Dakar 2024 – Held, 2e maar daarom niet minder belangrijk!

De tranen stromen over de wangen van Ross Branch terwijl hij zijn vader Kevin omhelst. Dit staat in schril contrast met het gebruikelijke gezicht van de Botswaanse coureur – een grote glimlach op zijn gezicht, fonkelende ogen, veruit de gelukkigste man in het Dakar-bivak, die vrolijk ‘Hallo!’ roept. Hoe is het met je? » aan iedereen die voor hem passeert. Als er echter ooit een moment is waarop je je emoties de overhand kunt laten krijgen, dan is dit het wel.

Branch heeft tenslotte zojuist een glorieuze tweede plaats behaald in de Rallye Dakar 2024. Onderweg bezorgde hij Hero MotoSports Team Rally een historisch, allereerste Dakar-podium. En het is ook geen toeval. Hij heeft de motorcategorie van de Dakar 2024 vier keer geleid, twee etappes gewonnen, waarvan één – etappe 11 – op een van de moeilijkste terreinen van het hele evenement, en hij is nooit onder de tweede plaats in het algemeen klassement gezakt. Na twaalf intense rallydagen, talloze dagen van voorbereiding, training, blessures en herstel is de emotionele ontlading volkomen terecht.

Aan mijn linkerkant zie ik Jon Berenguer, de teammassagetherapeut die zijn best deed om Branch tijdens het hele evenement in vorm te houden, stilletjes proberen de tranen uit zijn ogen te vegen. Hij is niet de enige. Elk lid van het Hero Team dat aan het einde van fase 12 is verzameld, wordt overmand door emoties. Ze omhelzen elkaar, geven elkaar een schouderklopje, glimlachen, lachen, huilen, maar er worden weinig woorden gewisseld. Want in het licht van wat ze hebben bereikt, lijken woorden onvoldoende. De nek-aan-nek strijd met Honda – wiens combinatie van race-ervaring en technische bekwaamheid niet mag worden onderschat – maakte hen tot de lievelingen van het bivak. Ja, de Dakar van 2024 was een waargebeurd verhaal van David versus Goliath. Geen wonder dat teamleden zo overweldigd zijn. Als ik ernaar kijk, voel ik dat er een merkwaardig vocht in mijn ogen begint op te bouwen, en ik ben plotseling heel dankbaar dat ik een zonnebril draag.

***

Wie had ooit gedacht dat een Indiaas bedrijf dat in de jaren vijftig begon met de productie van fietsen ooit op het podium van de Dakar Rally zou kunnen staan, een van de zwaarste offroad-evenementen ter wereld? Zeker niet ik. Voor mij was de Dakar Ari Vatanen aan het stuur van een Peugeot 405 T16, kriskras door de Sahara. Het was Stéphane Peterhansel, de heer Dakar zelf, op een Yamaha YZE 850 T die onmogelijk terrein aflegde alsof er niets was gebeurd. Het waren Citroëns, KTM’s, Mitsubishi’s, Honda’s en krachtige Kamaz-vrachtwagens. Dit was niet een motorfietsfabrikant wiens alomtegenwoordige 100cc-aanbod – de Splendor – de antithese was van alles wat met autosport te maken heeft. We zijn ver verwijderd van alles wat je zou kunnen associëren met deze ietwat gekke rally-raid bedacht door Thierry Sabine en treffend omschreven als “Een uitdaging voor degenen die daarheen gaan. Een droom voor degenen die blijven.

