Ingrassia en Catalonië: “Een oneerlijke kant waar je jezelf niet kunt herbouwen”

Trouwe co-piloot van Sebastien Ogier (Citroën) Gedurende zijn hele sportcarrière kent Julien Ingrassia de rallye uit Catalonië (Spanje) omdat hij er 11 keer aan heeft deelgenomen met drie successen (2013, 2014, 2016).

De 39-jarige Fransman herinnert zich zijn eerste vertrek buiten de Pyreneeën. Het was in 2008, toen het Franse duo de ambitie had om de Juniorentitel te veroveren WRC (JWRC) met een Citroën C2 S1600.

“We hadden het moeilijkste deel van het seizoen gedaan en daar moesten we, tussen aanhalingstekens, concluderen: hij herinnert zich. Maar we kwamen uit op een groot stuk grind en we moesten opgeven. 

Het legde veel druk op onze schouders voor de volgende ontmoeting op Corsica, waar we absoluut aan de finish moesten zijn om de paar punten te scoren die we misten om gekroond te worden.​

Dus reden we naar Isle of Beauty met een auto vol noodonderdelen. Onze C2 S1600, hij leek wel de Citroën Racing-winkel”, lacht Julien Ingrassia.

De co-piloot van Aix vergeet ook een ander avontuur op Catalaanse bodem niet: het ongeval in de laatste special in 2015. “Dat hebben we door de jaren heen gezien (deze test) zou ons voor de gek kunnen houden en voor zijn deel van de verrassingen kunnen zorgen. »

Gelukkig is er ook aan goede herinneringen geen gebrek. « In 2014 en 2016 waren we er wereldkampioen.en het was zeker een geweldige tijd! Dit betekent ook dat dit titels zijn die vóór het einde van het kampioenschap zijn verworven, wat geen kleinigheid is. 

Nabijheid van de Franse grens (minder dan twee uur) moedigt supporters ook aan om de reis te maken, tot groot genoegen van Julien Ingrassia. “Er moeten foto’s zijn van mij met een oude blauw-wit-rode hoed van een rugbyteam.​

Mijn vrienden hebben dit op mijn hoofd gezet tijdens het eindinterview aan de finish van de Power Stage in 2016! »

Fans kunnen op het servicepark ook de wijzigingen bekijken die de monteurs uitvoeren bij de overgang van de eerste etappe (op onverharde wegen) naar de volgende twee dagen (op asfalt). 

“Het is voor het publiek altijd leuk om te zien hoe de monteurs anderhalf uur aan het werk zijn en de auto van de grindconfiguratie naar de asfaltconfiguratie schakelen. Het is indrukwekkend en benadrukt het werk van het team. Dit laat ook zien dat de auto makkelijk transponeerbaar is”, oordeelt hij.

Maar dit kenmerk vormt een sportieve uitdaging. “Met een eerste dag aan land en het probleem van het openen van de weg of niet, je kunt veel tijd verliezen, vijftien, twintig of zelfs dertig seconden, die je op het asfalt nooit zult kunnen goedmaken omdat de verschillen daar veel kleiner zijn.​

Je vecht met tienden op het asfalt, terwijl het met seconden is op vuil. Dat is de oneerlijke kant van deze rally waarbij je niet kunt herstellen. »