Le Mans – Laurent: “Ik kan het me niet realiseren”

Thomas Laurent, coureur van de nr. 07 Oreca 38 van Jackie Chan DC Racing, keerde terug voor AUTOhebdo tijdens zijn ongelooflijke race op Le Mans, waar hij de 2e plaats behaalde in het algemeen klassement met Oliver Jarvis en Ho Pint Tung.

gepubliceerde 28/06/2017 à 18:35

Dupuis

0 Bekijk de reacties)

Le Mans – Laurent: “Ik kan het me niet realiseren”

Toen we half april bij je op bezoek kwamen, wist je nog niet dat je ging meedoen aan de 24 Uren van Le Mans...

Ja, want een paar maanden geleden was dat nog niet eens het plan. Het spreekt dus voor zich dat het realiseren van het feit dat je het evenement in LM P2 hebt gewonnen nog moeilijker is. Deelnemen aan Le Mans was voor mij een droom van 1000 pk, maar uiteindelijk is er de overwinning in LM P2 en de tweede plaats in het algemeen klassement, de kers op de taart. Het is leuk, ik ga niet anders zeggen. Ik weet niet echt wat ik moet zeggen, behalve dat ik het niet kan beseffen, ook al krijg ik voortdurend te horen dat ik een uur lang bovenaan het algemeen klassement van de 24 uur van Le Mans stond, aan het stuur van een LM.P2.

Zaterdagmiddag reed je rechtstreeks naar Indianapolis. Wat is er gebeurd ?

Ik weet niet eens zeker of ik er volledig verantwoordelijk voor ben. Ik ging terug naar de kist en iedereen vertelde me dat het niet... Ik ga niet liegen, het maakte me van streek. Na het einde van mijn eerste stint schaamde ik me echt, maar Oliver (Jarvis. Noot van de redactie) kwam me opvrolijken door me te vertellen dat de race nog erg lang was. Ze hebben mij meer getroost dan wat dan ook...

Hoe heb jij de aankomst ervaren?

À 10-15 minutes du drapeau à damier, les Chinois ont commencé à se regrouper et à chanter « DCR 1er et 3e ». Dans le coin des ingénieurs, je disais à Oliver ne pas aimer ça. Il est allé les voir et leur a rappelé la mésaventure vécue par Toyota l’an passé (problème technique à l’amorce du dernier tour. Ndlr). Et ça a calmé tout le monde… Je ne suis pas allé voir mes parents car je savais que mon père était en larmes et que si je l’apercevais, j’allais pleurer aussi. Sur la remontée des stands, quand certains me posaient les questions, je sentais que les larmes montaient et je m’efforçais à rester calme. C’était beau…

Ontdek het volledige interview met Thomas Laurent in nummer 2120 van AUTOwekelijks, nu verkrijgbaar binnen digitale versie op alle platforms en op kiosken.

 

0 Bekijk de reacties)

Om ook te lezen

Opmerkingen

*De ruimte gereserveerd voor ingelogde gebruikers. Alsjeblieft vous connecter om te kunnen reageren of een reactie te plaatsen!

0 Opmerking(en)

Schrijf een recensie