Welnu, het blijkt dat de grootste motorfietsfabrikant van India de voorkeur geeft aan uitdagingen boven dromen. En ik was niet bang voor verandering. In 2010 werd de motorfietstak van het bedrijf – dat in 1984 was begonnen als een joint venture tussen Hero en Honda – Hero MotoCorp. In 2011 lanceerden ze hun eerste offroad-fiets, de Impulse; wat achteraf misschien een teken van intentie was. In 2015 nam de Indiase rijder CS Santosh als kaper deel aan de Dakar Rally, schrijlings op een Kini RedBull KTM Rally 450, en eindigde op een redelijk geloofwaardige 36e plaats in het algemeen klassement, wat leidde tot een grotere belangstelling voor de Dakar Rally in het land. In 2016 werd Hero MotoSports Team Rally gevormd, met CS Santosh en Joaquim "J-Rod" Rodrigues aangekondigd als coureurs. In 2017 nam het team deel aan zijn allereerste Dakar Rally. Na zeven Dakars, na een aantal belangrijke ups en downs, heeft het relatief kleine team bewezen dat het alles in huis heeft om eerlijk te concurreren met de machtige Japanners en Oostenrijkers die onlangs de motorcategorie domineerden. Sterker nog, het hele bivak nam er nota van. Zoals een teamlid zegt: “Een paar jaar geleden wist niemand wie we waren. Maar nu weet iedereen wie Hero is. En iedereen wil ons de grootste teams zien verslaan. Langzaam maar zeker lijken de doelen te zijn veranderd. Hoewel er, zoals ik snel leer, nog tijd is om erover na te denken.

***

“We denken niet na over het doel van volgend jaar. Eerst moeten we deze afmaken. We hebben nog één racedag te gaan”, zegt Wolfgang Fischer, de man aan het hoofd van het Hero's Dakar-project. ‘Wafi’, zoals iedereen in het bivak hem liefkozend noemt, is een van de meest gerespecteerde namen in de wereld van crossmotorracen. Hij is zonder twijfel ook de architect van het succes van Team Hero. Maar lang voordat hij zelf de wereld van de rallyaanvallen betrad, was hij een economiestudent met een voorliefde voor de autosport. “Toen ik op de universiteit zat, volgden we met onze motorfietsen het parcours van de Dakar Rally in Afrika. En toen raakten we echt besmet met de ‘rallybug’”, lacht hij. Het is het soort aandoening waarvoor duidelijk geen remedie bestaat...

…In de dertig jaar sinds zijn eerste contact met de Dakar heeft Wafi Speedbrain GmbH – het door hem opgerichte off-road racebedrijf – herhaaldelijk naar een Wereldkampioenschapstitel geleid. hield toezicht op de Dakar-inspanningen van Husqvarna (het team behaalde twee etappeoverwinningen tijdens zijn debuut in 2011 met dank aan Paulo "Speedy" Goncalves); leidde de Dakar-activiteiten van het Honda-fabrieksteam, en meer. Wafi zegt zelfs over zijn carrière: "Als ik terugkijk, denk ik soms dat ik de moed had om te zeggen: 'Natuurlijk kan ik het.' Natuurlijk zullen we. » Hoewel er nog een dag te gaan is voordat Hero een fenomenale tweede stap zet op het Dakar-podium, is het duidelijk dat Wafi's bereidheid om een ​​uitdaging aan te gaan een aanpak is die lijkt te werken in de rallysport. wereld overvallen.

***

“Elke dag maak ik voor Ross een doormidden gesneden broodje pindakaas, zodat hij het podium op kan”, legt Victor Oliveira uit. “Sommige dagen eet hij het, andere dagen niet. » De voormalige Dakar-deelnemer werkt tijdens de rally samen met Team Hero. Hij zorgt voor de uitrusting van elke rijder, zorgt ervoor dat de kampeerders van het team georganiseerd zijn en zorgt ervoor dat elke rijder toegang heeft tot specifieke snacks die hij lekker vindt. Met drie van Hero's vier manches buiten de telling (Joaquim 'JRod' Rodrigues viel uit met gebroken vingers na een crash in etappe 1, Sebastian Bühler met een gebroken wervel na een crash in etappe 3 en Joan Barreda Bort moest met pensioen vanwege mechanische problemen op etappe 6) richtte hij de meeste aandacht op Branch. Een ruiter die erg populair lijkt in het bivak. Zo erg zelfs dat Oliveira me vertelt dat bijna iedereen wil dat Branch de Dakar wint, simpelweg ‘omdat hij een aardige vent is’.

