Wanneer Dumbreck twintig jaar later terugkeert naar de plek van zijn vlucht naar Le Mans

De editie van 1999 van 24 Uren van Le Mans (Sarthe) is vooral dankzij een ongelooflijk beeld aan het nageslacht doorgegeven: dat van Mercedes CLR in volle zweefvlucht. De Duitse auto's hadden door een gebrekkige aerodynamica (te weinig neerwaartse kracht aan de voorkant en extreme ballast op de achteras) op twee plaatsen op het traject een furieuze neiging om op te stijgen, de hobbel aan het einde van de Hunaudières en in de rechte lijn richting Indianapolis.

Het bekendste ongeval is dat van Peter Dumbreck, in de vroege avond van zaterdag 12 juni, omdat het de enige crash was die door televisiecamera's werd gefilmd. Mark Webber van zijn kant ging twee keer het luchtruim in (tijdens de tests en de warming-up op zaterdagochtend), maar alleen foto's getuigen van deze ongelukken. 

20 jaar later. #shuntzone #LeMans pic.twitter.com/qw9cnPrADt

— Peter Dumbreck (@AhLovejoy) 15 2019 juni

In geval van nood implementeert Mercedes twee vinnen aan weerszijden van de voorbumper, om meer draagvlak te creëren. De CLR heeft een superdunne en zeer lage carrosserie (1,012 m) en een atmo V8-motor die 600 pk levert. 

Peter Dumbreck, alors âgé de 25 ans et débutant dans la Sarthe, roule à la troisième place du classement général lors de son premier relais, et se rapproche de la Toyota GT-One de Thierry Boutsen. À 20h40, la Mercedes CLR frappée du n°5 touche une Porsche 911 de la classe GT2, et abîme légèrement sa carrosserie avant. 

Een paar minuten later neemt de Silver Arrow de slipstream van de Toyota over. Een manoeuvre die gevaarlijk zou blijken voor de stabiliteit van het prototype. "Vóór het vertrekToen hadden we een briefing waarbij het ons verboden werd het kielzog van de auto's te naderen, legt Peter Dumbreck twintig jaar later uit. Maar toen ik Mulsanne uitkwam, kon ik zien dat ik sneller was dan de Toyota. Ik haalde haar in. Hoe kon ik haar inhalen zonder te dichtbij te komen? 

Bij het remmen won ik veel terrein, maar bij het accelereren kreeg ik het voordeel weer terug. Het was het accordeoneffect. Dus ik dacht dat de opening voldoende was (om te voorkomen dat ik zou vluchten. Noot van de redactie). Ik zou op volle snelheid naar Indianapolis moeten kunnen gaan. »

Vervolgens bijt de Mercedes CLR op de binnenste vibrator van de hobbel in Indianapolis; gedestabiliseerd, stroomt de lucht onder de vlakke bodem van de CLR, het glijden vindt plaats met meer dan 300 km/u. “Ik zag de lucht. Het was vroeg in de avond en ik zei tegen mezelf: 'Ah, ik weet wat daar aan de hand is', probeert de Brit zich te herinneren.

Het is alsof ik nog nooit in deze auto heb gezeten. Ik heb geen gevoelens over dit moment. Ik kan me de schok niet herinneren. Ik weet niet meer wat er daarna gebeurde. Alles is wazig. Het eerste dat in je opkomt zijn de brancard en de ambulance. Ik was een paar seconden bang. Ik was bang verlamd te raken. »

Door een wonder belandde Peter Dumbreck op een open plek waar de eigenaar een paar weken voor de race de bomen had gekapt! “Ik had gemakkelijk op een andere plek kunnen landen, met overal enorme bomen. Er waren die dag veel elementen bij mij. »

Peter Dumbreck heeft sindsdien vier keer deelgenomen aan de 24 uur van Le Mans, drie keer met een Spyker C8 (2006, 200!, 2010) en één keer met een Honda ARX-03a LM P1 (in 2012, 6e). De Schot eindigde onlangs de 24 uur van de Nürburgring (Duitsland) 2019 op de zesde plaats in een BMW M6 GT3.