De 10 data waarop alles bijna veranderde in de Formule E (1/2)

Seizoen 1 / 13 september 2014, Peking (China)

De wereld van de autosport wacht met nieuwsgierigheid op het debuut van de Formule E, kampioenschap gecreëerd door Alejandro Agag met de steun van Jean Todt. Op de startgrid staan ​​twintig goede coureurs klaar om alles te doen om de eerste race te winnen en geschiedenis te schrijven. Nicolaas Prost, auteur van pole position aan het stuur van zijn e.dams-Renault, heeft de leiding. Achter hem Nick Heidfeld, zijn teamgenoot WEC bij Rebellion, startte als 6e achter het stuur van zijn Venturi. Halverwege de race schoof de Duitser bij het wisselen van auto naar de 2e plaats en kwam in het tempo van de Fransman.

In de laatste ronde gingen de twee mannen wiel aan wiel. Er rest ons nog slechts één krappe bocht voordat het rechte stuk eindigt. Op dat moment besloot Heidfeld Prost tijdens het remmen in te halen. De Fransman stuurt naar links, de twee auto's raken elkaar. Prost breekt een draagarm en Heidfeld verliest de controle over de zijne auto. Zijn auto slipt, vertrekt op een vibrator en draait langs de hekken voordat hij tot stilstand komt, met de cockpit naar de grond gericht.

Beide coureurs bleven ongedeerd, maar de overwinning ging naar Lucas Di Grassi (Audi Sport), voor Franck Montagny (Andretti Autosport) en Sam Bird (Virgin Racing). Het weekend daarop, tijdens de 6 Hours of COTA (Austin, Texas), bleven Prost - die ondertussen een straf van 10 plaatsen op de startgrid pakte voor de volgende race - en Heidfeld ondanks de verschillende versies op de been.

“Het ging goed”, vertrouwde de Duitse piloot ons toe toen Prost contact maakte en herhaalde: “Ik weet niet wat er is gebeurd, ik was gefocust op mijn dashboard”. Natuurlijk is alles goed afgelopen, maar als Nick Heidfeld geblesseerd was geraakt, of als de accu van zijn elektrische auto in brand was gevlogen, zou de Formule E alle geloofwaardigheid vanaf de eerste race hebben verloren en had de toekomst onmiddellijk in gevaar kunnen komen. Dit was niet het geval, en deze spectaculaire gebeurtenis, doorgegeven door alle media ter wereld, maakte het zelfs mogelijk om dit te promoten.

Seizoen 1 / 14 maart 2015, Miami (Florida)

Op papier leek deze race een droom. Midden in de voorjaarsvakantie is de grootste stad van Florida vol met feestgangers. Audi Sport organiseerde, zoals vaak het geval is, een avond in de buitenwijken van de stad met de hulp van een biermerk, destijds sponsor. Daniel Abt en Lucas di Grassi zijn er, allemaal glimlachend. “Het wordt een geweldige race morgen” verzekert de Duitser tussen twee grafici die het merklogo op een muur tekenen.

De volgende dag demonstreert Nick Heidfeld in het grote stadion dat dienst doet als perskamer behendigheid met een basketbal, zijn andere passie. Het nummer 23 op zijn auto is geen toeval: het is dat van de legendarische Michael Jordan.

Maar in het hart van deze warme atmosfeer vermoedde niemand wat er ging gebeuren. Terwijl het wachten is op de eerste tests, beseffen we dat het bitumen voor het spoor dat 's nachts zou worden aangelegd, wordt afgeleverd... zaken eerst : de gemeente Miami wilde de boulevard de avond ervoor niet sluiten om de omliggende activiteiten (jachthaven vol winkels, restaurants) te behouden. Als gevolg hiervan wordt de eerste vrije training afgelast, de tweede teruggebracht tot enkele minuten. De FE keerde nooit meer terug naar dit deel van de Verenigde Staten, dat wel had aangeboden Nico Prost zijn eerste overwinning in de discipline.

Seizoen 2 / 7 november 2015, Putrajaya (Maleisië)

Voor het tweede jaar op rij wordt de bijeenkomst gehouden in de grotere buitenwijken van Kuala Lumpur. Het Ministeries-district waar de race plaatsvindt, is in het weekend leeg en de verstikkende hitte zet de organisaties onder druk. In Beijing was het de vervuiling die piloten verhinderde te joggen, hier was het het weer.

