altijd ter beschikking gesteld van de lezers van AUTOhebdo. Dus voor dat alles, goed gedaan en bedankt Théo! En dat de rest nog mooier mag zijn...

Théo Pourchaire zal niets hebben opgegeven om met een tang een titel te behalen. / © DPPI

Dorian's favoriet

De intensiteit van de gevechten in IMSA

Midden in de werelddisciplines (F1, WEC, WRC) eentonig en/of gedomineerd door één fabrikant of coureur, presteerden de Amerikaanse kampioenschappen in 2023 goed. Naast deIndyCarwas IMSA de interessantste wedstrijd om dit jaar te volgen. Gekke races, soms met wendingen in de laatste momenten (zie 12 Hours of Sebring), een spannende strijd om de titel in alle categorieën en coureurs die van racen houden! Het WEC zou te lijden kunnen hebben onder de vergelijking met zijn Amerikaanse equivalent: het IMSA-format – een mix van racesUithoudingsvermogen en Sprint – is veel spannender en spannender om te volgen! Geen controverse rond de BoP, circuits met echt karakter (Road Atlanta, Long Beach, Laguna Seca om er maar een paar te noemen) en echte gezonde concurrentie waar alle fabrikanten kunnen winnen: dit is wat echte sport auto zou moeten zijn! De controverse rond de controversiële overwinning van Meyer Shank Racing tijdens de 24 uur van Daytona blijft de enige schaduw in beeld van dit seizoen 2023.

Old-school circuits en hevige gevechten op alle niveaus: IMSA is plezier in overvloed. / © DPPI

Valentins favoriet

De historische overwinning van de Iron Dames tijdens de 8 Hours of Bahrein

4 november 2023 is een mijlpaal in de geschiedenis van het FIA World Endurance Championship en het Iron Dames-project. Door die dag zegevierend over de finish te komen, bekrachtigde Michelle Gatting het eerste succes van een volledig vrouwelijke ploeg in het FIA WEC en de facto het eerste van het project dat Deborah Mayer in 2019 lanceerde. Een bevrijding voor het trio gevormd door Gatting, Sarah Bovy en Rahel Frey na verschillende teleurstellingen, met name tijdens de laatste 24 uur van Le Mans. Een overwinning waarvan de symboliek sterk is omdat ze een wind van vernieuwing met zich meebrengt, vooral omdat ze overeenkomt met de laatste race van het GTE-tijdperk, en die het mogelijk maakte om nog meer te laten zien dat vrouwen inderdaad hun plaats hebben in de wereld van de autosport. De Iron Dames hebben het voortouw genomen, maar zij zijn niet de enigen. Merk op dat de vier vrouwen die dit seizoen deelnamen aan de LMGTE-categorie van het WEC allemaal wonnen, aangezien Lilou Wadoux ook de 6 Uren van Spa-Francorchamps won met haar teamgenoten Alessio Rovera en Luis Pérez Companc. Goed gedaan dames!

De Iron Dames wonnen de laatste race van het LMGTE Am-tijdperk. / © DPPI

Gonzalo's favoriet

De terugkeer van de echte Macau Grand Prix

Zonder twijfel één van de evenementen waar nog steeds een groot aantal liefhebbers van droomt. Dit jaar, na drie edities getroffen door de gezondheidscrisis, keerde de Grand Prix van Macau, in zijn meest traditionele vorm, terug tot grote vreugde van de spelers maar ook van de toeschouwers. De mogelijkheid om vooral terug te keren naar de FIA ​​GT en GT3 World Cups met velden op hoog niveau. Raffaele Marciello, Kévin Estre, Maro Engel, Edoardo Mortara… in GT3. Isack Hadjar, Gabriele Mini, Dino Beganovic, Dan Ticktum… in de Formule 3. De 70e editie van een van de gekste races ter wereld stelde opnieuw niet teleur. Mijn ontdekking van dit monument ook niet. Macau was een van de evenementen die ik aan mijn “jachtlijst” wilde toevoegen. Daar ontdekte ik een nieuwe cultuur. Ik werd gewaarschuwd: “Je zult zien, het is gek!” ". Ik moet toegeven dat dat zo was. Het Guia-circuit, genesteld in het midden van de oude stad, is adembenemend en uniek in zijn soort. Een eerste gedeelte dat bijna vlak loopt, een bergopwaarts en zeer kronkelig gedeelte, de haarspeldbocht die altijd de bestuurders, zelfs de meest ervaren, van de doorgangen tussen de hoge gebouwen beknelt... Een aparte route en net zo "natuurlijk" in totaal met zijn eigen charme, zoals we tegenwoordig eigenlijk niet meer doen. Een eerste succesvolle ervaring, zowel op persoonlijk als professioneel vlak, die ik in de toekomst hoop opnieuw te beleven, en die ik alle enthousiastelingen op een dag in hun leven wens te laten ervaren, want evenementen als Macau zijn als geen ander.

