Lyn St James: “Ik heb een deel van mijn ziel achtergelaten in Indianapolis”

Hallo Lyn, het is mijn eerste bezoek aan de VS en we moeten de pitlane in Indianapolis in om de Corvette C8.R te zoeken voor foto's, maar ik weet niet hoe ik daar moet komen...

Het maakt niet uit, volg mij, we zullen het aan een gele man vragen (in Indianapolis dragen alle vrijwilligers een geel shirt. Opmerking van de uitgever). “ Pardon, kunnen we deze kant op gaan? Neen ? Jammer, je herkent mij waarschijnlijk niet... "(Ze ontmoet dan een andere vrijwilliger die haar meteen in de armen valt: “Hoe gaat het met je, Leen?” Je komt altijd naar Indy, het is geweldig om je weer te zien! Ja, natuurlijk mag je de pits betreden! ") Er zijn nog steeds een paar mensen die zich mij herinneren, ook al dateert mijn laatste deelname hier al uit 2000. Het verwarmt mijn hart.

Heb je de 30e verjaardag van je titel als beste rookie gevierd?

Nee helemaal niet. (Ze draait zich om naar haar metgezel. Opmerking van de uitgever) " Schat, hoor je wat de verslaggever zegt? Misschien moeten we een taart bakken of zoiets? ". Het maakt niet uit, er is nog tijd om de gelegenheid te vieren.

Hier zijn we. Ik zie dat je lacht! Hoe voel jij je als je de Indianapolis Motor Speedway betreedt?

Avant même que je ne devienne pilote, j’étais tombée sous le charme de cet endroit. Indy possède une aura spéciale. Quand vous arrivez, vous devez passer sous le circuit, dans un tunnel. Et quand vous ressortez de l’autre côté, que vous voyez les installations et la piste, c’est comme une explosion. Se rendre à Indianapolis, c’est comme aller à l’église. Les cathédrales sont des lieux construits voilà des siècles, certaines d’entre elles ont accueilli des personnalités et des évènements qui ont écrit le cours de l’Histoire. On retrouve cet esprit, cette spiritualité à Indianapolis. Et le fait de contribuer, à une toute petite dose, parmi les 800 personnes ayant eu la chance de conduire à l’Indy 500,