Stéphane de Groodt: “Ik was geen piloot in hart en nieren. Ik werd het »

Hallo Stéphane de Groodt. Ben jij een ballen- of kauwgomkind? Waar komt deze passie voor komedie en piloten vandaan?

Geen idee. Dit zijn misschien scheuren uit mijn jeugdreis. Ik was dyslectisch, een arme student. Ik had geen vrienden, ik had geen goed gevoel over mezelf. We onderschatten te vaak de tekortkomingen van onze vroege jaren. In werkelijkheid bepalen ze daarna ons leven. Toen ik ongeveer 13 of 14 jaar oud was, toen ik Louis de Funès zag, dacht ik: “ Deze man maakt je aan het lachen; het bestaat onder mijn vrienden ". Enige tijd later pleegde Gilles Villeneuve zelfmoord in Zolder (en 1982. Opmerking van de uitgever). Hij haalt de krantenkoppen, hij wordt beschouwd als een moderne ridder. En ik zeg tegen mezelf: “ Maar ik wil ook ridder zijn ". Vanaf daar ging het. Mijn vader was manager bij Texaco. Hij heeft me een of twee keer meegenomen naar Zolder. Ik was onder de indruk van dit bijzondere universum. Ik wilde niet opgaan.

Wat was je eerste contact met autoracen?

Ik zal een jaar of twintig zijn geweest toen ik besloot mij aan te melden om op het circuit van La Châtre (Indre) te gaan rijden. Een ramp. Ik had geen andere ervaring dan het rijden met een gebruikte kart in mijn straat. Gelukkig nam Eric van de Poele, een winnaar een paar jaar eerder, mij onder zijn hoede. Hij stelde me voor aan teammanagers en sponsors. Van daaruit ben ik mezelf gaan solliciteren. Vooral in de Formule Renault binnen het ERP-team dat het in Form had laten rijden