Vincent Franceschini: “Het Kanaal is geen probleem”

Hallo Vincent, een Mini Countryman… Zo Brits !

Het is de auto van mijn vrouw, Engels inderdaad. Ik leende het liever, het geeft meer lokale kleuren (lacht). Maar in Londen, waar ik woon, is er niets beters dan de “tube”!

Was het Engeland dat u naar de autosport bracht?

Nee, ik ben veel later het Kanaal overgestoken. Mijn ouders waren banksporten en keken veel naar sport op televisie, onder meer F1. De eerste piloot die mij liet dromen was James Hunt. Ik was 12 jaar oud. Later, in de jaren tachtig, begon ik het tijdschrift te verslinden Grote Prijs Internationaal. Dat was de echte trigger.

Vincent Franceschini © Xavi Bonilla / DPPI

Was de wens om in de autosport te werken er al?

Nee, ik heb er niet eens over nagedacht. Toen ik ouder was, ging ik naar de business school in Parijs, daarna een MBA in Dallas en keerde terug naar Frankrijk om in de zeilen te gaan werken, wat een andere grote passie was. Ik had een interview met Annette Roux, CEO van Beneteau (fabrikant van boten. Opmerking van de uitgever). Ik sprak drie talen en wilde graag in de verkoop werken, maar zij bood mij de boekhoudafdeling aan. Dus nee. Omdat mijn moeder optisch ingenieur was, had ik een sollicitatiegesprek bij Essilor en kreeg ik een baan. Mijn werkgebied was Zuid-Afrika, waar ik veel tijd heb besteed aan het ontwikkelen van de markt. Het bedrijfsleven fascineerde mij. In januari 1991 was ik in Johannesburg toen de Golfoorlog begon. Omdat het nodig was om een ​​tussenstop in Nairobi te maken om met het vliegtuig terug te keren, verbood het bedrijf zijn werknemers om het vliegtuig mee te nemen. Ik zat vast in mijn hotel, waar ik het Benetton-team zag aankomen. Ik zei tegen mezelf dat ik dat niet kon