1 jaar geleden: de levensles van Billy Monger bij de GP van Pau

Het geluidssysteem van de omroeper van de Grand Prix de Pau staat misschien op het maximum, maar het applaus van het Béarnais-publiek kan de kreet uit het hart van Billy Monger niet overstemmen terwijl hij met zijn winnaarstrofee van de 78e editie zwaait. : " Kom op ! »schreeuwde hij met een boze uitdrukking die verrast kan zijn door de trekken van zijn babygezicht. Even later wierp hij de journalisten een mistige blik toe: “Vechten voor de overwinning is precies de reden waarom ik na mijn crash terugkeerde naar de autosport. De emoties die ik op dit podium voelde, had ik twee jaar lang in mij gehouden (hij wijst naar zijn hart. Vert). " Deze amper twintig jaar oude natuurkracht heeft op twee manieren een lange weg afgelegd. 

Op 16 april 2017, gelanceerd met een snelheid van 193 km/u in Donington Park, kon hij een F4 die voor hem stilstond niet ontwijken. Drie dagen in coma gelegen, de Brit werd wakker met beide benen geamputeerd. Maar in plaats van medelijden met zichzelf te hebben, deed Monger fysieke en mentale inspanningen om zijn passie niet op te geven, en slaagde hij erin een vrijstelling van de FIA ​​te verkrijgen om de bedieningselementen op het stuur aan te passen. “Ik zie mijn beperking niet als een beperking, maar als een uitdaging. Ik moet uitdagingen overwinnen die andere coureurs niet hebben. Alleen al het meedoen aan een race is een prestatie.”, benadrukte hij. 

Verwachting

Billy Monger, na eerlijke resultaten zonder uitzonderlijk te zijn voor zijn enige campagne F3 De Engelse (6e algemeen met 4 podiumplaatsen) waagde deze winter de sprong naar de F3 door met Carlin deel te nemen aan de Euroformula Open, het voormalige Spaanse kampioenschap. In dit veld dat niet erg consistent is met het prestige van de Grand Prix de Pau (16 ingeschreven, 11 geklasseerd), schitterde degene met de bijnaam “Billy Whizz” niet echt tijdens de training. Zijn spin op Beaumont Park zorgde zondag tijdens de kwalificatie zelfs voor een rode vlag.

Maar vanaf zijn elfde positie op de grid had hij een geniaal idee. “Tijdens de formatieronde begon het licht te regenen. Ik zag de bandensporen die de gladde auto's voor mij op het asfalt hadden achtergelaten. Het circuit was te nat. Zodra ik het begreep, waarschuwde ik mijn machinist meerdere keren op de radio dat ik naar huis wilde. Dit is ook de reden waarom onze stop effectief was, het team stond klaar."legde hij uit. 

Terwijl zijn vrienden zich naar de haarspeldbocht van het Lycée haastten, hervond Billy nauwelijks zijn momentum, op de 14e plaats. Toen begon een hectische klim onder verspreide regenbuien, waarbij hij 2 tot 3 ″ per ronde sneller reed dan de leiders. “De eerste paar rondes waren erg moeilijk om te onderhandelen. De coureurs op slicks reden langzaam, het was niet eenvoudig om hun rempunten te anticiperen. Ik moest de juiste inhaalzones kiezen en geen fouten maken. Ik verpestte bijna mijn race toen ik door bocht 3 ging (de Oscar-brug. Noot van de redactie). Ik blokkeerde de voorwielen, verbreedde mijn traject te veel en raakte de buitenrail. Maar gelukkig heeft Pau mij dit weekend een beetje geluk gegeven! »

Terug in de Top 3 in de 14e ronde zou Monger profiteren van een zelfmoordaanval van Liam Lawson op zijn teamgenoot Julian Hanses om de controle over de Grand Prix over te nemen. Het was verre van een zegen een vergiftigd geschenkwas voor de jongeman. “Dit zorgde ervoor dat de Safety Car naar buiten kwam. Ik had een goede voorsprong opgebouwd op mijn teamgenoot Nicolai (Kjaergaard, op regenbanden). Ma auto was beschadigd (verdraaide richting. Noot van de redactie) door contact met het spoor.

Bij de herstart kon ik niet zo snel rijden als ik wilde. Ik hoefde minder over de trottoirs te klimmen. » Voorzichtig bleef de jongeman op koers en scoorde zijn eerste succes sinds die noodlottige 16 april 2017. “Ik hoop dat dit onze titelkansen zal lanceren. Ik hou er niet van om grenzen voor mezelf te stellen. » Terug in de paddock bleef zijn moeder Amanda de vreugde van haar nakomelingen vereeuwigen: “Het is ongelooflijk om hem zo te zien lachen. Ik vind het moeilijk om te beseffen wat er gebeurt! We wisten altijd dat hij goed was op natte circuits en dat bewees hij. Ik ben zo blij. Hij heeft het recht om te feesten (Zondag) avond, hij verdient het! »

Een jaar later, en terwijl de 2020-editie van het Béarnaise-evenement is officieel uitgesteld met 3 tot 12 maanden, is het nog steeds onmogelijk om te weten wanneer de geluiden van de F3 door de huizen van de stad Pau zullen weerklinken, waarbij de meest ontevreden geesten niet aarzelen om “wanneer” te vervangen door “als” met het oog op de komende economische crisis.