Carpoolen met Jean-Pierre Jaussaud

Tussen de Normandische kartmannen die het circuit van Caen-Carpiquet hebben bezocht, gaan we elkaar niet “jou” geven. Hoe heb je je passie voor racen ontwikkeld?

Het begon bij mij toen ik 10 was en ik weet niet waarom. Er waren Trintignant, Behra en een Normandische piloot, Philippe Etancelin. Ik vond het cool en zei tegen mezelf dat ik graag zou willen zijn zoals zij. Ik kende een goede start op Carpiquet, maar dan op het vliegveld, waar mijn vader mij leerde rijden in zijn Citroën Trèfle, waarvan het bijzondere was dat hij het gaspedaal in het midden had. Ik herinner me dat mijn voet klem kwam te zitten tussen de pedalen omdat mijn schoenen te breed waren.

Dus je begon met de karting ?

Nee… in 2 CV’s, tijdens mijn huwelijksreis in Italië. In Abruzzo beklom ik pijnlijk een pas toen ik werd gepasseerd door een Porsche en Ferrari. Ik vond het leuk om ze te volgen tijdens de afdaling en kreeg uiteindelijk een band. Dat was mijn start in het racen. Wat karten betreft, dit was het begin van deze sport. Mijn eerste, uitgerust met twee 50 cc VAP-motoren, kreeg ik van mijn grootmoeder. Sowieso waren de 3CV en de karting twee bijzondere opleidingsscholen. Het was weer deze verdomde 2 CV die mij naar Engeland bracht om cursussen te volgen aan de Jim Russell-school.

Voor een Fransman was het een voorloper!

Absoluut. Ik had een artikel in Sport Auto gelezen dat een “oproep aan de mensen deed” en ik haastte me meteen naar Snetterton. Het was daar een droom. Ik deed het zo goed dat Jim Russell mij 5 of 6 gratis races aanbood voor het volgende seizoen. Toen openden ze de Magny-Cours-school en in februari 1963 vroeg Russell me om me daar in te schrijven. Ik was teleurgesteld dat ik niet aan de beloofde races mee mocht doen, maar het was zeker dat ik de Volant zou winnen.

Ontdek onze carpoolen compleet met Jean-Pierre Jaussaud, in uitgave 2173 van AUTOwekelijks, nu beschikbaar in digitale versie en op kiosken.