De Klassieke Béarnaisesaus in Pau

Ver weg van de glamour van Monaco of de nep-jachthaven van Miami, is Pau een stedelijk circuit dat authenticiteit uitstraalt en een hoogteverschil, een verscheidenheid aan moeilijkheidsgraden en een onvergelijkbare sfeer biedt. Op welk ander circuit is de toeschouwer zo dicht bij de actie? En waar vind je nog een paddock onder de bomen? Niet kijken, het is alleen in Pau. In het Tissiépark kun je in korte broek en met een hoorntje friet in de hand zo dicht mogelijk bij de eenzitters rondstruinen, zonder bang te hoeven zijn voor de verontwaardigde blikken van de elegantiearbiters. De Grand Prix van Pau is een populair evenement, in de nobele zin van het woord. En met uitzondering van een paar knorrige buurtbewoners, die meer bezorgd waren om hun gehoorcomfort dan om het algemeen welzijn, was iedereen blij, te beginnen met de talrijke Britse concurrenten die uit Monaco kwamen, die de ontspannen sfeer van Pau evenzeer waardeerden als de lokale gastronomie. .

Pau en de autosport hebben een geschiedenis die teruggaat tot de 19e eeuw, met de organisatie van Pau-Bayonne-Pau in maart 1899. Het stadscircuit verscheen in 1933 en werd twee jaar later aangepast; het parcours van 2,760 km bleef sindsdien ongewijzigd. Daar F1 vond plaats in Pau tussen 1948 en 1963, maar het was gedurende de jaren F2 (1964-1984) dat de Grand Prix zijn gouden eeuw beleefde. Een periode die wordt benadrukt door het Legends-plateau, waar ook een handvol F1-auto's uit de jaren zeventig stonden, die nauwelijks schitterden, zoals de tegenslagen van de familie Lyon illustreren. Vanuit de vrije training ging zoon Michael van de weg af en zijn Hesketh 1970 E in Penthouse-kleuren stond de rest van het weekend bescheiden gedekt. Respectievelijk besturen van een McLaren M26 ex-James Hunt uit 1977 en een Surtees TS9 ex-John Love uit 1971, Pa en Ma Lyons (Frank en Judith) waren voorzichtig en verplaatsten hun paard naar een senaatstrein