Grand Prix van Pau: een terugblik op de jaren in “9” (1/2)

1939

Een paar maanden voor het begin van de Tweede Wereldoorlog was de Grand Prix van Béarnais een van de laatste autosportevenementen in Frankrijk. Op 2 april waren toeschouwers getuige van een duel tussen twee landen: Frankrijk, met een aantal Delayahe 135’s en een Bugatti T51 voor Maurice Trintignant (toekomstige drievoudige winnaar, lees hieronder), en Duitsland, met de intimiderende Mercedes W154. 

Deze Silver Arrows maken ook hun eerste optreden van het jaar in Pau. Er staan ​​vier exemplaren klaar, voor de sterren van die tijd Hermann Lang, Rudolf Caracciola en Manfred von Brauchitsch. Onder de eindeloze motorkap schuilt een V12-motor die meer dan 450 pk kan leveren!

Hermann Lang, voormalig hoofdmonteur van Étoile begin jaren dertig, behaalde de overwinning, vóór Manfred von Brauchitsch, de enige die in dezelfde ronde kon finishen (+1930''16). De eerste Fransman is Philippe Étancelin (winnaar in 8 en 1930) met zijn Talbot MD.

1949

Nog steeds weinig bekend bij het Europese publiek, vestigde een zekere Juan Manuel Fangio zich in april 1949 in de stad van koning Hendrik IV. De Argentijn arriveerde met een Maserati 4CLT/48 (wat aantoont dat complexe appellations geen specialiteit van de XNUMXe eeuw zijn). eeuw) gesponsord door de Argentijnse Automobielfederatie. 

De vooroorlogse waanzin van grandeur is voorbij. De Maserati is namelijk voorzien van een ''kleine'' 4-liter 1.5-cilinder lijnmotor, die 260 pk ontwikkelt. Dit weerhoudt Juan Manuel Fangio er niet van om van Pau te genieten, zoals hij uitlegde aan het plaatselijke dagblad La République des Pyrénées. “ Hier in Pau is de lus erg zwaar, maar ik vind het erg prettig omdat ik het werk leuk vind. En je moet echt werken om eruit te komen. »

Een 2,760 km lang circuit dat lastig begaanbaar is, maar waar de toekomstige vijfvoudig wereldkampioen niet echt last van heeft. Formule 1, winnaar bij zijn eerste deelname in het zuidwesten. Alleen een waarschuwing tijdens het tanken van olie zal de adrenaline van de kalme Argentijn doen stijgen. Juan Manuel Fangio gaat de motorschade zelf repareren in zijn garage!

In 2019 wordt Juan Manuel Fangio gevierd met een tentoonstelling in het centrum van Pau, maar ook met de aanwezigheid van Maserati 250F’s uit de jaren vijftig tijdens de Historic Grand Prix (25-26 mei). 

1959

De Grand Prix wordt dan volgens de reglementen verreden Formule 2. De motoren hebben een cilinderinhoud van niet meer dan 1.5 liter. Titelhouder Maurice Trintignant stelt zijn vertrouwen in de Britse Cooper T51 machine. “Pétoulet” regisseert pole position in 1'35''6 (de pole van 2018 was het werk van Daniel Ticktum in 1'10''013), maar heeft moeite bij de start en verliest drie plaatsen.

Op een natte weg begint de Fransman aan een comeback, gefaciliteerd door de uitrit van Jean Behra. De winnaar van de Grand Prix van Monaco van 1955 voerde vervolgens een zware strijd met Masten Gregory (winnaar van de 24 Uren van Le Mans 1965 met Ferrari), totdat de Amerikaan vanwege een mechanisch defect terugkeerde naar de pits. 

Op het podium, Maurice Trintignant brengt een koninklijke trifecta, met de aanwezigheid van Bruce McLaren (toekomstige oprichter van het gelijknamige merk) op de tweede plaats en Lucien Bianchi (winnaar van de 24 uur van Le Mans 1968 met Ford) op de derde stap.

1969

Het was tijdens deze periode dat Pau een talentonthuller werd. Op 20 april 1969 kwamen de jongeren François Cevert maakte zijn eerste ronden aan boord van een Formule 2 (Tecno) tussen de bomen van Beaumont Park en eindigde op de vijfde plaats.

Het duel dat alle waarnemers aantrekt, komt in de race Jochen Rindt (Lotus) en Jean-Pierre Beltoise (Matra). Het is uiteindelijk de Oostenrijker die de overhand krijgt op het Franse duo. Maar de vreugde van de winnaar zal de tweede plaats zijn, na de bekendmaking van het overlijden van Yves Dupont tijdens de motor-Grand Prix. Een ongeval dat het einde zal betekenen van de tweewielerevenementen op de stedelijke route. 

1979

De Grand Prix van Pau opent zich voor de wereld. Staan er tien jaar eerder nog maar vier nationaliteiten op de startgrid, in 1979 waren dat elf landen. Het was ook een niet-Europeaan die won: de Amerikaan Eddie Cheever, nog met een Formule 2 voor zijn vierde poging. 

De Arizonaan profiteert vooral van de afwezigheid van Formule 1-coureurs, die het F2-programma laten varen om zich volledig te concentreren op hun belangrijkste contract.