En aardig lijkt een passende manier om de Botswaanse ruiter te beschrijven. Ross Branch lijkt echt zo gezond als die boterhammen met pindakaas (waarvan hij zegt dat het zijn ‘troostvoedsel’ is) waar hij tijdens de Dakar van 2024 van at voor energie. Geen eiwitrepen of energiegels voor de ‘Kalahari’ Ferrari ", hartelijk bedankt. Maar afgezien van de schattigheid en dieetwensen is Branch extreem snel en heeft hij een nogal snelle opkomst gehad in de rallywereld. In 2019, het jaar van zijn Dakar-debuut, eindigde hij als 13e in het algemeen klassement en won hij de titel van Beste Rookie. Zijn vader, Kevin, vertelt me ​​dat ze een deel van deze reis naar Dakar hebben gefinancierd door kaartjes te verkopen voor concerten in de familieschuur. “We hebben de boel ingepakt. We hadden echt geen plaatsen meer. Maar het kon de mensen niets schelen, ze wilden alleen maar bijdragen”, zegt hij. In 2020 behaalde hij, nog steeds privé, zijn eerste etappezege op de Dakar. In 2023 behaalde hij, eindelijk onder de kleuren van Hero MotoSports, twee etappezeges voor het team. Zijn optreden in 2024 lijkt een natuurlijke vooruitgang. Het is die van een atleet op hoog niveau op een motorfiets van hoog niveau. Het is ook een kwestie van timing.

***

“Met Paulo was het destijds natuurlijk het plan om een ​​winnende fiets te bouwen, met J-Rod. Zij waren voor ons het droomteam”, zegt Wafi over de twee Portugese Hero-renners die ook familie van elkaar waren. Maar de hartverscheurende waarheid is dat er geen plek is waar het oude gezegde – “De best bedachte plannen van muizen en mensen lopen vaak mis” – meer van toepassing is dan in Dakar. Goncalves kreeg een dodelijk ongeval tijdens etappe 7 van de Dakar Rally van 2020, waardoor het team zich moest terugtrekken uit het evenement. Ze namen de tijd om zich te hergroeperen en zich te concentreren op het helemaal opnieuw ontwikkelen van de nieuwe Hero MotoSports 450 Rally, rond een prototypemotor. Ze werkten aan de massabalans-, ophangings- en koelsystemen, die allemaal werden verbeterd, en de capaciteit van de brandstoftank werd vergroot. Hero heeft uiteindelijk ook zwaar geïnvesteerd in de ontwikkeling van een nieuw fly-by-wire-gasbedieningssysteem om de topsnelheid elektronisch te beperken tot 160 km/u (in overeenstemming met de Dakar-voorschriften). En ook om de snelheid te beperken tot 30 of 50 km/u, afhankelijk van de veiligheidseisen op bepaalde etappes, wat de renners op prijs stellen omdat ze hierdoor hun ogen op de weg en de navigatie kunnen houden, in plaats van voortdurend in de gaten te moeten houden de weg. op de snelheidsmeter. Misschien wel de beste test van de duurzaamheid van de 450 Rally zal plaatsvinden tijdens fase 6 – de 48 uur durende marathon van de Dakar van 2024. Om te zeggen dat het een slopende etappe is, zou een understatement zijn, maar Branch's nummer 46 overleeft de 835 kilometer zonder metaforisch te zweten. veel.

Wafi zegt dat de herzieningen en verbeteringen die hun rallymotor hebben getransformeerd in de huidige uitdager (durf ik te zeggen formidabel) te danken zijn aan J-Rod. “Hij heeft altijd erkenning gekregen voor zijn analytische feedback”, legt Wafi uit. “Het vertelt je niet alleen of de motor goed of niet zo goed is, maar het vertelt je precies waar je aan moet werken om hem te verbeteren. » Dit hielp het team om van kleine stapjes naar grote sprongen te gaan. En tegen de tijd dat er een rijder van Branch's kaliber langskwam, was de motorfiets buitengewoon competitief. Vervolgens werd er een extra laag ervaring aan het team toegevoegd door Barreda Bort, een Dakar-legende met 30 etappezeges op zijn naam, maar geen eindoverwinning. “Het idee was om, aangezien hij aan het einde van zijn carrière is, hem terug te halen en ons van lessen en bijdragen te voorzien”, vervolgt Wafi. In de Hero-garage is JRod echter de enige niet-competitiecoureur die ervoor koos om achter te blijven en Branch en de rest van het team aan te moedigen. Zoals hij zegt: “De held groeit.” We zijn nog steeds een klein team vergeleken met andere teams, maar we doen geweldig werk, we zijn als een familie. En als het zo is, werkt het.

