Thierry Neuville wanhopig!

“De eerste special eindigde met zo’n vijftien kilometer ononderbroken afdaling”, vertelt hij. “De weg was erg vuil, bedekt met grind dat over het oppervlak was verspreid door de passage van de eerste deelnemers. Op nog geen 3 km van de finish moesten we een brugje met borstwering over, voorafgegaan door een scherpe bocht. We kwamen vrij snel aan. Toen ik op het middelste pedaal sprong, reageerden de remmen niet en drukte het pedaal zich in de vloer. De auto had onderstuur. Ik bevond mij in het grind. Om eruit te komen trok ik aan de handrem, maar ook hij reageerde laat. Toen de auto draaide, was het te laat: de zijkant raakte de borstwering en de bevestigingen van de twee rechterwielen bezweken. Ik probeerde in slow motion verder te gaan. Tevergeefs. Het was klaar. »

Hij vervolgt: “Ik had naar de waarschuwingsinstructies geluisterd. Ik reed niet te snel. Voorheen kreeg ik geen enkele hitte. De tussentijden laten zien dat ik ver van mijn grenzen zat. Het was mijn bedoeling om me in de eerste etappes te oriënteren en vervolgens, als ik me op mijn gemak voelde, het tempo geleidelijk op te voeren. Ik kreeg niet de kans om mijn strategie uit te voeren. Het is veel erger dan teleurgesteld zijn: ik ben wanhopig. »