Dakar 2024 – Wat ons ontroerde

Op de pagina's die we u de afgelopen weken hebben aangeboden, hebben we geprobeerd de realiteit van Dakar weer te geven. In de warmte van hun huis in Frankrijk verminderen degenen die nostalgisch zijn naar Afrikaanse heldendichten of degenen die pissig zijn de grandeur van de Saoedische versie. Zeker, de sfeer in Saoedi-Arabië is niet zo vrolijk als in Zuid-Amerika of Noord-Afrika. Geen alcohol in de kantine (als je goed kijkt, vind je er wel wat in het bivak) en vooral te weinig contact met een bevolking die, als ze met een vaag geamuseerd oog de komst van externe competities op hun grondgebied ziet, dat niet doet lijkt gepassioneerder dan dat over de beproevingen van zijn nationale held, Yazeed Al-Rajhi. Vandaar de indruk dat de Dakar zich afspeelt in zelfvoorziening, afgesloten van de buitenwereld. De kortere weg naar het beeld van een competitie die bovengronds is geworden, ver verwijderd van de aanvankelijke nobele bedoelingen van oprichter Thierry Sabine in 1978, is gemakkelijk te nemen. We zijn echter getuige geweest van verschillende ontroerende scènes die ons in staat stellen de link te leggen met de grote geschiedenis van de rallye-inval. De zoektocht om jezelf te overtreffen is meer dan ooit aanwezig in de Dakar. Hier zijn verschillende voorbeelden.

Meoni, in de naam van de vader

Van de zevenentwintig concurrenten