Op de startgrid vallen de gridgirls als vliegen naar beneden en tijdens de race lopen veel auto's schade op, raken de accu's oververhit en gaan ze in de veiligheidsmodus. Het is een ramp… en zonder publiek. Vorig jaar werd de race op dezelfde plaats al gekenmerkt door een evenement dat tot op de dag van vandaag uniek blijft in de geschiedenis van de FE. Franck Montagny, destijds Andretti-coureur, was positief getest tot een derivaat van cocaïne. Een paar dagen na de race viel de sanctie: de Fransman werd voor twee jaar uitgesloten van alle competitie en verliet de FE. Net als Miami is Putrajaya van de kalender verdwenen.

Seizoen 2 / 6 februari 2016, Buenos Aires (Argentinië)

In deze tijd van het jaar is het hoogzomer in Zuid-Amerika, maar ook de lange schoolvakanties. Puerto Madero, de chique wijk van de stad waar het circuit is gebouwd, is niet erg levendig. Het is echter de zoetheid van het leven die domineert, in een vriendelijke sfeer. De FE is een grote familie: de coureurs en teamleden eten samen, onder een gigantische tent in een park.

Probleem: het eten voldoet niet aan alle hygiënische voorwaarden, en de dag voor de race, ongeveer dertig mensen in de paddock werden getroffen door voedselvergiftiging. Onder de coureurs was het eerste slachtoffer Jean-Éric Vergne, destijds eigenaar van het DS-Virgin Racing-team. De Argentijn Pechito Lopez, drievoudig WTCC-wereldkampioen, kwam als buurman op bezoek bij zijn voormalige collega's van Citroën Racing die naar DS Performance waren overgestapt.

Hij zegt dat hij klaar is om als vervanger te spelen, “voor het geval dat”. Maar ondanks een slechte nacht en na een schokbehandeling kreeg Vergne van de FIA ​​toestemming om het circuit op te gaan. Het was toen Alex Tai, teambaas van het team, die voor de verrassing zorgde door hem te vragen te rusten en niet deel te nemen aan de tests. Een verkeerd begrepen besluit door iedereen, zeker tegen een politieke achtergrond, maar die de Fransen van elke aanpassing zal beroven. JEV zal tijdens de kwalificatie aan de racedag deelnemen en uiteindelijk op de 11e plaats eindigen in de E-Prix. Sam Bird, zijn teamgenoot, zal zijn eerste overwinning in de wacht slepen met DS-Virgin Racing…

Seizoen 2 / 23 april 2016, Parijs (Frankrijk)

Sinds de start van het kampioenschap vinden de races zeker plaats in een stedelijke omgeving, maar niet bepaald in het stadscentrum. Parijs, de droom van elke raceorganisator, is de eerste stad die zijn hypercentrum openstelt voor concurrentie. Serge Orru, speciaal adviseur van Anne Hidalgo en groot liefhebber van F1, Jean Todt (persoonlijke vriend van de burgemeester van Parijs), Alejandro Agag, evenals Pierre Gosselin en Eric Barbaroux, Rachida Dati (burgemeester van het 7e arrondissement van de hoofdstad), en ten slotte de militaire gouverneur van Invalides, het gebied eromheen die de route heeft ontworpen, zijn de architecten van dit project.

De race, gewonnen door Di Grassi voor Vergne en Boom, Enst een beetje teleurstellend, de organisatie is in volle gang, maar hier zijn we dan. In april 2016 schrijft Parijs een nieuwe pagina in zijn sportgeschiedenis, en ook in de autosport. In de loop van de tijd is het circuit niet geëvolueerd en wordt het vandaag de dag door coureurs bekritiseerd vanwege de korte lengte (minder dan 2 km), maar de kwaliteit van de organisatie is vooruitgegaan. Feit blijft dat het Coronavirus heeft geleid tot het annuleren van de voor dit jaar geplande 5e editie (er werd ooit op uitstel gehoopt), in de hoop dat de Akkoorden van Parijs, waardoor de discipline tot 2022 naar Parijs kan komen, niet ter discussie zullen worden gesteld na deze gezondheidsramp.