Moet de Race of Champions een echt WK worden?

Feiten: Na drie jaar afwezigheid, de Race of Champions maakte afgelopen weekend zijn comeback. Aan de kant van Pite Havsad, in het noorden van Zweden, streden coureurs uit verschillende categorieën twee dagen lang als onderdeel van de Nations Cup, maar ook om de kampioen der kampioenen, “Champions of Champions”, te kiezen. Genoeg om fans te laten dromen van het vinden van namen als Sebastian Vettel, Sebastiaan Loeb, Petter Solberg, Tom Kristensen, David Coulthard en Didier Auriol. Je vraagt ​​je af of het R.O.C geen echt WK moet zijn.

JA, door Valentin Glo

Hoe herken je de beste coureur van het autosportseizoen? Max Verstappen is zeker de wereldkampioen van Formule 1, Sebastien Ogier is dat van Rallye et Nyck de Vries zit in de Formule E. Maar het is onmogelijk om hun jaren in zulke verschillende disciplines te vergelijken. De Race of Champions, opgericht in 1988 door Michèle Mouton en de directeur van IMP (International Media Productions), Fredrik Johnson, bracht oorspronkelijk rallycoureurs samen, een paar jaar later vergezeld door hun tegenhangers op het circuit, maar het is moeilijk om te spreken van ‘een echte Wereldbeker, omdat niet elk land zijn huidige beste elementen inzet. Deze zijn niet altijd gegroepeerd op nationaliteit, aangezien het gebruikelijk is om daar met name een team uit Scandinavië of zelfs All Star-duo's aan te treffen. Dit is de kans om onwaarschijnlijke teams of duels te zien tussen legendes van hun discipline zoals Tom Kristensen tegen Jimmie Johnson in de kwartfinale van deze editie.

De organisatie heeft sinds 1999 een Nations Cup in het leven geroepen, die dit jaar werd gewonnen door de familie Solberg uit Noorwegen. Een formule die grotendeels wordt gedomineerd door Duitsland met acht overwinningen, waaronder zes op rij voor het tweetal met elf wereldtitels in de Formule 11, Michael Schumacher en Sebastiaan Vettel. Veel andere grote namen uit de autosport zijn naar het ROC gekomen en komen nog steeds: Sébastian Loeb is het beste voorbeeld, hij die zojuist mederecordhouder van het evenement is geworden door het beste van Vettel te halen en daarmee zijn landgenoot Didier Auriol en zijn 4 titels. 

Het huidige format is prettig, maar toen ik er dit weekend naar keek, kon ik het niet laten om me voor te stellen dat de verschillende wereldkampioenen van het jaar tegen elkaar strijden om DE wereldkampioen van 2021 te kiezen. -tijds wereldwinnaar in de F1, de vintage van dit jaar had niet van een betere finale kunnen dromen. Stel je dus een duel voor tussen de regerend kampioenen, een slotwedstrijd tussen Max Verstappen en Sébastien Ogier. Zeker, er komen soms wat minder bekende namen in de lijst terecht, zoals Benito Guerra of Heikki Kovalainen, en een dergelijk format zou verrassingen niet kunnen voorkomen. Maar is dat niet de glorieuze onzekerheid van de sport? De Race of Champions is niet wat het nu is, maar het zou aan het einde van het seizoen een niet te missen evenement kunnen worden in deze winterperiode, waar fans in nood zich vermaken met het aftellen van de dagen zonder Formule 1.

©ROC

NEE, door Medhi Casaurang-Vergez 

Zorg ervoor dat je de Race of Champions niet beschouwt voor wat het niet is! Dankzij de locatie midden in de winter profiteert het evenement van zeer vleiende media-aandacht, maar niet altijd in overeenstemming met het sportniveau dat het vereist. In deze tijden van de Olympische Winterspelen is het “ROC” meer een slotgala in het kunstschaatsen aan het einde van de competitie, waaraan de schaatsers uitsluitend deelnemen om het publiek te verrassen. De meedogenloze competitie zelf vindt vooraf plaats, tijdens de reguliere seizoenen van elke autosportdiscipline. 

Zeker, de poster in de finale was watertandend, waarin negenvoudig wereldkampioen rally Sébastien Loeb het opnam tegen viervoudig Formule 1-wereldkampioen Sebastian Vettel. De Elzasser kwam als overwinnaar tevoorschijn, maar het speelveld (ijs en sneeuw) bevoordeelde duidelijk de rallyrijders boven de baanrijders. Bovendien werd de Race of Champions in 1988 geïnitieerd door Michèle Mouton en Fredrik Johnson, uitsluitend voor degenen die betrokken zijn bij de wereldrally, om hulde te brengen aan wijlen Henri Toivonen. 

Op de R.O.C-prijzenlijst staan ​​altijd twee Franse rallyfiguren vermeld (Loeb en Didier Auriol noteren samen mannen met elk 4 overwinningen). Je hoeft alleen maar de ontspanning te zien waarmee Sebastian Vettel zijn nederlaag begroette, waarbij hij de champagne die weigerde naar buiten te komen verving door sneeuwstralen, om te begrijpen dat het R.O.C door zijn deelnemers vooral wordt gezien als een leuke en ontspannen bijeenkomst.

Over ‘kampioenen der kampioenen’ gesproken: het R.O.C heeft niet altijd sportlegendes gewijd. In 2004 versloeg de jonge Heikki Kovalainen voor zijn eerste in het Stade de France (Seine-Saint-Denis) Sébastien Loeb en Michael Schumacher. De Fin werd er vervolgens van beschuldigd een ‘toekomstige grootheid’ te zijn, omdat hij kritiek had geuit op de referenties van de WRC en F1. De rest van zijn carrière bewees het tegendeel (1 succes in de F1). Afgezien van een Production-WRC-titel in 2012, heeft winnaar van 2019 Benito Guerra een zeer lege prijzenkamer in zijn Mexicaanse huis. Om nog maar te zwijgen van de gepensioneerde consultants die zichzelf één keer per jaar trakteren (David Coulthard-winnaar in 2018, 10 jaar na zijn laatste F1 GP).

LEES OOK > Wordt Simon Pagenaud onderschat?