Tony Stewart, koning van Watkins Glen

Door vanaf pole te starten had Jimmie Johnson aan het begin van de race een duidelijk voordeel, maar vanaf de eerste meters haalde Kurt Busch hem in en nam de leiding. Daarachter klom Denny Hamlin, winnaar vorige week in Pocono, van de derde naar de tweede plaats door Johnson in te halen. De drievoudig kampioen van Nascar, zichtbaar langzamer, is er niet. Hij werd kort daarna ook ingehaald door Marcos Ambrose.

In de 18e ronde dwongen puin op de baan de marshals om met de gele vlag te zwaaien. Het merendeel van de coureurs maakte van de gelegenheid gebruik om de eerste ronde pitstops te maken. Tijdens deze periode verwondde Juan Pablo Montoya de monteur van David Ragan door hem te raken bij de herstart. Niet alle coureurs zijn teruggekeerd naar hun pits en de herstart biedt een nieuw gezicht aan de kop van de race: Marcos Ambrose, voor Kasey Kahne en Reed Sorenson.

Kort daarna ging David Stremme door het gras en raakte Jeff Gordon en Kevin Harvick terwijl hij terugkeerde naar de baan. De gele vlag verschijnt weer. Bij de herstart behield Marcos Ambrose de leiding voor de gebroeders Busch, Kurt en Kyle. Maar de oudere Busch kreeg de overhand op Ambrose en nam opnieuw de leiding, terwijl Stewart, die als dertiende startte, al naar de zesde plaats klom door Boris Said in te halen.

Marcos Ambrose en Kurt Busch keerden terug naar de pits en Jimmie Johnson, de pole-sitter, maakte van de gelegenheid gebruik om de leiding te herwinnen. Tony Stewart bereikte de voorkant en pakte, door Greg Biffle in te halen, de derde plaats. Voor hem versloeg Kyle Busch Jimmie Johnson en nam de leiding op een derde van de race. De pole-sitter kan zijn rivalen absoluut niet weerstaan ​​en ziet Tony Stewart de tweede plaats van hem overnemen. Na 40 ronden leidt Kyle Busch voor Tony Stewart en Jimmie Johnson.

In de 42e ronde miste de controversiële Dale Earnhardt Jr zijn remming en ging het grind in, met Reed Sorenson in zijn kielzog. De gele vlag hangt weer uit. Bij de herstart, halverwege de race, wist Tony Stewart Kyle Busch te verslaan en nam hij de controle over, dankzij een geweldige comeback over de ronden. Heel ver daarvandaan, aan de poorten van de Top 10, begint Juan Pablo Montoya aan zijn comeback, waarbij hij Casey Mears en Clint Bowyer inhaalt.

In de 55e ronde verloor Jimmie Johnson de controle over zijn auto en spinde, zonder ernst, ondanks een verlies van drie plaatsen. Vooraan komt Tony Stewart de pits in en geeft de leiding door aan Kurt Busch. Nadat laatstgenoemde stopte nam David Stremme het over, voordat Scott Speed ​​de leiding nam.

In ronde 63 werd de rode vlag gehesen. De auto's stoppen op de grid, na het spectaculaire ongeval dat plaatsvond in bocht 9. Geduwd door een gat van Kasey Kahne, raakt Sam Hornish Jr. aan de buitenkant de muur, voordat hij als een top terugkeert naar de baan. Hij raakt Jeff Gorgon frontaal, voordat hij Jeff Burton raakt.

Na een stop van 20 minuten startten de auto's weer, Scott Speed ​​keerde terug naar de pits en gaf het stuur over aan Kyle Busch, die aan de leiding stond voor Tony Stewart en Marcos Ambrose. Maar de jongere Busch gaat langs de leider van de Nascar-ranglijst van 2009, die de leiding over de race terugneemt. Even later slaagde Kyle Busch er niet in om te remmen bij het ingaan van een bocht en zag Marcos Ambrose en Greg Biffle van de gelegenheid gebruik maken om hem te passeren. In slechts een paar ronden klom hij van de eerste naar de vierde plaats.

Greg Biffle, de man waar iedereen achteraan zit, aangezien hij twaalfde staat in het Nascar-klassement en zich daardoor als laatste kwalificeert voor de titelrace, wordt snel overgenomen door Kyle Busch en vervolgens door Carl Edwards. De laatste schoof op naar de derde plaats en passeerde Busch, die opnieuw een fout maakte toen hij het veld raakte.

Aan de voorkant gaat alles goed met Tony Stewart, die bewijst dat hij zich zeer op zijn gemak voelt op wegcircuits. De Chevy-coureur leidt met een korte maar duidelijke voorsprong op Marcos Ambrose, eveneens opgewekt na zijn overwinning dit weekend in Nationwide.

Tony Stewart sloot de 90 ronden van Watkins Glen af ​​door als leider over de finish te komen, waarmee hij zijn derde overwinning van het seizoen behaalde, een belangrijke overwinning op weg naar de Chase. Hij blijft Marcos Ambrose, Carl Edwards, Kyle Busch, Greg Biffle en Juan Pablo Montoya voor, waarbij de laatste twee hun plaats in de top twaalf van het algemeen klassement consolideren. Wat Kyle Busch betreft, hij staat nog steeds dertiende, ondanks zijn drie overwinningen dit seizoen.

« We waren niet goed genoeg aan het begin van de race, verklaarde Tony Stewart aan de voet van het podium. Ik dacht niet dat ik een auto had om de race te winnen. Maar we hebben de ophanging stijver gemaakt, de auto was beter. Tijdens de pitstops hebben de jongens hard gewerkt, we verloren slechts zes plaatsen in de pits. Op bepaalde delen van de baan was [Ambrose] sneller, hij kon dichterbij komen, maar ik maakte me niet al te veel zorgen, hier ben ik in mijn element. » Met zijn overwinning behoudt Tony Stewart stevig de leiding in het Sprint Cup-klassement en profiteert hij van de titelrace. Maar Jimmie Johnson, die deze maandag teleurstellend was, heeft zeker niet zijn laatste woord gezegd.