William David: “Ik stierf bijna op Le Mans in 1996”

Dit kleine “yoghurtpotje” is heel mooi, heeft het een bijzondere waarde?

Hij was van een van mijn zussen, die in 2008 overleed. Het was haar favoriete auto, en mijn vader vond er een voor haar die ze destijds opknapte. Hij sleutelt er een beetje aan en verbetert het voortdurend. Het zal nooit verkocht worden. Er zitten nu schijfremmen op. Het raakt mij dat ze op een foto staat in AUTOhebdo. 

Hoe is de autosport in jouw leven verschenen?

Ik heb hier niet voor gekozen, mijn vader is er allemaal mee begonnen. Hij had zijn kleine garage in de straten van Pau, niets belangrijks. Wat racen betreft, hij hield van autocross. Hij bouwde zijn eigen kozijnen. De motor was een 1300 Gordini. Op een gegeven moment miste hij de titel van kampioen van Frankrijk. Het was echt een passie voor hem. Hij zette me al heel vroeg op een motorfiets voordat ik zelfs maar kon fietsen. Tot mijn 16e heb ik voor mijn vrije tijd veel aan motorcross gedaan, maar ik was niet zo dol op competitie. Op een dag, ik weet niet hoe, zette hij me in een kart en het klikte! Hij moet iets gevoeld hebben. Wij hebben dan ook meegedaan aan twee seizoenen van karting, tussen de 16 en 18 jaar. 

William David © Fabien Gérard

Je bent te laat aangekomen!

Ja, maar het was echt leuk. Hierdoor kon ik de basis begrijpen. In de garage sleutelden mijn vader en ik zelf aan alles, van A tot Z. We reden op regionaal niveau en konden één keer meedoen aan het Franse kampioenschap, omdat dat destijds een evenement was.

Wat waren als kind de disciplines of gebeurtenissen die je deden dromen?