Ferrari Testa Rossa, vooruit!

Dit artikel over de Ferrari Testa Rossa komt van de AUTOhebdo Collector gewijd aan het Ferrari-avontuur in 24 Uren van Le Mans, beschikbaar op onze online winkel. 

De Testa Rossa demonstreert Ferrari's mentaliteitsverandering op technisch vlak. Voordien waren de creaties van Maranello op zijn zachtst gezegd rustiek, waarbij ze vertrouwden op hun V12 om chassis- en aerodynamische zwakheden te compenseren. In voortdurende evolutie heeft de Testa Rossa de kleine Italiaanse fabrikant in staat gesteld zichzelf up-to-date te brengen dankzij het werk onder leiding van Carlo Chiti. Deze voormalige ingenieurAlfa Romeo werd benoemd tot technisch directeur in de plaats van Andrea Fraschetti, die in augustus 1957 zelfmoord had gepleegd tijdens een poging tot een F2 op het Modena-circuit. Als het oorspronkelijke ontwerp van de Testa Rossa te danken is aan Fraschetti, was het Chiti die het afrondde en de ontwikkelingen ervan aanstuurde.

In 1955 en 1956 verliet Ferrari de V12 ten gunste van 4- en 6-cilinder lijnmotoren, met teleurstellende resultaten. Op de bodem van de golf zal de Scuderia een tweede wind vinden met de 250 Testa Rossa, zo genoemd vanwege de rode kleur van de cilinderkopdeksels van zijn single-cam V12. Dit verscheen in 1957, in de prototypefase. Na een 10e plaats op de 1000 km van de Nürburgring ging het in de 24-literversie de 3.1 uur van Le Mans in, waarbij Gendebien-Trintignant tussen de 2e en 4e plaats schoof voordat hij op het 10e uur werd verraden door hun motor. De 335