Nicolas Klinger: “Ik heb niet het gevoel dat ik aan het werk ben”

Wanneer waren je eerste herinneringen aan auto's?

Ik heb het gevoel dat mijn vroegste herinneringen allemaal over auto's gaan. (Lacht) Ik moet vier of vijf jaar oud zijn geweest en mijn vader had de zijne beschadigd Renault R12 tijdens de heuvelklim van de Ballon d'Alsace. Omdat we over de weg kwamen, moesten we iemand vinden die ons terug kon brengen. Ik herinner me ook de dag dat mijn vader terugkeerde uit Versailles met een Talbot Samba. Mijn grootvader schreeuwde toen hij hem een ​​paar uur na aankomst bij de garage volledig gedemonteerd zag staan, omdat hij in Groep B-configuratie moest worden gezet.

Was uw vader actief in deze branche?

Echt niet. Hij werkte als krantenbezorger in de Elzas. Omdat hij geen monteur was, was hij voor hulp afhankelijk van vrienden. Omdat hij wist wat het kostte en omdat de Samba geen goede herinnering was, heeft mijn vader mij nooit aangemoedigd om aan de autosport te beginnen. Maar ik hield echt van auto's. Ik heb veel broeken op de knieën versleten door op de grond te spelen, miniaturen te schilderen, stickers te plakken.

Was het al te laat? Is het virus opgelopen?

Hij was het nog steeds die mij wakker maakte toen het Concentratieparcours van Monte-Carlo door de regio trok. Ik zag Michèle Mouton, met wie ik vandaag werk, in haar Audi Quattro. Ik kon de radio in mijn kamer niet goed horen, maar ik luisterde toch de hele nacht naar Turini op RMC. Ik leefde alleen daarvoor. We zijn begonnen met het doen van kaartrally's. Toen ik twaalf was, bracht ik hele nachten door met lezen