***

Een familie die zich uitstrekt over twee continenten, twee verschillende tijdzones en ongelooflijk complexe projecten.

Terwijl Hero MotoSports Team Rally begon als een samenwerking tussen Hero MotoCorp en Speedbrain Gmbh, zijn de banden tussen hen door de jaren heen alleen maar sterker geworden. De Speedbrain-faciliteit in Stephanskirchen is nu het Hero Technology Center Duitsland. Deze faciliteit is waar alle toekomstige autosportprojecten van Hero worden ontwikkeld, hoewel streng bewaakt. En sommige hier ontwikkelde technologieën, die naar verwachting zullen worden gebruikt in de komende Hero-motorfietsen, worden op de proef gesteld in pre-productiemotorfietsen die meedoen aan het Indiase Nationale Kampioenschap. Zoals Wafi zegt: “Het is een vruchtbare synergie”.

Maar de Hero MotoSports Team Rally-familie bevindt zich niet alleen op twee continenten, het is een smeltkroes van culturen. Het 16-koppige team dat ik ontmoet in de Dakar bestaat uit leden uit India, Duitsland, Portugal, Spanje, Botswana, Finland en meer. Denkt u dat dit soms tot chaos kan leiden? Maar ik ben verbaasd dat er, zelfs na slechts één zeer kritieke dag in de Dakar, een sfeer van rust heerst in de garage. Het heeft te maken met Wafi's filosofie van het runnen van een raceteam, waarbij de sleutel, zoals hij zegt, simpelweg is om "de beste mensen binnen te halen en hen het beste werk te laten doen dat ze in hun vakgebied kunnen doen." Natuurlijk is er sprake van een onderliggende intentie, en niet van spanning, in de Hero Garage. ‘Jongens hebben niet veel instructie nodig’, zei hij. “Elk van deze jongens kent zijn vak precies. Misschien maakt dat de zaken rustiger. Maar hij voegt eraan toe: “We hebben niet zoveel mensen als de andere teams. We hebben misschien een derde van de mensen en ondersteunende voertuigen van Honda of KTM. Meer arbeid betekent meer arbeid, maar niet noodzakelijkerwijs meer kwaliteit.

***
Het is gemakkelijk te begrijpen waar Wafi het over heeft op het Dakar-podium. Als het Hero Team een ​​gezin van 16 personen is, is het Honda-team praktisch een heel dorp. En er was alle kennis en expertise van Hero voor nodig om de strijd om de overwinning gedurende de hele rally te leiden, van de eerste tot de allerlaatste etappe van de rally. De concurrentie was zo hecht dat Branch over de 873 kilometer tussen Riyadh en Al Duwadimi slechts één seconde achter Brabec lag. Het is eerlijk gezegd surrealistisch. Helemaal aan het einde van de rally lag Branch 10 minuten en 53 seconden achter Brabec, wat voor zo'n 7 kilometer niets is.

Als tweede eindigen na zo'n spannende strijd is een opmerkelijk resultaat voor een team zo jong als Hero MotoSports, vooral gezien Honda's race-erfgoed. Voor Ross Branch zelf en voor een groot deel van het team is het Dakar-podium een ​​“droom die uitkomt”. Het is een bevestiging van al het harde werk dat hij heeft gedaan. En dit is het bewijs dat hij absoluut alles heeft gegeven. Zoals hij zegt: “Ja, de race duurt lang, maar duurt maar veertien dagen per jaar. Je moet alles wat je hebt in deze 14 dagen stoppen om ervoor te zorgen dat je zonder spijt vertrekt.

Van wat ik zie, is er feest en vreugde op het Dakar-podium. Er wappert een Indiase vlag in de wind. En er is een vermoeid maar gelukkig team dat het Dakar-bivak nog een reden heeft gegeven om rechtop te gaan zitten en aandacht te besteden aan de underdogs. Nee, er is geen spijt. Zelfs niet als Goliath deze keer won.

Vaishali Dinakaran, speciale correspondent voor Dakar 2024

LEES OOK: Dakar 2024; Wat ons heeft bewogen