Walter Röhrl: “Mijn liefde voor Monte Carlo”

De geloofsbelijdenis is duidelijk: “ Toen ik aan mijn carrière begon, had ik maar één doel: mezelf minstens één keer opleggen in de Rallye Monte Carlo. Dit evenement was het hoogtepunt! In mijn hoofd betekende een overwinning in Monaco veel meer dan een wereldtitel! Mijn hele leven als rallyrijder heb ik het altijd zo gevoeld en ervaren. » In januari 1980 nam Röhrl voor de zevende keer de start van zijn favoriete evenement. Tot dan toe waren zijn beste resultaten twee vierde plaatsen behaald in 4 (in de Opel Kadett GTE, achter de Lancia Stratos van Sandro Munari, Björn Waldegard en Bernard Darniche) en in 1976, waarbij zijn Fiat 1978 Abarth werd verslagen door een Frans trio bestaande uit Jean -Pierre Nicolaas (Porsche 911 Alméras), Jean Ragnotti en Guy Fréquelin (beide op Renault 5 Alpine). Het wiel draait als Walter zijn eerste Monte-Carlo wint met een voorsprong van ruim 10 minuten op zijn rivalen: 10'38'' op de Lancia Stratos van Bernard Darniche, winnaar twaalf maanden eerder, en 11'28'' op Björn Waldegard , rijdend in een 131 Abarth die identiek is aan de zijne. De Zweed is dan regerend wereldkampioen. “ Waren er zulke verschillen?, vraagt ​​Röhrl. Tien minuten is enorm. Ongetwijfeld ondervond Björn problemen of maakte hij een fout bij het kiezen van zijn banden... Dat gezegd hebbende, met een Fiat 131 Abarth was het niet eenvoudig om sneller te zijn dan ik. Dat gold des te meer in Monte Carlo, omdat ik daar altijd gemotiveerder was dan waar dan ook. Deze keer werd mijn taak gemakkelijker gemaakt doordat Markku vroegtijdig van de weg afkwam. (Alén ging met pensioen in SS3. Noot van de redactie). In de eerste special lag hij vijf seconden voor op mij. Vanaf het volgende gedeelte zette ik, zonder mezelf te forceren, de beste tijd neer en pakte de leiding, waarbij ik een voorsprong van bijna een halve minuut opbouwde. Ik herinner me dat ik tegen mezelf zei: "Als het zo gaat zijn, laten we de spijker op de kop slaan."