Bruce Jouanny: “Niets maakt mij gelukkiger dan Pikes Peak doen!” »

Bruce, beschouw je jezelf nog steeds als een werkende piloot?

Wanneer je identiteit vanaf 10-jarige leeftijd rond een passie is gesmeed en je dit werk het grootste deel van je leven doet, behoudt het lichaam een ​​chemische en psychologische herinnering aan de adrenaline-inname van deze sport. Wat mij betreft, ik vond pijnstillers door vrije val, kitesurfen of enduro op een motorfiets te beoefenen. Nog niet zo lang geleden, voor de show Automoto, Ik heb het prototype van de film geprobeerd Gran Toerismo : de Ligier JS PX. Ik heb het aan niemand verteld, maar ik had tranen in mijn ogen achter het stuur, omdat de sensaties die het mij gaf dicht bij de sensaties lagen die ik tijdens mijn carrière heb ervaren en die ik nu niet meer voel. Ik ben niet meer actief, maar ik zal mijn hele leven piloot blijven, omdat deze sensaties voor altijd verankerd blijven.

Hoe heb je de autosport ontdekt?

Île-de-France, waar ik vandaan kom, is niet per se de beste plek om autosport te beoefenen. Mijn ontdekking van het vakgebied gebeurde een beetje toevallig. Mijn ouders werkten in confectiekleding, waaronder een boetiek in Lyon. Ik wist van het bestaan ​​van een circuit in Saint-Laurent-de-Mure. Het grootste deel van mijn weekenden bracht ik door in Lyon voor het werk van mijn ouders. Ik smeekte mijn vader om mij te laten rijden. Toen hij mijn toewijding zag, kocht hij na zes maanden een oude huurkart voor mij, zodat ik wat meer kon rijden zoals ik wilde. De baanbaas adviseerde mijn vader om mee te doen aan een race