Na een aantal jaren afwezigheid vanwege Covid-19 zijn de Grand Prix van Macau en de GT World Cup weer groots op de kalender verschenen. / © Pirelli Motorsport

Medhi's favoriet

Josef Newgarden's viering tijdens de Indy 500

De autosport op hoog niveau mist soms een verbinding met de basis, dat wil zeggen de fans. Neem F1-coureurs. Ze worden aanbeden en draaien geïsoleerd rondjes op circuits. Als ze de toeschouwers bedanken die een fortuin betalen om ze op zondag twee uur lang met hoge snelheid voorbij te zien gaan, is dat alleen maar om politiek correct te zijn, want de ‘beste fans’ typen berichten op de Lewis Hamilton ernstig gebrek aan authenticiteit. En dan, aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, heb je Josef Newgarden.
De Amerikaan leerde de hele autosportwereld een lesje over wat een moment van delen met supporters zou moeten zijn. Nauwelijks de winnaar van een adembenemende editie van de Indianapolis 500, gekenmerkt door twee rode vlaggen en een herstart in een enkele en laatste ronde, snelde de Penske-coureur regelrecht tussen de hekken door om zijn overwinning te vieren met anonieme toeschouwers. Een ongekend gebaar in 113 jaar geschiedenis bij Indy! De winnaar had zijn overwinning eerst kunnen vieren met zijn monteurs, of met zijn baas Roger Penske. Nee, zijn eerste gebaar, bijna instinctief sinds hij zijn parade-beurt aan het beëindigen was, was om van de auto en haast je naar de tribunes. Het maakt niet uit of er onder het publiek mensen waren die fan waren van een rivaliserend team of een rivaliserende coureur. Het enige dat telde was om hun vreugde te delen met een publiek dat de moeite nam om op zondag te komen, om meer dan 3 uur te blijven met hun billen vastgelijmd aan een plastic stoel onder een brandende zon als de zon weer aan het werk ging op maandag . Dit gebaar van verbondenheid bracht het Amerikaanse publiek in verrukking, dat zich dit publieksbad nu meer herinnert dan zijn inhaalmanoeuvre van Marcus Ericsson in de laatste ronde.

Josef Newgarden vertrekt om contact te maken met het publiek in Indianapolis na het winnen van de 107e editie van de Indy 500. / © IndyCar Media

Juliens favoriet

Het herstel van McLaren

Het is een geweldig F1-team dat zijn glorie najaagt die al te lang voorbij is, een team dat synoniem staat met Fittipaldi, Hunt, Lauda, Prost, Senna, Häkkinen, of zelfs Hamilton, een naam die autosport ademt: McLaren. Ooit een onbetwist topteam, zakte het team uit Woking geleidelijk af in de wereldhiërarchie tot het punt waarop het een dieptepunt bereikte tijdens een catastrofale ontmoeting met Honda tussen 2015 en 2017. Sindsdien heeft McLaren een grote verbetering ervaren en de weg terug naar de overwinning gevonden. maar het team dat Bruce McLaren 60 jaar geleden oprichtte, is nog niet teruggekeerd naar de pracht van zijn gouden periodes. Het gemengde boekjaar 2022 en de teleurstellende start van het seizoen 2023 suggereerden zelfs dat het Britse team aan een terugval leed. Dit was zonder te rekenen op een herstel dat even oogverblindend als verbazingwekkend was. Er zijn maar weinig teams die tijdens het seizoen zo'n sprong in de hiërarchie kunnen maken. Op de avond van de GP van Canada, 8e van de 22 etappes van het seizoen, had McLaren slechts 17 kleine puntjes. Vijf maanden later telde het Oranjehuis er 302 met maar liefst negen podiumplaatsen in de tweede seizoenshelft. Hij zal maar één overwinning gemist hebben (en nog steeds Oscar Piastri won de Qatar Sprint) zodat de terugkeer naar de gunst compleet is. Lando Norris flirtte verschillende keren met de lauweren (Silverstone, Singapore, Austin en Interlagos), maar de boeman Max Verstappen liet alleen kruimels achter voor zijn tegenstanders. Wat zijn beginnende nieuwe teamgenoot Piastri betreft, hij bleek meteen scherpzinniger dan zijn voorganger Daniel Ricciardo. De gezonde emulatie tussen de McLaren-coureurs, gekoppeld aan een duidelijke technische leiding en de opening van een volledig gereviseerde interne windtunnel, voorspelt de terugkeer van goede tijden in Woking. Eindelijk !

Met Lando Norris en Oscar Piastri heeft McLaren niets te benijden op de topteams aan de coureurskant. / © DPPI