Jean-Pierre Jaussaud: “Ik ben niet gemaakt voor 24-uursraces”

Tussen de Normandische kartmannen die het circuit van Caen-Carpiquet hebben bezocht, gaan we elkaar niet “jou” geven. Hoe heb je je passie voor racen ontwikkeld?

Het begon bij mij toen ik 10 was en ik weet niet waarom. Er waren Trintignant, Behra en een Normandische piloot, Philippe Etancelin. Ik vond het cool en zei tegen mezelf dat ik graag zou willen zijn zoals zij. Ik kende een goede start op Carpiquet, maar dan op het vliegveld, waar mijn vader mij leerde rijden in zijn Citroën Trèfle, waarvan het bijzondere was dat hij het gaspedaal in het midden had. Ik herinner me dat mijn voet klem kwam te zitten tussen de pedalen omdat mijn schoenen te breed waren.

Dus je begon met de karting ?

Non… en 2 CV, lors de mon voyage de noces en Italie. Dans les Abruzzes, je montais péniblement un col lorsque je me suis fait passer par une Porsche en Ferrari. Ik vond het leuk om ze te volgen tijdens de afdaling en kreeg uiteindelijk een band. Dat was mijn start in het racen. Wat karten betreft, dit was het begin van deze sport. Mijn eerste, uitgerust met twee 50 cc VAP-motoren, kreeg ik van mijn grootmoeder. Sowieso waren de 3CV en de karting twee bijzondere opleidingsscholen. Het was weer deze verdomde 2 CV die mij naar Engeland bracht om cursussen te volgen aan de Jim Russell-school.

1978: Legendarische overwinning voor het duo