Bagnaia: “Ik denk dat we deze titel verdienen” 

Aangekomen in Valencia had Francesco Bagnaia een voorsprong van 23 punten op zijn rivaal fabio quartararo. Als laatstgenoemde won, had hij slechts twee kleine punten nodig om de kroning veilig te stellen. 

Op papier niets onoverkomelijks voor degene die ruim 90 punten pakte van de leider in het kampioenschap, maar in werkelijkheid kende de Italiaan een zwaar weekend. “Ik ben erg blij”, verklaarde hij eerst. Na de slechtste race van het seizoen kon ik ervan genieten. Toen ik over de finish kwam, zag ik op mijn pitbord dat ik wereldkampioen was. Vanaf dat moment werd alles lichter (…) Het was niet gemakkelijk, want na mijn gevecht met Fabio verloor ik een vleugel en vanaf dat moment was het een nachtmerrie. Ik probeerde op een defensief traject te blijven, maar het was ingewikkeld. Het duurde lang voordat de race werd beëindigd. Ik ben trots op mijn team, op mezelf en wat we hebben bereikt, het is ongelooflijk. »

13 jaar later, @PECCo brengt de #MotoGP titel terug naar Italië 🔙🇮🇹@ValeYellow46 en de Ducati-rijder deelden een speciaal moment na de #ValenciaGP ❤️ pic.twitter.com/kP8PuXdrly

- MotoGP™🏁 (@MotoGP) 6 november 2022

Het seizoen is niet gemakkelijk geweest voor Bagnaia, die nog steeds maar liefst vijf blanco resultaten op zijn naam heeft staan. Na de Duitse GP stond hij 91 lengtes achter Quartararo. “Een half uur of een uur na de race op de Sachsenring geloofde ik niet meer in de titel”, vertrouwde hij toe. Maar ik wist dat er nog steeds een kans was om wereldkampioen te worden. Eerlijk gezegd was het werk dat we dit jaar hebben verricht ongelooflijk. In de tweede seizoenshelft hebben we uitstekend gepresteerd. We probeerden ook een manier te vinden om vooruitgang te boeken, om de redenen voor mijn valpartijen en mijn fouten te analyseren. Ik ben blij en ik denk dat we deze titel verdienen. »

En wat betreft zijn blunder in Duitsland, voegde Bagnaia eraan toe. “Ik was competitief, net als op Le Mans. Ik was erbij, met de mogelijkheid om de race te winnen, maar ik crashte. Toen besefte ik dat ik een coureur was met ups en downs, met een goede snelheid, maar niet consistent genoeg. Dit accepteren was niet eenvoudig. Ik gaf toe dat ik een probleem had. Ik probeerde te verbeteren. Ik bedank de mensen thuis die mij hebben vergezeld en die mij, ook vandaag nog, veel hebben geholpen. Ik denk dat ik dit jaar veel vooruitgang heb geboekt op mezelf. »

15 jaar wachten

Bovendien is hij sindsdien de eerste Italiaanse wereldkampioen in de eredivisiecategorie Valentino Rossi in 2009 is Bagnaia ook de eerste Ducati-rijder die de titel wint sinds Casey Stoner in 2007, 15 jaar geleden. Een prestatie voor Bagnaia die te maken kreeg met de druk en de hoop van een hele fabriek. “Ik zag veel huilende gezichten, het was ongelooflijk”, glimlachte hij. Ik huilde ook. Het is een geweldige overwinning. Ik voelde een last op mijn schouders om deze titel opnieuw aan te bieden aan mijn team, aan Ducati en aan Italië. Het was niet gemakkelijk. Ik sprak met Vale (Valentino Rossi, noot van de redactie) en hij vertelde me dat ik trots moest zijn op deze mogelijkheid, niet iedereen kan dit gevoel ervaren. Het is waar dat je de druk, de nervositeit, de angst voelt, maar je moet trots en gelukkig zijn, proberen te genieten. Ik probeerde zijn advies op te volgen... het werkte niet (lacht), maar ik ben blij om te bedenken wie onze mentor is, onze leider..."

Een negensterrenmentor 

Om Italië zijn pracht en praal te laten herwinnen en zich voor te bereiden op de toekomst, heeft Valentino Rossi, negenvoudig wereldkampioen, in 46 de VR2013 Riders Academy opgericht, met als doel een sector te ontwikkelen die leidt tot de MotoGP. 

Onder de vertegenwoordigers van de Academie in de MotoGP bevinden zich Bagnaia, Luca Marini, halfbroer van Valentino Rossi, Marco Bezzecchi en Franco Morbidelli. Laatstgenoemde werd in 2020 eveneens vice-wereldkampioen, maar het was Bagnaia die de droom van zijn mentor waarmaakte. “Het is niet alleen de invloed van Valentino, maar ook van iedereen die voor ons werkt”, benadrukte hij het belang van deze sector voor zijn carrière. In eerste instantie was het een andere academie. Ze heeft ons zeker enorm geholpen, maar vandaag denk ik dat we heel professioneel zijn. We hebben alles... als ik moet gaan zak fiets op een circuit zorgen ze voor de organisatie van alles (…) ze geven ons hun leven, hun passie. Dit is de eerste titel van de Academie en de derde overall (met die van Bagnaia in 2018 en Morbidelli het jaar daarvoor in de Moto2, noot van de redacteur), maar als we de prestaties van alle rijders in de MotoGP analyseren, kunnen we duidelijk zien dat ze allemaal zijn ongelooflijk snel. Wij duwen elkaar. Als ik naar Franco kijk, vice-kampioen van 2020 met drie overwinningen en podiumplaatsen, was dat een prestatie om te verbeteren of te verslaan. Het heeft mij enorm geholpen om vooruitgang te boeken. Ik wil de Academie bedanken. »